Επομένως ο βασικός στόχος στην τελική ευθεία προς την κάλπη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει τη θέση του στο πολιτικό σκηνικό, αυτήν του ενός από τους δύο πολιτικούς πυλώνες ο οποίος θα συσπειρώσει γύρω του τις προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις ή αλλιώς τις δυνάμεις της Ανανεωτικής Αριστεράς και της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. Ρόλο που του αμφισβητεί το Κίνημα Αλλαγής, ωστόσο η κάλπη θα έχει τον τελικό λόγο.

Περαιτέρω, το στοίχημα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να κρατηθεί όσο το δυνατόν πάνω από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και κυρίως να μη δώσει εικόνα εκλογικής κατάρρευσης, καθώς επιδιώκει να παραμείνει υπολογίσιμος πολιτικός «παίκτης» και πόλος εξουσίας την επόμενη μέρα. 

Διπλό «στοίχημα»

Κατ’ αυτό τον τρόπο θα διασφαλιστεί το πολιτικό μέλλον και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αυτή τη στιγμή δίνει διπλή μάχη, και για να διατηρήσει το προσωπικό του πολιτικό κεφάλαιο ενώπιον της κοινωνίας αλλά και των συμμαχιών που οικοδόμησε με τον διεθνή παράγοντα, αλλά και για να προστατευτεί από εσωκομματικά πυρά και αμφισβητήσεις. Οι τελευταίες σε κάθε περίπτωση δύσκολα θα φτάσουν ώς το επίπεδο αμφισβήτησης της αρχηγίας, ωστόσο αν τα βέλη στραφούν ανοιχτά στην ίδια την ηγεσία θα είναι άλλο ένα πολιτικό πλήγμα για τον Αλέξη Τσίπρα.

Ενδεχομένως, το ότι για τον Τσίπρα το στοίχημα είναι και προσωπικό, εκτός από πολιτικό, να είναι ο λόγος για το ότι – αν και στην έναρξη αυτής της προεκλογικής εκστρατείας ζητήθηκε όλα τα κορυφαία στελέχη να βγουν μπροστά – τελικώς ακολουθήθηκε η πεπατημένη με τον πρωθυπουργό σε πρώτο πλάνο. Ακόμη και τα ολιγόλεπτα θεματικά σποτ των τελευταίων ημερών έχουν προσωποκεντρικό χαρακτήρα με τον πρωθυπουργό να απευθύνεται στους πολίτες.

Πέρα από το γεγονός δηλαδή ότι ο Τσίπρας θεωρείται εύλογα το πρόσωπο με τη μεγαλύτερη πολιτική εμβέλεια και άρα είναι το «ατού» του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός παίρνει εκ νέου πάνω του το «παιχνίδι», άρα και το μεγαλύτερο πολιτικό ρίσκο. 

Αν το σπριντ των τελευταίων ωρών στοχεύει στο να μην πάει καμία ψήφος χαμένη προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει ρόλο την επόμενη μέρα και να μπορέσει να βάλει φραγμούς στη νεοφιλελεύθερη πολιτική Μητσοτάκη, όπως ουσιαστικά λέει το κάλεσμα συσπείρωσης πίσω απ’ τις γραμμές και στοχεύοντας σε ψήφους από τα μικρά αριστερά κόμματα, η επόμενη μέρα το πιθανότερο είναι ότι θα σημάνει μεγαλύτερη στροφή σε ένα σοσιαλδημοκρατικό προφίλ. Άλλωστε και οι επιλογές κινήσεων, δηλαδή η διατήρηση των στενών διαύλων με τους σοσιαλδημοκράτες στην Ευρώπη, σε αυτή την κατεύθυνση παραπέμπουν. 

Σε κάθε περίπτωση μετά τις εκλογές και κυρίως ύστερα από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ μοιραία θα μπει σε μια φάση αναδιάταξης και ανασυγκρότησης, η οποία εξυπακούεται θα περάσει και μέσα από συνεδριακές διαδικασίες. 

Μετεκλογική… Κουμουνδούρου

Αναμενόμενα θα ξανατεθούν ζητήματα περί του αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να είναι αρχηγικό κόμμα ή όχι, ποια είναι τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, η σχέση της ηγεσίας με το κόμμα, η επαναβεβαίωση της αριστερής του φυσιογνωμίας κ.λπ., καθώς όπως έχει φανεί το προηγούμενο διάστημα πολλοί εκτιμούν ότι το κόμμα υποτιμήθηκε πολλές φορές και το Μαξίμου προέβαινε σε σχεδιασμούς κι επιλογές που επέβαλλε στο κόμμα εκ των υστέρων. Ακόμη κι επιλογές που αποδείχθηκαν λανθασμένες, όπως για παράδειγμα η απόφαση να προηγηθούν των εθνικών εκλογών οι ευρωεκλογές.
Ωστόσο μείζον ζήτημα και προτεραιότητα στο εσωτερικό του κόμματος θεωρείται ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει την κοινωνική «γείωση» (η αλλιώς τη σύνδεση με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα) που του λείπει και εφόσον την αποκτήσει θα του επιτρέψει να εδραιώσει τη θέση του στο πολιτικό σύστημα. Από την άλλη, αυτό απαιτεί πολλή και συστηματική δουλειά, ενώ μέχρι σήμερα το βάρος είχε δοθεί στην πολιτική επικοινωνία. 

Μένει επίσης να φανεί πόσο σε βάθος θα γίνει η αποτίμηση της κυβερνητικής θητείας και του αποτελέσματος των δύο εκλογικών αναμετρήσεων (εφόσον η εθνική κάλπη κινηθεί περίπου στα ευρήματα των τρεχουσών δημοσκοπήσεων). Ο πρωθυπουργός, αν και μετά την ψυχρολουσία των ευρωεκλογών παραδέχτηκε ότι το πλήγμα ήρθε από την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης, τις τελευταίες ημέρες παίρνει τη θέση ότι στις ευρωεκλογές ο κόσμος εξέφρασε τη δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι η έξοδος από τα μνημόνια δεν συντελέστηκε αρκετά γρήγορα και αναίμακτα.