Αν η πρώτη απάντηση που σας έρχεται στο μυαλό είναι ότι αγαπούν την υγρασία, δεν πέφτετε έξω. Τα σαλιγκάρια συγκαταλέγονται στα μαλάκια και αποτελούνται σε μεγάλο ποσοστό από νερό. Έτσι, χρειάζονται πολλή υγρασία για να επιβιώσουν. Μάλιστα, καθώς αναπνέουν μέσω του δέρματός τους, όσο πιο ενυδατωμένα είναι, τόσο πιο αποτελεσματικά απορροφούν το οξυγόνο.

Οι γυμνοσάλιαγκες πεθαίνουν μέσα σε μια μέρα αν βρεθούν σε συνθήκες έντονης ξηρασίας, ενώ τα σαλιγκάρια αποτραβιούνται στο κέλυφός τους, το σφραγίζουν με μια κολλώδη ουσία και πέφτουν σε ένα είδος νάρκης, μέχρι η υγρασία του περιβάλλοντος να φτάσει σε επιθυμητά επίπεδα. Μόλις συμβεί αυτό, τα μικροσκοπικά αυτά αμφίβια, πεινασμένα καθώς είναι, αναζητούν τροφή στα φρεσκοποτισμένα τρυφερά βλαστάρια του εδάφους.

Ένας άλλος λόγος που βγαίνουν παγανιά μετά τη βροχή, είναι για να μην πνιγούν!

Κατά τη διάρκεια της μέρας, όπου οι θερμοκρασία είναι αυξημένη και η υγρασία μειωμένη, τα σαλιγκάρια βρίσκουν καταφύγιο σε σκοτεινά προφυλαμένα σημεία στο έδαφος, όπως για παράδειγμα κάτω από πέτρες, κάτω από πυκνό φύλλωμα ή σε μικρές επιφανειακές στοές του εδάφους.

Όταν βρέξει, είναι πολύ πιθανό τα σημεία αυτά να πλημμυρίσουν και έτσι τα σαλιγκάρια αναγκάζονται να μετακινηθούν για να σωθούν. Αν και είναι ριψοκίνδυνο να κυκλοφορούν τη μέρα, οι θηρευτές τους συνήθως έχουν αποτραβηχτεί στα δικά τους καταφύγια μέχρι να κοπάσει η κακοκαιρία και έτσι τα σαλιγκάρια είναι σχετικά ασφαλή.

Επομένως, αν κάποιος θέλει να μαζέψει σαλιγκάρια για να τα μαγειρέψει, ή απλά θέλει να τα απομακρύνει από τον κήπο του για να μην του καταστρέψουν τη βλάστηση, η κατάλληλη ώρα είναι αμέσως μετά από μια βροχή.