Αναφερόμενος στο «Τραγούδι της Γης» σημειώνει ότι μόλις το διάβασε αισθάνθηκε πως μέσα εκεί κρύβεται όλη η αγάπη του συγγραφέα για τους ανθρώπους και τον κόσμο. Πως αυτή είναι η πρόταση της καρδιάς του, που μπορεί να αγκαλιάσει τους πάντες, ανεξάρτητα από εποχή και πολιτικές συνθήκες.

«Και αυτού του είδους την ενότητα που πηγάζει από το έργο του την χρησιμοποίησα για να ενώσω αρμονικά τα τέσσερα διηγήματα, μέσα σε μία εξελικτική πορεία ζωής» διευκρινίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ξεκάθαρη θέση υπέρ της ζωής και της ελευθερίας

«Πέρα από τη δύναμη των εικόνων και τον γλωσσικό πλούτο, αναγνώρισα στο Μυριβήλη μία δραματουργική δεινότητα, μία ικανότητα να φωτίζει τα απλά πράγματα με τέτοιον τρόπο, που κυριολεκτικά σε μαγνητίζει» τονίζει ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος απαντώντας σε ερώτηση για τα στοιχεία που κάνουν το έργο του λογοτέχνη να ξεχωρίζει και προσθέτει: «Μα αυτό που εγώ βλέπω ιδιαίτερα χρήσιμο, ειδικά αυτή την εποχή, είναι μία ξεκάθαρη θέση και μία ξεκάθαρη πρόταση υπέρ της ζωής, υπέρ της ελευθερίας, που είναι απαραίτητη στους ανθρώπους προκειμένου να επιτρέψουν στην καρδιά τους να βρει το δρόμο της χαράς».

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός αναφέρεται ακόμα και στη δυνατότητα του σύγχρονου ανθρώπου να αντιληφθεί το θαύμα της δημιουργίας της ζωής, του πλανήτη και της ύπαρξής του, λέγοντας ότι αυτό μπορεί να συμβεί «αρκεί να καταφέρει να διακρίνει τον εαυτό του μέσα σε όλα αυτά. Να συνειδητοποιήσει πως αποτελεί ένα μικρό κομμάτι μιας μεγάλης δημιουργίας και πως μόνο μέσα σε αυτήν μπορεί να ελευθερωθεί από τις υπαρξιακές του αγωνίες και τους μικρούς ή μεγαλύτερους φόβους που τον κατατρέχουν σ’ όλη του τη ζωή».

Αν κοιτάξω πίσω όλα τα βλέπω με την ίδια αγάπη

Μιλώντας για το πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή του λέει ότι «κάποιοι που με ξέρουν από παιδί ισχυρίζονται ότι αυτό φαινόταν από παλιά, όταν στήριζα στα ανοιγμένα φύλλα της ντουλάπας ένα πανί και μ’ ένα φακό από πίσω τους έπαιζα Καραγκιόζη».

Και συμπληρώνει: «Εγώ πάλι πιστεύω πως ήρθε τυχαία μετά από κάποιες ερασιτεχνικές παραστάσεις που συμμετείχα, αλλά και τις προτροπές κάποιων ανθρώπων του χώρου να δώσω οπωσδήποτε εξετάσεις στη δραματική σχολή».

Όσο για τη σκηνοθεσία, εξηγεί ότι δεν την επιδίωξε ποτέ. «Ήρθε μόνη της καθώς περνούν τα χρόνια, καθώς μεγαλώνουν οι εμπειρίες και η ανάγκη μου να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου και να ασχοληθώ με πράγματα που αγαπώ» υπογραμμίζει.

Χωρίς να ξεχωρίζει κάποιον ρόλο που έχει υποδυθεί, επισημαίνει πως όλους τους βλέπει με την ίδια αγάπη. Γιατί, όπως συμπληρώνει, όλα είναι κομμάτια του εαυτού του μέσα στα χρόνια.

Ο κ. Γιαννακόπουλος μίλησε και για το πώς αντιμετωπίζει το άγχος του πριν από μία παράσταση λέγοντας ότι προσπαθεί να είναι σωματικά και πνευματικά έτοιμος. Το άγχος ποτέ δεν λείπει.

«Πολλά μπορεί να τριγυρίζουν κατά καιρούς στο μυαλό ενός καλλιτέχνη» παραδέχεται όσον αφορά ρόλους που θα ήθελε να ενσαρκώσει και έργα που επιθυμεί να σκηνοθετήσει. «Αυτό που θέλω είναι να δοκιμάζομαι διαρκώς σε καινούργια πράγματα, σε συνεργασίες που θα με πάνε ένα βήμα παραπέρα. Γι’ αυτό ακόμα κι αν πω ότι θα ‘θελα να κάνω το ένα ή το άλλο, το ζήτημα είναι με τι συνεργάτες θα συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτό μετράει πιο πολύ» παρατηρεί.

Οι ζωές των ανθρώπων και η ευτυχία τους δεν χτίζονται με like

Περιγράφοντας τη σχέση του με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος διευκρινίζει ότι προσπαθεί να είναι όσο πιο διακριτική γίνεται.

«Δεν είμαι έξω από την εποχή. Ούτε και θέλω. Όμως γνωρίζω πως οι ζωές των ανθρώπων και η ευτυχία τους δεν χτίζονται με like. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να εμπορεύεται τον εαυτό του για να βρει τη χαρά. Δεν μπορεί να αισθανθεί μέσω wi fi. Έχει ανάγκη να νιώσει, να βιώσει. Κι αυτό δεν μπορούν να του το προσφέρουν οι κοινωνικές σχέσεις αυτού του τύπου» τονίζει.

Η παράσταση «Χρωματιστές Ιστορίες» σε σκηνοθεσία – δραματουργική σύνθεση με τους Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο, Ινώ Μενεγάκη και Χριστέλα Γκιζέλη ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Σφενδόνη.