«Δεν είναι πρωτάκουστο, δεν είναι πρωτόγνωρο. Είναι μια ιστορία η οποία επαναλαμβάνεται συνεχώς μετά την άνθιση και την ανάπτυξη του διαδικτύου. Δεν έχασα την λογική μου, δεν έχασα τις αντιλήψεις μου και την ιδεολογική μου γραμμή αλλά έχασα την ψυχραιμία μου. Γιατί είδα έναν άνθρωπο που υποφέρει, που διώχθηκε, που αυτοεξορίστηκε από την Θεσσαλονίκη, που έκλαιγε όταν τα έβλεπε και ξανακλαίει που τα ξαναβλέπει.

Δηλαδή έχει μια ανοιχτή πληγή. Ε, όχι ρε! Όχι ρε μεγάλε! Όχι ρε τέρας. Αυτό το κορίτσι είναι ικανό, αλλά το μεγάλο της λάθος είναι ότι εμπιστεύτηκε κάποιον που, όχι μόνο δεν άξιζε την εμπιστοσύνη της, αλλά ήταν τενεκές ξεγάνωτος» είπε, φανερά εκνευρισμένος.