Οι ισορροπίες της εξουσίας 
Αυτό που ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο είναι το ποιος θα ελέγχει ουσιαστικά τη Γερουσία. Οι ισορροπίες της εξουσίας θα κριθούν τον Ιανουάριο, όταν η Τζόρτζια θα κάνει εκλογές για τις δύο έδρες της. Αν οι Δημοκρατικοί τις κερδίσουν, τότε παίρνουν τον έλεγχο.
Αν, όμως, οι Δημοκρατικοί δεν ελέγχουν τελικά τη Γερουσία, ο Μπάιντεν θα μποϊκοτάρεται από τους Ρεπουμπλικανούς και θα ιδρώνει να περνάει νόμους ή να διορίζει δικαστές. Νομοσχέδια για υποδομές, δαπάνες, περιβάλλον ή μεταρρύθμιση στην Υγεία θα μπορούσαν να μπλοκαριστούν ακόμα και όλα από τους Ρεπουμπλικανούς. 
Η βασική οικονομική προτεραιότητα του Μπάιντεν είναι, σύμφωνα με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, να περάσει ένα γιγαντιαίο πακέτο «ανάκαμψης» για την πανδημία, αξίας 2-3 τρισ. δολαρίων. Σε αυτό θα περιλαμβάνονται ρευστό, τόνωση των παροχών στους ανέργους αλλά και δάνεια ή και χορηγίες προς μικρές επιχειρήσεις που δεν έλαβαν τόση βοήθεια όση οι μεγάλες. 
Στο πλάνο του είναι επίσης ο κατώτατος μισθός να ανέβει στα 15 δολ. την ώρα. Σήμερα 17 εκατομμύρια εργαζόμενοι κερδίζουν λιγότερα. 

Τα όρια του τραμπισμού
Κάπου εδώ θα φανεί ποια όρια θέτουν οι ίδιοι οι Ρεπουμπλικανοί στον τραμπισμό. Αν, στην περίπτωση που τελικώς δεν ελέγχουν τη Γερουσία οι Δημοκρατικοί, μπλοκάρουν όλα τα νομοσχέδια στη Γερουσία, σε μια προσπάθεια να απαξιώσουν τον Μπάιντεν, τότε η Αμερική θα έχει πρακτικά μπροστά της άλλη μια τετραετία που ο δικομματισμός δεν θα την αφήσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της. Θα είναι μια στάση μυωπική και κυνική, αλλά είναι πιθανό να την επιλέξουν οι Ρεπουμπλικανοί, αν θεωρήσουν ότι βοηθάει το κόμμα τους. 
Οι Δημοκρατικοί πήραν σε αυτές τις εκλογές το πικρό μάθημα ότι δεν έχουν την ικανότητα να προσελκύουν λευκούς χωρίς ανώτερη μόρφωση ψηφοφόρους, ειδικά στην επαρχία της Αμερικής. Εκτός αυτού, τα πήγαν χειρότερα του αναμενομένου στους νέους Αφροαμερικανούς και στους Ισπανόφωνους, κυρίως σε Φλόριντα και Τέξας. 
Αυτές οι απώλειες κλονίζουν την πεποίθηση των Δημοκρατικών πως είναι μοιραίο ότι θα κερδίζουν τις εκλογές μόνο και μόνο επειδή στην Αμερική ανεβαίνουν οι αριθμοί των μαύρων ψηφοφόρων και όσων μένουν εκτός μεγαλουπόλεων. Αντίθετα θα πρέπει να προβάλουν έργο για να κερδίσουν υποστήριξη, αντικρούοντας τον ισχυρισμό των Ρεπουμπλικανών ότι είναι κατά της ελεύθερης αγοράς.

Με τον χάρτη Ομπάμα 
Αν κοιτάξει κάποιος τον εκλογικό χάρτη, με λίγες μόνο εξαιρέσεις, αυτός μοιάζει πολύ με τον εκλογικό χάρτη του 2012, όταν ο Ομπάμα νίκησε τον Μίτ Ρόμνεϊ. Με άλλα λόγια, παρά τα όσα συνέβησαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αυτές οι εκλογές κατέληξαν να μοιάζουν με ένα αποτέλεσμα που θα είχαμε αν ένας οποιοσδήποτε Ρεπουμπλικανός υποψήφιος κατέβαινε εναντίον ενός οποιουδήποτε Δημοκρατικού, σε ένα άλλο, πιο ήρεμο τάιμινγκ. 
Αυτό προκαλεί έκπληξη αν αναλογιστούμε όσα συνέβησαν μέσα στο 2020: 
● Ο Τραμπ παραπέμφθηκε σε δίκη με σκοπό την καθαίρεσή του, όντας μόλις ο τρίτος Πρόεδρος στην αμερικανική ιστορία που υπέστη τέτοια διαδικασία. 
● Ο κορωνοϊός σκότωσε πάνω από 233.000 ανθρώπους και αποσταθεροποίησε την οικονομία. 
● Η χώρα είδε φόνους άοπλων Αφροαμερικανών από αστυνομικούς, τις μεγαλύτερες διαμαρτυρίες στην ιστορία της και επεισόδια βίας στους δρόμους. 
Ύστερα απ’ όλα αυτά, όμως, αποδείχθηκε στις εκλογές ότι τελικά ελάχιστοι Αμερικανοί άλλαξαν γνώμη για το ποιον θέλουνε ως επόμενο Πρόεδρό τους. Τα ποσοστά ήταν κοντά στα συνηθισμένα παρά τη μεγάλη συμμετοχή.

Τάση υπέρ των Ρεπουμπλικανών
Με δημογραφικούς όρους, οι συγκεκριμένες αμερικανικές εκλογές έδειξαν μια μικρή υποχώρηση της «φυλετικής» πόλωσης, δηλαδή του φαινομένου οι ψήφοι των μειονοτήτων να πηγαίνουν στο Δημοκρατικό κόμμα, και μια ελαφρά αύξηση της «μορφωτικής» πόλωσης, δηλαδή το φαινόμενο των ψηφοφόρων με ανώτατη μόρφωση να εγκαταλείπουν το Ρεπουμπλικανικό κόμμα.
Η συγκεκριμένη τάση, αν συνεχιστεί και στο μέλλον, δείχνει να ευνοεί περισσότερο τους Ρεπουμπλικανούς, με δεδομένο ότι η χώρα γίνεται όλο και περισσότερο πολυπολιτισμική και μόλις το 36% των Αμερικανών έχουν πτυχία ανώτατης εκπαίδευσης.
Πέρα από όλα, πάντως, αν θεωρήσουμε ότι ο Πρόεδρος που εκλέγει η Αμερική είναι η σημαντικότερη πυξίδα, τότε η χώρα πράγματι άλλαξε πορεία.

Θα φύγει ήρεμα; 
Είτε αρέσει στον Τραμπ είτε όχι, η προεδρική μετάβαση έχει ήδη αρχίσει και μπορεί η παράδοση της εξουσίας να είναι δυσάρεστη γι’ αυτόν, αλλά δεν μπορεί να τη σταματήσει.
Όμως, ο απερχόμενος Πρόεδρος δεν θα εξαφανιστεί από τη σκηνή. Κατ’ αρχάς έχει ακόμα στη διάθεσή του 70 περίπου ημέρες στην προεδρία για να χρησιμοποιήσει την εξουσία που διαθέτει με όποιον τρόπο θέλει αυτός. 
Οργισμένος με την ήττα του, θα μπορούσε να απολύσει ή να βάλει στο περιθώριο αξιωματούχους που θεωρεί ότι δεν ενήργησαν σύμφωνα με τις επιθυμίες του. Να «εκδικηθεί» έτσι για παράδειγμα τον Κρίστοφερ Ρέι, διευθυντή του FBI, ή τον δρα Άντονι Φάουτσι, τον ανώτατο ειδικό λοιμωξιολόγο, ακόμα και εν μέσω μιας πανδημίας.
Αφότου εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου, ο Τραμπ μάλλον θα παραμείνει μια διχαστική και ισχυρή φιγούρα στις ΗΠΑ. Πήρε 71 εκατομμύρια ψήφους, σχεδόν το 48% της λαϊκής ψήφου, που σημαίνει ότι διατήρησε την υποστήριξη σχεδόν των μισών Αμερικανών ψηφοφόρων, παρά τα όσα έχουν γίνει αυτά τα τέσσερα χρόνια. Αυτό του δίνει μια μεγάλη «βάση» για να παίξει ρόλο.

Ο Τραμπ εδώ και καιρό φλερτάρει με την ιδέα να ανοίξει το δικό του τηλεοπτικό κανάλι, που θα ανταγωνίζεται το Fox News και, σύμφωνα με τους «New York Times», έχει ιδιωτικά αναφέρει ότι ίσως να «ξανακατέβει» υποψήφιος το 2024, αν και θα είναι 78 ετών. 
Ακόμη κι αν οι μέρες του ως υποψηφίου Προέδρου έχουν τελειώσει, διαθέτει 88 εκατομμύρια followers στο Twitter, ένα ισχυρό όπλο στην προσπάθειά του να επηρεάζει καταστάσεις ή και να γίνει αυτός που θα «στέψει» τον επόμενο αρχηγό των Ρεπουμπλικανών. 
«Εάν υπάρχει κάτι σαφές από τα αποτελέσματα των εκλογών, αυτό είναι ότι ο Πρόεδρος έχει τεράστια βάση ακολούθων και δεν σκοπεύει να βγει σύντομα από τη σκηνή» δήλωσε ο πρώην γερουσιαστής των Ρεπουμπλικανών Τζεφ Φλέικ της Αριζόνα, ένας από τους λίγους του κόμματος που τα «έχουν σπάσει» με τον Τραμπ.
Αυτοί οι ακόλουθοι θα μπορούσαν να επιτρέψουν στον Τραμπ να χρησιμοποιήσει τα επόμενα τέσσερα χρόνια για να πλάσει το Ρεπουμπλικανικό κόμμα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν του. Θα μπορούσε επίσης να πιέζει τους Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές, αν δεν πάρουν την πλειοψηφία της Γερουσίας οι Δημοκρατικοί, να μπλοκάρουν τον Μπάιντεν στο κάθε τι, καλώντας τους να διαλέξουν μεταξύ της συναίνεσης ή της «προδοσίας» της πολιτικής τους βάσης.

«Όποιος του μοιάζει περισσότερο»
Μέχρι να βγει μπροστά μια νέα γενιά Ρεπουμπλικανών, ο Τραμπ θα μπορούσε να λανσάρει τον εαυτό του ως τον de facto ηγέτη του κόμματος. Θα μπορούσε έτσι να χειραγωγεί μια εξαιρετική βάση δεδομένων με πληροφορίες για τους υποστηρικτές του, την οποία οι μελλοντικοί υποψήφιοι θα επιθυμούσαν διακαώς να «νοικιάσουν».
Ο Μπραντ Παρσάλ, ο πρώτος διευθυντής της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ στις φετινές εκλογές, δήλωσε ότι «ο Πρόεδρος Τραμπ έχει τη μεγαλύτερη ποσότητα δεδομένων που έχει συλλέξει ποτέ ένας πολιτικός. Αυτό θα επηρεάσει τις εκλογές και τις πολιτικές για τα επόμενα χρόνια».
Ο Σαμ Νάνμπεργκ, στρατηγικός σύμβουλος της καμπάνιας του Τραμπ το 2016, πιστεύει ότι «ο Τραμπ θα παραμείνει μια ηρωική φιγούρα στο ρεπουμπλικανικό εκλογικό σώμα. Τo 2024, στις επόμενες αμερικανικές εκλογές, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία θα είναι είτε ο Ντόναλντ Τραμπ είτε ο υποψήφιος που θα του μοιάζει περισσότερο».
Δεν συμμερίζονται όλοι οι Ρεπουμπλικανοί αξιωματούχοι αυτή την άποψη. «Δεν θα υπάρξει άλλος Τραμπ. Τα “αντίγραφά” του θα αποτύχουν και ο ίδιος σταδιακά θα σβήσει, όμως οι ουλές από την προεδρία του δεν θα εξαφανιστούν ποτέ» είπε ο Κάρλος Κουρμπέλο, Ρεπουμπλικανός πολιτικός στη Φλόριντα.

Ένα πολιτισμικό φαινόμενο
Ο Τραμπ είναι, για εκατομμύρια ανθρώπους, ένα σύμβολο πλούτου και επιτυχίας, άσχετα με το αν στην πραγματικότητα κληρονόμησε έτοιμη την περιουσία του και επιβίωσε από σειρά χρεοκοπιών και επιχειρηματικών αποτυχιών. Ήταν ο αστέρας μιας τηλεοπτικής σειράς για 14 σεζόν, που τον έκανε πασίγνωστο στη χώρα πολύ πριν κατέβει για Πρόεδρος.
Μέσα από τη ριάλιτι τηλεόραση υπήρξε μέρος της ποπ κουλτούρας στην Αμερική για 30 χρόνια, χτίζοντας την περσόνα του από ταινίες, τηλεοπτικά σόου και τα βιβλία του. Οι φασαριόζικες προεκλογικές συγκεντρώσεις του αποδεικνύουν ότι ουσιαστικά είναι ένα πολιτισμικό φαινόμενο. 
Τους τελευταίους μήνες, όταν οι πιθανότητές του για επανεκλογή μειώνονταν, είπε στους συμβούλους του πως μετά τις εκλογές θα ανακοινώσει πως θα κατέβει πάλι υποψήφιος το 2024. Αν μη τι άλλο, αυτό θα του επιτρέψει να βρει λεφτά για να χρηματοδοτήσει τις συγκεντρώσεις που τον «τρέφουν»…