Έπειτα από έρευνα σε δείγματα ιστών που διεξήγαν σε συνεργασία το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, το Πανεπιστήμιο James Cook, το Πανεπιστήμιο της Canberra και ο Κοινοπολιτικός Οργανισμός Επιστημονικής και Βιομηχανικής Έρευνας (CSIRO), επιβεβαιώθηκε η θεωρία που πρότεινε την ύπαρξη και άλλων ειδών ιπτάμενων σκίουρων, τα οποία μάλιστα στα κεντρικά και βορειότερα τμήματα της Αυστραλίας.

Ο μαρσιποφόρος αυστραλιανός ιπτάμενος σκίουρος είναι ένα θηλαστικό μεγέθους όσο μια γάτα. Είναι νυκτόβιο ζώο, χορτοφάγο, ενδημικό στην Αυστραλία, το οποίο κατά τη διάρκεια της ημέρας κοιμάται σε κουφάλες γέρικων δέντρων στα δάση της Βικτόρια και της Νέας Νότιας Ουαλίας ενώ τη νύχτα, αναζητά τροφή στα δέντρα, πετώντας με άλματα που φτάνουν μέχρι και τα 100 μέτρα. Λίγα πράγματα είναι γνωστά για αυτό τοπλάσμα με την ευγενική συμπεριφορά. Έχει πλούσια γούνα, τρέφεται μόνο με φύλλα ευκαλύπτου και πετάει από δέντρο σε δέντρο με τη βοήθεια των μεμβρανών που συνδέουν τους αγκώνες με τους αστραγάλους του. Η μακριά φουντωτή ουρά του χρησιμεύει ως πηδάλιο κατά την πτήση, αλλά και στο να μοιράζεται τρυφερές στιγμές με το ταίρι του: κατά την αναπαραγωγική περίοδο, τα ζευγάρια συνηθίζουν να κάθονται δίπλα-δίπλα με τις ουρές τους πλεγμένες μεταξύ τους. Το θηλυκό γεννάει ένα μωρό τη χρονιά, το οποίο παραμένει για τέσσερις μήνες στο μάρσιππο της μητέρας του. Ιδιαίτερα ήσυχο ζώο, συχνά κρύβεται στους θάμνους των αγροκτημάτων, χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς και χωρίς να προκαλεί ζημιές.

Τα δύο νέα είδη, Petauroides minor και Petauroidesar millatus που ανακαλύφθηκαν να ζουν βορειότερα ,είναι μικρότερα από τον ήδη γνωστό ιπτάμενο σκίουρο, τον Petauroidesvolans. Φτάνουν μέχρι 30 εκατοστά μήκος, ενώ ο νότιος σκίουρος μπορεί να φτάσει τα 60 εκατοστά. Και τα τρία –πλέον- είδη ιπτάμενου σκίουρου έχουν χαρακτηριστεί ως απειλούμενα με εξαφάνιση, ο δε P.volans πολύ πριν οι πυρκαγιές των τελευταίων δύο ετών καταστρέψουν το 30% του ενδιαιτήματός του. Τατελευταίαείκοσι χρόνια , οπληθυσμόςτουςέχειμειωθείκατά 80%, λόγωτης υλοτομίας, των πυρκαγιών, της υπερθέρμανσης του πλανήτη (με νυχτερινές θερμοκρασίες επικίνδυνα υψηλότερεςαπό το παρελθόν) και της αποψίλωσης των δασών λόγω της αστικής ανάπτυξης.

Ο διαχωρισμός του αυστραλιανού ιπτάμενου πίθηκου σε τρία είδη δείχνειπωςτοαρχικόείδοςέχειπολύμικρότερηγεωγραφικήκατανομήαπόό,τιθεωρούνταντόσαχρόνια και αυτό αυξάνειτιςανησυχίες για τη διατήρησή του. Ταυτόχρονα, τόνισε την έλλειψη έρευνας και πληροφοριών για το περίεργο ιπτάμενο θηλαστικό, τόσο για το αρχικό είδος όσο και για τα δύο ανακαλυφθέντα, δημιουργώντας νέες προκλήσεις στους επιστήμονες, που καλούνται να μελετήσουν και να διασώσουν τον ιπτάμενο σκίουρο.