Του Αντώνη Κοτσακά*

1. Η προοπτική των εκλογών 

Την τελευταία περίοδο πυκνώνουν δημοσιεύματα και εκτιμήσεις σχετικά με τον πιθανό χρόνο των εκλογών και αυτό με τη σειρά του γεννά εύλογα ερωτήματα που σχετίζονται με τους αποδέκτες των επιπτώσεων ή των ωφελημάτων μιας τέτοιας εξέλιξης.

Πεποίθηση όμως είναι πως ο χρόνος των εκλογών υπερβαίνει τον σχεδιασμό της ΝΔ και προσδιορίζεται  από την θέληση και τις επιδιώξεις των συστημικών κέντρων που στήριξαν τον κ. Μητσοτάκη να γίνει Πρωθυπουργός. Τα συστημικά αυτά κέντρα, πέρα από τις μέχρι σήμερα εξυπηρετήσεις, αναμένουν σοβαρά και αξιόπιστα ανταλλάγματα.

Ως βάση και κριτήριό τους δείχνει να είναι οι δεσμεύσεις που θα διαμορφώσει η κυβέρνηση για την πρόσβαση στις κατανομές των 72 δις που θα εισρεύσουν στη χώρα από το ταμείο ανάκαμψης και τα αλλά ευρωπαϊκά προγράμματα.

Το γεγονός αυτό δεν είναι άσχετο με τις τριβές και συγκρούσεις που υφέρπουν στη ΝΔ.

Οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της ΝΔ ανάμεσα στις κυρίαρχες ομάδες (Μητσοτακικοί, Καραμανλικοί, Σαμαρικοι κτλ.) δεν σχετίζονται μόνο με τους κυβερνητικούς ρόλους αλλά και με τις διαφορετικές επιδιώξεις των συστημικών κέντρων.

Στόχος και επιδίωξη αυτών των κέντρων κατά κύριο λόγο είναι ο περιορισμός της δυσαρέσκειας και των διαρροών της ΝΔ. Με αφορμή το γεγονός ότι οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με την απλή αναλογική στις επιδιώξεις τους είναι να απορροφήσουν ή να ανακόψουν τις διαρροές σε 2 παράπλευρα σχήματα ένθεν κακακείθεν της ΝΔ για να διασφαλίσουν έστω και οριακά κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

2. Ο ρόλος των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών 

Με δεδομένο λοιπόν ότι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί σε περιβάλλον απλής αναλογικής,  η συζήτηση αναγκαστικά περιλαμβάνει και το θέμα των πολιτικών συμμαχιών που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν την επόμενη  διακυβέρνηση.

Μόνο που στις περισσότερες προσεγγίσεις γίνεται μερική και ετεροβαρής παρουσίαση! Υποκρύπτεται ότι το διακύβευμα δεν είναι οι άνευ όρων συμμαχίες διακυβέρνησης αλλά ποια κοινωνική πλειοψηφία έχει λόγους να στηρίξει την νέα κυβέρνηση  και αν το μοντέλο παραγωγικής και κοινωνικής ανάπτυξης θα την εμπεριέχει και θα την αφορά.

Η χώρα για την αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης καλείται να διαχειριστεί την τρέχουσα περίοδο ένα σημαντικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανάκαμψης. Ευρωπαϊκό πρόγραμμα που  αν το δούμε συγκριτικά με τους πόρους που διαθέτουν οι ΗΠΑ για τον ίδιο στόχο είναι μικρό και άτολμο. 

Έχει σημασία λοιπόν για τις κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις να γίνει κατανοητό σε ποια κατεύθυνση ,με ποιους αποδέκτες και για ποιο παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο θα δεσμευτεί η πρόσβαση και η διαχείριση σ’ αυτούς τους πόρους.

Τα προηγούμενα καθιστούν προφανές πως είναι σε εξέλιξη -ίσως όχι ακόμη τόσο ευδιάκριτα- η σύγκρουση, η αναμέτρηση δυο διαφορετικών σχεδίων για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή.

Το πρώτο αναφέρεται στην νεοφιλελεύθερη εκδοχή τα αρνητικά χαρακτηριστικά της οποίας βιώνει ήδη η οικονομική και κοινωνική βάση της χώρας.

Το δεύτερο σηματοδοτείται ήδη από  τις προγραμματικές θέσεις που έχει θέσει σε διαβούλευση ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία για ένα βιώσιμο παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο ικανό να ενεργοποιήσει με πειστικό τρόπο τη μεγάλη Δημοκρατική Προοδευτική πλειοψηφία που ιστορικά και διαχρονικά υπάρχει στη χώρα. 

3. Η κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία για την πολιτική αλλαγή 

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία παράλληλα με τις δράσεις υπεράσπισης των κοινωνικών κατακτήσεων που αποδομούν οι πολιτικές της ΝΔ έθεσε σε διαβούλευση ένα πολυσέλιδο κείμενο προγραμματικών θέσεων  με το οποίο προσδιορίζονται οι στόχοι, οι επιδιώξεις και τα μέσα για ένα παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο που, σε αντίθεση με τις ασκούμενες πολιτικές της ΝΔ, αφορά τη βιωσιμότητα και διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας, με δίκαιη συμμετοχή των συντελεστών.

Αναφέρεται με σαφήνεια στις κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις που έχουν λόγους να διεκδικήσουν δημοκρατικά την πολιτική αλλαγή προκειμένου να σπάσει ο φαύλος κύκλος των πολιτικών που συρρικνώνουν την εγχώρια παραγωγική βάση, οξύνουν τις κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες, εμπορευματικοποιουν την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της υγείας, της παιδείας, της ασφάλισης κτλ και περιθωριοποιούν το ρόλο της χώρας.

Προσδιορίζει στη βάση των αρχών της πολιτικής διακήρυξης και των προγραμματικών κατευθύνσεων το πλαίσιο της σύγχρονης πολιτικής και προγραμματικής ενότητας για τη μεγάλη συνάντηση  συμπόρευσης όλων των δυνάμεων και των ρευμάτων που συγκροτούν διαχρονικά τον προοδευτικό χώρο.

Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο αποκτούν ιδιαίτερο συμβολισμό οι πρωτοβουλίες που εκδηλώνει ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία με τον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα για την παρουσίαση των προγραμματικών κατευθύνσεων. 

Οι αντιπροσωπευτικές των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών συνθέσεις στα πάνελ  προσδιορίζουν και τον χαρακτήρα και τους προσανατολισμούς αλλά και τις δεσμεύσεις που θα αναλάβει μια Προοδευτική διακυβέρνηση τερματίζοντας τα αδιέξοδα των πολιτικών της ΝΔ.

Αυτός ο συμβολισμός διαμόρφωσης της μεγάλης κοινωνικής  και πολιτικής πλειοψηφίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι κοινωνική υποχρέωση και πολιτική ανάγκη να δυναμώσει σ’ όλες τις εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες δράσης.

Το εγχείρημα της διεύρυνσης του πολιτικού φορέα με ουσιαστική ενεργοποίηση και συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα είναι τώρα ο χρόνος να δυναμώσει και να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά.

*μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία – τ. Υπουργός