Σχεδόν οι εννέα στους δέκα ασθενείς (το 88%) με Covid-19, οι οποίοι διασωληνώνονται, τελικά πεθαίνουν, δείχνει έρευνα στα νοσοκομεία της Νέας Υόρκης και του Λονγκ Άιλαντ. Μόνο το 3% των διασωληνωμένων ασθενών άνω των 65 ετών επιβίωσαν, έναντι 24% (ο ένας στους τέσσερις περίπου) στην ηλικιακή ομάδα 18 έως 65 ετών.

Oπως αναφέρει το Εθνος στη διασωλήνωση ο ασθενής ναρκώνεται και συνδέεται με μηχανικό αναπνευστήρα, ο οποίος ωθεί αέρα στους πνεύμονες του, όταν ο άρρωστος δεν μπορεί μόνος του να αναπνεύσει. Λόγω των πιθανών επιπλοκών, ορισμένες μονάδες εντατικής θεραπείας έχουν αρχίσει να καθυστερούν όσο μπορούν τη διασωλήνωση των ασθενών με Covid-19, δήλωσε ο πνευμονολόγος δρ. Ουντίτ Τσάντα του Νοσοκομείου του Όρους Σινά στη Νέα Υόρκη.

Όπως είπε, «υπήρχε στην αρχή της κρίσης μια τάση να διασωληνώνονται νωρίς οι ασθενείς, επειδή η κατάσταση τους επιδεινωνόταν πολύ γρήγορα. Όμως αυτό είναι κάτι που οι περισσότεροι από εμάς αποφεύγουμε πια να κάνουμε. Αφήνουμε τους ασθενείς να υπομείνουν λίγη παραπάνω υποξία (έλλειψη οξυγόνου). Τους δίνουμε μετά περισσότερο οξυγόνο. Δεν τους διασωληνώνουμε έως ότου έχουν πραγματικά αναπνευστική δυσχέρεια, όταν πια αυτό είναι η μοναδική επιλογή».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, άσχετα με την ασθένεια, περίπου το 40% έως 50% των διασωληνωμένων ασθενών τελικά πεθαίνουν. Μεταξύ άλλων, η διασωλήνωση εξασθενεί το διάφραγμα και τους μυς που επιτρέπουν στον ίδιο τον ασθενή να αναπνεύσει, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους πνεύμονες αν π..χ. το μηχάνημα διοχετεύει παραπάνω αέρα από όσο μπορούν να αντέξουν οι πνεύμονες, μπορεί να προκαλέσει δευτερογενή μικροβιακή λοίμωξη ή να έχει ψυχολογικές επιπλοκές (διαταραχή μετατραυματικού στρες, κατάθλιψη κ.α.). Όσο περισσότερο μένει διασωληνωμένος ένας ασθενής, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος παρενεργειών.

Η μελέτη βρήκε επίσης ότι η υπέρταση (57%), η παχυσαρκία (41%) και ο διαβήτης (34%) ήταν τα πιο συνηθισμένα χρόνια προβλήματα υγείας στους διασωληνωμένους ασθενείς Covid-19, οι οποίοι είχαν μέση ηλικία 63 ετών, με τη θνητότητα να είναι μεγαλύτερη μεταξύ των ανδρών ασθενών από ό,τι των γυναικών. Οι διαβητικοί ήταν αυτοί με τη μεγαλύτερη πιθανότητα να χρειαστούν μηχανική υποστήριξη αναπνοής και θεραπεία σε ΜΕΘ.