Μέλη της πλειοψηφίας στην επιτροπή, εξηγώντας το σκεπτικό με το οποίο απέρριψαν την ένσταση ακυρότητας των τριών μη πολιτικών προσώπων, υπογράμμιζαν ότι βάσει του νόμου περί ευθύνης υπουργών, το πόρισμα της επιτροπής και η απόφαση της Βουλής, παραπέμπει στο Δικαστικό Συμβούλιο, πέραν του υπουργού, και πρόσωπα – συμμετόχους αυτού, για συγκεκριμένα αδικήματα, συνεπώς οφείλουν προηγουμένως να τους έχουν δώσει την ευκαιρία να ασκήσουν τα δικαιώματά τους ως ύποπτοι.