Με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Οθωμανούς, στην οποία προχώρησε η Ουάσιγκτον, η διοίκηση Μπάιντεν επιβεβαιώνει τις προεκλογικές της εξαγγελίες για βαθύτερη και συστηματικότερη ενασχόληση με τις υποθέσεις παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Υπ’ αυτήν την έννοια η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Οθωμανούς, την οποία αποφάσισε ο Μπάιντεν, έχει και μια ακόμη πτυχή, περισσότερο ξεκάθαρη και πειστική από την προβαλλόμενη ανθρωπιστική ευαισθησία της υπερδύναμης. Η πτυχή αυτή περιγράφει το μαστίγιο το οποίο κραδαίνει η νέα αμερικανική διοίκηση προκειμένου να συνετίσει και να επαναφέρει την Άγκυρα στον «ίσιο»… αμερικανικό δρόμο.

Ο Μπάιντεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι πιάνει το νήμα των αμερικανοτουρκικών σχέσεων από εκεί που το άφησε ο Ομπάμα ή εκεί όπου το έκοψε ο τέως Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ…
Τότε, σε μια εκρηκτική στιγμή των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, ο Λευκός Οίκος είχε δώσει στη δημοσιότητα μια φωτογραφία του – τότε – Προέδρου Ομπάμα, καθισμένου στο Οβάλ Γραφείο, να κρατάει στο ένα του χέρι το τηλέφωνο και στο άλλο ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ. Στη λεζάντα που συνόδευε τη φωτογραφία οι υπηρεσίες του Λευκού Οίκου ενημέρωναν για την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο τότε Πρόεδρος με τον (και σήμερα) Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν.

Όπως αποδείχτηκε, η τακτική του μαστιγίου (στην προκειμένη περίπτωση του μπαστουνιού του μπέιζμπολ) που χρησιμοποίησε ο Ομπάμα δεν απέδωσε ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με τη διατήρηση της Τουρκίας στην αμερικανική σφαίρα επιρροής. Ωστόσο, απ’ ό,τι φαίνεται, αυτή η τακτική είναι ο μονόδρομος που φαίνεται ότι επέλεξε να ακολουθήσει ο Μπάιντεν.

Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν η πρώτη κίνηση της Ουάσιγκτον. Το ενδιαφέρον από εδώ και πέρα ωστόσο επικεντρώνεται στην απάντηση