Υπενθυμίζεται ότι ο τέως ΥΠΟΙΚ είχε σημειώσει ότι «οι παραδοσιακοί ιστορικοί και κυρίως τα μέσα ενημέρωσης εξηγούν την ιστορική διαδρομή και τις καμπές της Ιστορίας ως προσωπική υπόθεση μεγάλων ηγετών όπως ο Τσόρτσιλ, ο Στάλιν, ο Ρούζβελτ ή – για την Ελλάδα – ο Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δεν έχουν σημασία οι πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες. Τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να πείσουν τον Αλέξη να συμπεριφέρεται σαν τους άλλους. Αγνοούν ότι στις αποσκευές της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς υπάρχει έντονα η κριτική στην “προσωπολατρία” και κυρίως στις συνέπειές της. Δεν θυμούνται ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν και ότι στον χώρο μας η “προσωπολατρία” δεν βρίσκει γόνιμο έδαφος. Φυσικά δεν υποτιμώ τη συμβολή των προσωπικοτήτων, για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά στον Αλέξη την έννοια της κυβερνώσας Αριστεράς. Σε κάθε περίπτωση όμως το αρχηγικό κόμμα – που άλλωστε δεν είναι και στις προθέσεις του Αλέξη – είναι στα αζήτητα της Ιστορίας».

Σε αυτό το σχόλιο του Ε. Τσακαλώτου -χωρίς, πάντως, να τον κατονομάζει- φαίνεται ότι απάντησε ο Π. Πολάκης, γράφοντας ότι «όταν ήμουνα διευθυντης στη ΜΕΘ, που είναι το “προκεχωρημένο φυλάκιο” της εφαρμοσμένης βαρειας κλινικής Ιατρικης η οποία απαιτεί βαθειά γνωση και συλλογικη λειτουργία ΟΛΗΣ της ομάδας ,απο τους γιατρους ,τους νοσηλευτές ,τους φυσιοθεραπευτές ,το βοηθητικό προσωπικό κλπκλπ ,υπήρχαν ΠΟΛΛΕΣ στιγμές που σε κάποια πολύ σοβαρά περιστατικά

-είτε έπρεπε να ληφθεί πολύ γρήγορα κάποια απόφαση δυσκολης παρεμβασης κρίσιμης για τη ζωη του ασθενή

-είτε κάποιος έπρεπε ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ποια στρατηγική θεραπείας θα ακολουθούνταν στον ασθενη καθως υπήρχαν διαφορετικές (επιστημονικά στοιχειοθετημένες) απόψεις ανάμεσα στα μέλη της ομάδας

ΑΥΤΟΣ Ο ΚΑΠΟΙΟΣ ειναι ο αρχηγός… στην προκειμένη περίπτωση ο διευθυντης της ΜΕΘ .Αν δεν το κάνει ,τότε δεν μπορεί να είναι επι της ουσίας διευθυντης γιατί δεν θα σωθεί τελικά ο ασθενης.