Ένα πρωινό που τα παιδιά της ήταν στον παιδικό και πριν εκείνη πάει στη δουλειά της, η Ζάρα έτρεξε τα καθιερωμένα της χιλιόμετρα στο δάσος έξω από την πόλη της για να γυμναστεί.

Κάποια στιγμή ένιωσε έναν πόνο στο δεξί της χέρι, αλλά δεν έδωσε σημασία, νόμιζε ότι ήταν κάποια σφίγγα που την τσίμπησε. Όταν όμως επέστρεψε σπίτι το χέρι είχε πρηστεί.

Δεν έδωσε σημασία αλλά όσο περνούσαν οι μέρες το χέρι της τόσο την πονούσε ενώ άρχισε να νιώθει και αδιαθεσίες. Όταν αποφάσισε να πάει στο νοσοκομείο είχαν περάσει πολύτιμες μέρες. Οι γιατροί της έκαναν αμέσως εξετάσεις και εντόπισαν ότι είχε τσιμπηθεί από τσιμπούρι και είχε προσβληθεί από την νόσο Lyme.

Νιώθει τόσο αδύναμη που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια της. Καθηλώθηκε στο αναπηρικό καροτσάκι.

«Είχα προετοιμάσει το σώμα μου για να αντισταθεί στη σκληρότητα του αθλήματος και να δεχτεί ένα χτύπημα στο πηγούνι ή μια γροθιά στο στομάχι, αλλά αυτό με έχει χτυπήσει κυριολεκτικά για έξι».

Η Ζάρα έχει υποβληθεί σε αφαίρεση λεμφαδένων σαν θεραπεία για τη νόσο, ενώ ακολουθεί αυστηρή φαρμακευτική αγωγή. Τα μαλλιά της έχουν αρχίσει να πέφτουν ενώ κουράζεται ακόμη και να μιλήσει. Περιμένει πλέον τα φάρμακα να δράσουν και προσεύχεται να γίνει καλά.

Τα πρώτα στάδια της νόσου ομοιάζουν με εκείνα της γρίπης αλλά με γρήγορη διάγνωση μπορούν να αντιμετωπιστούν με ισχυρά αντιβιοτικά. Όταν όμως δεν του δώσει ο ασθενής έγκαιρα σημασία όπως στην περίπτωση της Ζάρα, η νόσος μπορεί να εξελιχθεί σε χρόνιο Lyme, το οποίο βλάπτει το νευρικό σύστημα και τον εγκέφαλο, και ο ασθενής εμφανίζει κόπωση, πόνο στις αρθρώσεις και τρόμο.