Ίσως  είναι η κούραση μετά από ένα χρόνο καραντίνας αλλά πλέον αδύνατο να παρακολουθήσω τα κυβερνητικά στελέχη αλλά και τους ειδικούς που καθημερινά αλλάζουν τα σενάρια για το Πάσχα  στο χωριό .

Υπουργοί προφανώς αναζητώντας πολιτικά οφέλη από μια τέτοια εξαγγελία εμφανίζονται να αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο οι  πολίτες να μπορέσουν να πάνε στο χωριό τους κάνοντας ένα self test το οποίο πλέον προτείνεται για κάθε νόσο και κάθε μ….. αλλά και λοιμωξιολόγοι παίζουν με τα νεύρα του κόσμου αλλάζοντας καθημερινά τα σενάρια.

Η βασική ιδέα  των ειδικών είναι μαζί με το αντίτιμο στα διόδια να δείχνει και το  αποτέλεσμα  του τεστ που έχει κάνει  προκειμένου να φτάσει Μεγάλη Παρασκευή στο χωρίο του και για ένα τριήμερο λίγο πολύ να μείνει στο εξοχικό, πατρικό ή φιλικό σπίτι, αφού τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια θα είναι κλειστά.

«Λίγο είναι και αυτό;»  λένε οι περισσότεροι αναζητώντας μια ανάσα ελευθερίας και λίγο από τον ανοιξιάτικο ήλιο. Όχι δεν είναι καθόλου λίγο αν κάποιος αναλογιστεί ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων που ζουν στα αστικά κέντρα βρίσκονται μέσα σε ένα διαμέρισμα προσπαθώντας να διαχειριστούν μια δύσκολη καθημερινότητα που κουβαλάει μαζί της λίγο από κατάθλιψη, θυμό και ένταση.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι –σαν και μένα– που μπορεί να έχουν χωρίο, δεν έχουν όμως σπίτι αλλά ούτε και διάθεση για να φορτωθούν στους δικούς μου ανθρώπους. Επιλέγουν λοιπόν μαζί με όλους τους εμβολισμένους της γενιάς τους να ψήσουν στην βεράντα του σπιτιού  τους τον οβελία, και να κάνουν ανάσταση όπως και πέρσι.

Ίσως όμως και αυτοί να έχουν περισσότεροι ελευθερία στο να απολαύσουν μέρη που τα Σαββατοκύριακα είναι γεμάτα με κόσμο, πλατείες που ασφυκτιούν, ένα ποτό σε πλαστικό ποτήρι στα σκαλάκια του Μετς ή μια βόλτα στην μπετονάρισμένη Ακρόπολη .

Και τα δύο σενάρια μοιάζουν καλά αρκεί να υπάρχει διάθεση , προσδοκία και καλή παρέα. Αρκεί κάποιος να θέλει να ξεφύγει έστω και για λίγο από τον καναπέ του σπιτιού του, το Netflix ή από τις κακές σκέψεις που κάνει για το προβληματικό αύριο.