Η Πάμελα Ντίγκμπυ, γεννήθηκε το 1920 και πατέρας ήταν ο Έντουαρντ Ντίγκμπυ 11ος βαρόνος του Ντίγκμπυ. Η νεαρή Πάμελα έζησε τα παιδικά της χρόνια στα κτήματα της οικογένειας στο Ντόρσετ, και από πολύ νωρίς εκδήλωσε την ιδιαίτερη αγάπη της για τα άλογα και την ιδιαίτερη ικανότητά της στην ιππασία όπου και διακρίθηκε σε πολλούς ιππικούς αγώνες που συμμετείχε.

Η Πάμελα, το 1939, ενώ εργαζόταν στο Φόρεϊν Όφις, μεταφράζοντας έγγραφα από τη γαλλική στην αγγλική γλώσσα, γνωρίστηκε τυχαία, σε ένα «ραντεβού στα τυφλά», με τον γιο του Ουίνστον Τσόρτσιλ, Ράντολφ Τσόρτσιλ, ο οποίος την ίδια κιόλας μέρα της έκανε πρόταση γάμου. Το ζευγάρι παντρεύτηκε λίγες εβδομάδες αργότερα και απέκτησαν έναν γιο τον Ουίνστον Τσόρτσιλ τον νεότερο. Μάλιστα η Πάμελα με το νεογέννητο γιο της, φωτογραφήθηκαν από τον Σέσιλ Μπίτον, για το περιοδικό “Life”, και ήταν η πρώτη φορά που το εξώφυλλο του περιοδικού απεικόνιζε μια μητέρα με το βρέφος της.

Τον Φεβρουάριο του 1941, ο Ράντολφ Τσόρτσιλ ,που υπηρετούσε στον αγγλικό στρατό, μετατέθηκε στο Αρχηγείο της Μέσης Ανατολής, στο Κάϊρο της Αιγύπτου. Η Πάμελα έμεινε στο Λονδίνο με το μωρό της (τον μικρό Ουίνστον Τσόρτσιλ), προσπαθώντας να καλύπτει τα ιλιγγιώδη χαρτοπαικτικά χρέη του συζύγου της. Την εποχή εκείνη η Πάμελα έγινε σταδιακά η εξ’ απορρήτων συνεργάτης του πεθερού της, Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο οποίος όταν ξέσπασε ο πόλεμος ανέλαβε ως «First Lord of the Admiralty», και λίγο αργότερα ως πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας.

Μπορούμε να πούμε ότι ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε αναλάβει ως «πρωθυπουργός πολέμου» τα δύσκολα εκείνα χρόνια. Ο Τσόρτσιλ βρήκε στο πρόσωπο της Πάμελα έναν ισότιμο και κυρίως εχέμυθο συνομιλητή, και θαύμαζε το πόσο συγκροτημένη ήταν αυτή η νέα γυναίκα. Η Πάμελα, αγαπούσε και σεβόταν απεριόριστα τον πεθερό της και ήταν διατεθειμένη να κάνει οτιδήποτε χρειαζόταν για τη σωτηρία της πατρίδας της. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ ήξερε ότι δεν μπορούσε να αντέξει για πολύ ακόμη τις επιθέσεις των Ναζί που είχαν καταλάβει όλη σχεδόν την ηπειρωτική Ευρώπη, ενώ πλέον κινδύνευαν και σημαντικά πετράδια του αυτοκρατορικού στέμματος όπως η Αυστραλία από την αυξανόμενη στρατιωτική κυριαρχία των Ιαπώνων. Χρησιμοποίησε λοιπόν την Πάμελα που πάντα βρισκόταν καλεσμένη σε όλα τα διπλωματικά δείπνα, τις συνεστιάσεις και τα πάρτι της αριστοκρατίας, αναθέτοντάς της την αποστολή να έλθει σε επαφή με διπλωμάτες και πολιτικούς ξένων χωρών ή να έλθει σε μυστική συνεννόηση με διπλωμάτες ξένων χωρών, μέσα από μια τετ α τετ επαφή μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και τις λαθραίες ακροάσεις των ξένων πρακτόρων. Το μεγάλο στοίχημα για να κερδηθεί ο πόλεμος ήταν να μπουν στο παιχνίδι και οι ΗΠΑ. Η Πάμελα ήταν μια γοητευτική γυναίκα που έσφυζε από ζωή, μια γυναίκα που ήξερε τί ήθελε να πάρει, και το έπαιρνε. Μπορούσε να απομονώσει για λίγα λεπτά τον στόχο της και να τον κάνει να αισθανθεί ο σπουδαιότερος άνθρωπος του κόσμου. Κάπως έτσι, ήλθε σε επαφή με τον Αμερικανό επιχειρηματία Άβερελ Χάριμαν, βασικού μετόχου της εταιρείας σιδηροδρόμων «Union Pacific», της «Wells Fargo» και της «Pollaroid», ο οποίος ήταν κορυφαίο στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος και ο άμεσος σύνδεσμος του Αμερικανού προέδρου Ρούζβελτ με τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Η Πάμελα συνδέθηκε με τον Χάριμαν, αναπτύσσοντας μια σύντομη ερωτική σχέση που όμως σφυρηλατήθηκε μέσα από την ένταση των στιγμών και την αβεβαιότητα του πολέμου. Χώρισαν τον Οκτώβριο του 1943, όταν ο Χάριμαν κατόπιν πιέσεων του ίδιου του προέδρου της Αμερικής Ρούζβελτ ανέλαβε ως πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα.

Η Πάμελα τελικά χώρισε με τον σύζυγό της, Ράντολφ Τσόρτσιλ, και μετά το τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στο Παρίσι προσπαθώντας να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Συνδέθηκε με πολλούς σημαντικούς άντρες της εποχής εκείνης, με τον Έντουαρντ Μάροου, διάσημο πολεμικό ανταποκριτή του CBS, τον Αλή Αγά Χαν σύζυγο της Ρίτα Χέιγουορθ, τον μεγιστάνα εφοπλιστή Σταύρο Νιάρχο, τον Ισπανό αριστοκράτη Αλφόνσο ντε Πορτάγκο που διέπρεπε στους αγώνες αυτοκινήτου, ως πιλότος αεροπλάνων, στις ιπποδρομίες και τους αγώνες πόλο, τον Έλι Ροθτσάϊλντ που επειδή ήταν παντρεμένος χρηματοδότησε τις σπουδές της στην Ιστορία της Τέχνης και την οινοποιΐα, και τον Τζιάνι Ανιέλι ο οποίος ως καθολικός δεν μπορούσε να παντρευτεί μια διαζευγμένη γυναίκα.

Τελικά η Πάμελα αποφάσισε να φύγει στις ΗΠΑ και να αρχίσει μια νέα ζωή, όταν ένιωσε ότι οι ελίτ κύκλοι του Παρισιού της είχαν γυρίσει την πλάτη, θεωρώντας την μια χρυσοθήρα. Ο Ουίλιαμ Σάμιουελ Πέϊλι, ο δημιουργός του CBS, είπε κάποτε κολακευτικά για την Πάμελα Τσόρτσιλ: «Είναι η μεγαλύτερη εταίρα του 20ού αιώνα».

Η Πάμελα Τσόρτσιλ, το 1959, μετά την άρνηση του Έλι Ρόθτσαϊλντ να την παντρευτεί γνωρίστηκε με τον διάσημο παραγωγό του Μπρόντγουεϊ, Λίλαντ Χέιγουορντ, και τον ακολούθησε στην Αμερική. Παντρεύτηκαν τον Μάιο του 1960 στη Νεβάδα, και έζησαν μια κοινωνικά πλούσια ζωή μέχρι τον θάνατό του, τον Μάρτιο του 1971, μοιράζοντας το χρόνο τους ανάμεσα στο Μανχάταν και την έπαυλή του «Haywire» στο Ουέστσεστερ της Νέας Υόρκης.
Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Χέιγουορντ, η Πάμελα πληροφορήθηκε από τον Φρανκ Σινάτρα με τον οποίο είχε σχέση εκείνο το διάστημα, ότι ο νεανικός της έρωτας, ο Άβερελ Χάριμαν, που το διάστημα 1954-1958 υπήρξε και κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης, είχε μείνει πρόσφατα χήρος. Επεδίωξε να συναντηθεί μαζί του και τελικά παντρεύτηκαν τον Σεπτέμβριο του 1971, μετακομίζοντας στο σπίτι του Χάριμαν, στην Τζορτζτάουν, της Ουάσινγκτον, όπου πλέον δεξιώνονταν τους ανθρώπους του κοινωνικού τους κύκλου. Ο Άβερελ Χάριμαν ήταν πλέον 79 ετών, αλλά παρέμενε πάμπλουτος και η Πάμελα τον έκανε να ξανανιώσει, πείθοντάς να αγοράσει ένα ιδιωτικό τζετ για τις μετακινήσεις τους, και ένα τεράστιο κτήμα στη Βιρτζίνια όπου η Πάμελα ίππευε τα άλογά της.

Η Πάμελα Τσόρτσιλ Χάριμαν, έγινε πολίτης των ΗΠΑ το 1971, και αξιοποιώντας τις διασυνδέσεις του συζύγου της μέσα στο κόμμα των Δημοκρατικών, ασχολήθηκε με την πολιτική δημιουργώντας την επιτροπή «Democrats for the 80s» και αργότερα «Democrats for the 90s» που μάζευε χρήματα για πολιτικούς σκοπούς, και η οποία τελικά ονομάστηκε «PamPac». Το 1980, η Πάμελα ψηφίστηκε από τις γυναίκες του Δημοκρατικού κόμματος, ως «Γυναίκα της Χρονιάς».

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η ανάμιξη της Πάμελα Τσόρτσιλ Χάριμαν, στις εκλογές των αρχών του 1990. Οι Δημοκρατικοί είχαν πολλά χρόνια να βρεθούν στην εξουσία. Όλη τη δεκαετία του 1980, οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν κυριαρχήσει, αρχικά με τον Ρόναλντ Ρίγκαν να εκλέγεται για δύο τετραετίες, και τον Τζορτζ Μπους να τον διαδέχεται στην προεδρία για ακόμη δύο τετραετίες. Οι Δημοκρατικοί είχαν βρεθεί σε δεινή θέση. Τότε η Πάμελα ξεχώρισε ένα νέο κυβερνήτη από το Αρκάνσας, τον φέρελπι δικηγόρο Μπιλ Κλίντον, που όμως δεν ήταν από κάποιο πολιτικό τζάκι, ούτε είχε τα απαραίτητα ερείσματα μέσα στο κόμμα των Δημοκρατικών. Η Πάμελα, όχι μόνο επέβαλλε την γνώμη της στο κόμμα, αλλά μέσω της επιτροπής της κατόρθωσε να μαζέψει και τα απαραίτητα χρήματα για την προεκλογική του καμπάνια, και μάλιστα ηγήθηκε προσωπικά αυτής της καμπάνιας. Αποτέλεσμα ήταν στις εκλογές του 1993, να νικήσουν οι Δημοκρατικοί την εξουσία έπειτα από πολλά χρόνια, και να σπάσουν το σερί των Ρεπουμπλικάνων. Ο Κλίντον θέλοντας να την ευχαριστήσει, την ρώτησε ποιο υπουργείο ήθελε να αναλάβει. Η Πάμελα Τσόρτσιλ Χάριμαν, αρνήθηκε κάθε υπουργείο, και ζήτησε να την ορίσει πρέσβειρα των ΗΠΑ στο Παρίσι. Έτσι, το 1993, η Πάμελα επέστρεψε στο Παρίσι απ’ όπου κάποτε είχε φύγει ταπεινωμένη, με δόξα και τιμή. Έγινε μια θρυλική πρέσβειρα για τις ΗΠΑ, και όλο το Παρίσι την αντιμετώπιζε πλέον με αγάπη και σεβασμό.
H Πάμελα Τσόρτσιλ Χάριμαν, στις 4 Φεβρουαρίου του 1997, ενώ κολυμπούσε στην πισίνα του ξενοδοχείου Ritz στο Παρίσι είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, και πέθανε μια μέρα αργότερα στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Νεϊγί.

Είχε περάσει το σαββατοκύριακο στην Αγγλία επισκεπτόμενη τον γιο της και κάνοντας πολλές ώρες ιππασία στο οικογενειακό κτήμα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ, όταν έμαθε τα δυσάρεστα νέα, προθυμοποιήθηκε να στείλει τη σορό της Πάμελα στις ΗΠΑ, με ειδική πτήση της Air France, αλλά ο Μπιλ Κλίντον ανταποκρίθηκε άμεσα στέλνοντας το προεδρικό αεροσκάφος «Air Force 1» για να επιστρέψει με κάθε τιμή στις ΗΠΑ. Ο Ζακ Σιράκ, καρφίτσωσε πάνω στην αμερικανική σημαία που κάλυπτε το φέρετρό της, το «Μεγαλόσταυρο της Λεγεώνας της Τιμής». Ήταν η πρώτη γυναίκα ξένη διπλωμάτης που δεχόταν αυτή τη διάκριση.
Έτσι, η Πάμελα Τσόρτσιλ Χάριμαν, η «μεγαλύτερη εταίρα του 20ού αιώνα» έφυγε από το Παρίσι -και από τη ζωή- χορτασμένη, δικαιωμένη και δοξασμένη.