Ίσως είναι η πρώτη φορά στα χρόνια της Mεταπολίτευσης που ένας επιστήμονας, άγνωστος στο ευρύ κοινό, αποκτά σε ελάχιστο χρόνο, μια δημοσιότητα που  εκ των πραγμάτων εμπλέκεται με την πολιτική, την οποία καλείται να διαχειριστεί, ταυτόχρονα με μια πρωτόγνωρη θανατηφόρο πανδημία που αμφισβητεί σοβαρά την καθημερινότητα και την ζωή των ανθρώπων σε πλανητικό επίπεδο.

Το να έρχεσαι τόσο απότομα και εκκωφαντικά στην δημοσιότητα με αποστολή να διαχειριστείς ούτε λίγο ούτε πολύ την ανθρωπινή ζωή, δεν είναι απλό ούτε σύνηθες πράγμα, όσο είναι για παράδειγμα η επικριτική έφεση των πάσης φύσεως πρόθυμων δημοσιολογούντων. Κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο: να αναλάβει μια κολοσσιαία ευθύνη και ταυτόχρονα να εκτεθεί σε μιαν ανάλογη δημοσιότητα.     

Το πιο εντυπωσιακό στην περίπτωση του κυρίου Τσιόδρα δεν είναι ότι τα κατάφερε στην επιστημονική του  αποστολή σώζοντας κυριολεκτικά την χώρα. Δεν είναι ότι διαχειρίστηκε μιαν απίστευτα δύσκολη και ακραία υπόθεση με θαυμαστό ήθος και με έναν απαράμιλλο ανθρωπισμό.

Δεν είναι ότι συνδύαζε αριστοτεχνικά και με φυσικότητα τον ορθολογισμό με το συναίσθημα. Δεν είναι ότι αντιμετώπισε με υποδειγματική  αξιοπρέπεια το κύμα μίσους και μισαλλοδοξίας όλων εκείνων που επένδυσαν στην αποτυχία της αποστολής του (δηλαδή στο θάνατο έναντι της ζωής) εκθέτοντάς τους με την αποτελεσματικότητα και την καλοσύνη του.

Δεν είναι ότι επέδειξε ουρανομήκη υπομονή στην ηλιθιότητα, την άγνοια, την προπέτεια, την κακοήθεια.  Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι άντεξε στην απίστευτη βία που ασκεί η δημοσιότητα και στη φθορά που επιφέρει. 

Ο «ανθρωπότυπος», όπως ελέχθη με υποτιμητική διάθεση, του κυρίου Τσιόδρα δεν ήταν καθόλου σέξι για τα γούστα της ελληνικής κοινωνίας. Το ότι κατάφερε να σπάσει τα κενά περιεχομένου καλούπια προτύπων της Μεταπολίτευσης, είναι ακόμα συναρπαστικότερο. Ένας χαμηλών τόνων ευπροσήγορος κύριος, σοβαρός επιστήμονας, που δεν έχει στο βιογραφικό του περιπάτους σε …κινηματικούς δρόμους, ούτε έχει να επιδείξει εναλλακτικές ταρζανιές ή καταλήψεις, γίνεται πρότυπο μιας καθημαγμένης από τον ανορθολογισμό, κοινωνίας . Τα προσόντα του: επιστήμων, ιεροψάλτης από χόμπι και πολύτεκνος οικογενειάρχης. Ότι πιο απαρχαιωμένο και απαξιωμένο για τα έξαλλα γούστα της προοδευτικής κουλτούρας. 

Ο Τσιόδρας, άθελά του, συνέτριψε τον πιο εμπεδωμένο λαϊκισμό της Μεταπολίτευσης, έναν απείρως υπουλότερο  κίνδυνο από αυτόν της πανδημίας, που ενδημεί πεισματικά για δεκαετίες στη χώρα και κατασπαράσσει τα σπλάχνα της. 

Τον αποχαιρετούμε με ανακούφιση και άπειρη ευγνωμοσύνη. Εκτός των άλλων, πιθανόν να είναι και ο άνθρωπος που έμαθε έναν ολόκληρο, κατεξοχήν αγνώμονα λαό να λέει ευχαριστώ!