«Πλέον, έχουμε τις εικόνες Γερμανών τουριστών από το Μπάλερμαν, στη Μαγιόρκα, το οποίο οι Αρχές έκλεισαν, αντιδρώντας με ταχύτητα. Στη γερμανική καθημερινότητα έχουμε νεαρούς επαγγελματίες με γυρισμένα τα πουκάμισα, σε διάθεση χαλάρωσης μετά τη δουλειά, να κρατούν μπίρες στα χέρια και να συνωστίζονται χωρίς μάσκες και χωρίς καμία τήρηση απόστασης. Στις πλατείες διοργανώνονται μεγάλα πάρτι – και ο λόγος που δεν γίνονται σε κλαμπ είναι ότι αυτά παραμένουν ακόμα κλειστά», σημειώνει ο συντάκτης. Την ώρα κατά την οποία οι ηλικιωμένοι εξακολουθούν να προφυλάσσονται, οι ηλικιακές κατηγορίες που αντιμετωπίζουν μικρότερους κινδύνους επιδεικνύουν τη μεγαλύτερη αδιαφορία για τους κανόνες αποστασιοποίησης.

Η ίδια λογική κυριαρχεί στο Λουξεμβούργο, όπου ο μέσος όρος ηλικίας των ατόμων που προσβάλλονται από κορωνοϊό έχει πέσει, πλέον, στα 35 χρόνια.

Η διαχείριση του κορωνοϊού είναι ένα σύνολο λεπτών ισορροπιών, καθώς μια συνεχιζόμενη καραντίνα θα οδηγούσε σε νέα υποτροπή της κρίσης ψυχικής υγείας. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να πει κανείς ότι η νέα αίσθηση κοινότητας, που στην αρχή ελέχθη ότι δημιουργείται λόγω κορωνοϊού, δεν υπάρχει πλέον. «Είναι σαφές ότι όσα λέγονταν για τη μεγάλη κοινωνική συσπείρωση ήταν ανοησίες», σημειώνει ο αρθρογράφος.