Τρεις στόχοι
Η επιλογή της έντασης, στην οποία έχει καταλήξει η Τουρκία, δεν περιορίζεται στο Αιγαίο. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Καθημερινής», αργά το βράδυ της περασμένης Τρίτης άνδρες των τουρκικών Ειδικών Δυνάμεων Επιχειρήσεων πυροβόλησαν πάνω από τζιπ των Ενόπλων Δυνάμεων που βρισκόταν σταθμευμένο στην ελληνική πλευρά των συνόρων στον βόρειο Έβρο.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, δεν πρόκειται για το πρώτο περιστατικό κατά το οποίο στελέχη των τουρκικών δυνάμεων βάλλουν με πυρά κατά Ελλήνων στρατιωτικών. Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, πυρά δέχθηκε και ελληνική περίπολος που έκανε νυχτερινή επιτήρηση σε σημεία του ποταμού.
Όλες αυτές οι προκλητικές και επικίνδυνες κινήσεις θα πρέπει να σημειωθεί ότι καλύπτονται απόλυτα από την πολιτική ομπρέλα την οποία ο ίδιος ο Ερντογάν ανοίγει. Την Τρίτη ο Τούρκος Πρόεδρος, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, δήλωσε ότι «οι εικόνες στα σύνορα με την Ελλάδα δεν έχουν διαφορά με αυτά που έκαναν οι ναζί. Ό,τι έκαναν οι ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το κάνει τώρα η Ελλάδα στο όνομα της Δύσης».
Το τι επιδιώκει ο Ερντογάν με αυτήν την τακτική είναι, πιστεύουμε, ξεκάθαρο:
● Να ασκήσει πίεση στους Ευρωπαίους για οικονομικά ανταλλάγματα με τα οποία θα ανακουφιστεί η Τουρκία από το βάρος συντήρησης και διαχείρισης του προβλήματος που συνεπάγεται η συγκράτηση εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών μακριά από τηνΕυρώπη.
● Να κρατήσει «ζωντανό» το σχέδιό του για μετεγκατάσταση Σύρων προσφύγων στη βόρεια Συρία, σε μια ζώνη που θα ελέγχονται από τουρκικά στρατεύματα.
● Να κάνει επίδειξη ισχύος απέναντι στην Ελλάδα υπογραμμίζοντας τις τουρκικές δυνατότητες συντήρησης επ’ αόριστον μιας εξαντλητικής, οικονομικά και επιχειρησιακά, κρίσης στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Το ερώτημα είναι πώς σκοπεύει η Ελλάδα να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση σε βάθος χρόνου.