Η έκθεση του μικρούλη γράφτηκε στις 21 Οκτωβρίου του 2019.

Το παιδί περιγράφει με έναν αφαιρετικό και ποιητικό τρόπο το θέμα και δίνει στον αναγνώστη να καταλάβει πολύ καλά τι είναι το σπίτι του.

Γράφει ο μικρούλης πως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τα λεφτά να ζήσουν σε ένα σπίτι. «Εγώ τουλάχιστον έχω ένα σπίτι. Εκεί μέσα ζουν φανταστικά ζώα, όμορφες στιγμές, αλήθεια, τα αγαπημένα μου χόμπι, ποιήματα και ωραία τραγούδια.» και παρακάτω συνεχίζει «Το σπίτι μου το έχω στην αγκαλιά μου όποτε φοβάμαι για να με κρατάει ασφαλή. Δεν έχω να περιγράψω κάτι άλλο. Με λίγα λόγια το σπίτι μου είναι μέσα στην ψυχή μου και την καρδιά μου»

Ο δάσκαλος αφού διορθώνει τα ορθογραφικά λαθάκια του μικρού, τον προσγειώνει απότομα στην πραγματικότητα: «Δε μου περιγράφεις το σπίτι σου» του γράφει στις παρατηρήσεις.

Και ναι τυπικά ο μικρός δεν περιγράφει το σπίτι του, τους χώρους του, το σαλόνι, την τραπεζαρία, την κουζίνα, το μπάνιο ή τους καναπέδες. Όμως περιγράφει με την ψυχή του αυτό που νιώθει, και αυτό που εισπράττει από το σπίτι του.