Όταν στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς μαθαίναμε ότι η Επιστήμη κατόρθωνε σε χρόνο ρεκόρ να βρει εμβόλιο κατά του κοροναϊού, όλοι πήραμε μια βαθιά ανάσα.

Επιτέλους γυρνούσε η κλεψύδρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας από την οποία είχαν ήδη πεθάνει εκατομμύρια άνθρωποι. Μοναδική εξαίρεση στα τέλη Νοεμβρίου αποτελούσε ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που αμφισβήτησε την ύπαρξή του βαφτίζοντας τη συζήτηση για το εμβόλιο ως «εμπόριο ελπίδας».

Στη χώρα μας ξεκινήσαμε τον εμβολιασμό τον Ιανουάριο του 2021, στην αρχή με αργούς ρυθμούς, αφού υπήρχαν μικρές ποσότητες εμβολίων λόγω των όχι και ιδιαίτερα επιτυχημένων χειρισμών της Κομισιόν και στη συνέχεια οι ημερήσιοι ρυθμοί ξεπέρασαν τους 100.000 εμβολιασμούς.

Η αλήθεια είναι ότι η οργάνωση και οι ρυθμοί εμβολιασμού ήταν μια θετική έκπληξη και για εμάς και για όλη την Ευρώπη. Υπάρχουν θέματα που πριν απ’ όλα πρέπει να τα κρίνουμε ως πολίτες, χωρίς την «ανάγκη» για σώνει και καλά μικροπολιτικά παιχνίδια.

Αυτή την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, οι συνολικοί εμβολιασμοί είναι 7.041.432. Έχουν εμβολιαστεί τουλάχιστον με μια δόση 4.302.150 άτομα και έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους 2.911.340.

Σ΄ αυτούς τους αριθμούς «κρύβεται το μυστικό» της πτώσης κρουσμάτων και των θανάτων, αλλά και η επιτυχία ανοίγματος της κοινωνικής και οικονομικής επανεκκίνησης τουλάχιστον από υγειονομική άποψη.

Οι αριθμοί όμως αυτοί είναι ικανοποιητικοί μεν, δεν είναι αρκετοί δε. Δείχνουν ότι απέχουμε πολύ από την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού τείχους προστασίας. Αν δε λάβουμε υπόψη ότι μέχρι τον Ιούλιο θα έρθουν κοντά στα 7 εκατομμύρια εμβόλια, τώρα είναι η ώρα να δοθεί η μάχη για να εμβολιαστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι.

Δυστυχώς πολλοί αρνούνται τον εμβολιασμό και παρ’ όλο που έχουν αυτή την δυνατότητα επικαλούνται δοξασίες και ενημέρωση από διάφορους ανεύθυνους, είναι θύματα ιδεοληψιών, επικαλούνται ερωτήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα ποσοστά των εμβολιασμένων πάνω από 60 ετών που θα έπρεπε ήδη να έχουν ξεπεράσει το 80%, αλλά κυμαίνονται στο 60%-65%.

Δεν υποτιμώ τον ανορθολογισμό και τις θεωρίες που μας παραπέμπουν στην περίφημη αντίληψη ότι «πχ μας ψεκάζουν» για να μας πείσουν ότι η Ελλάδα χρωστάει, ενώ για αυτούς δεν χρωστούσε κι ας ήταν τότε 345 δις. ευρώ το χρέος της Ελλάδας.

Έχουν γίνει όμως και λάθη και στην Ευρώπη και στη χώρα μας με αιχμή το εμβόλιο της AstraZeneca που δημιούργησαν, που τροφοδότησαν αμφιβολίες συνολικά για τον εμβολιασμό. Είναι προφανές ότι οι παλινωδίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν στηρίζονταν στα επιστημονικά δεδομένα ή τουλάχιστον μόνο σ’ αυτά.

Η Ελλάδα με την πολιτική που ακολούθησε φαίνεται να έμεινε έξω από αυτό το παιχνίδι.

Ωστόσο ήταν  το λιγότερο ατυχής  η τελευταία πρόταση της Επιτροπής Εμβολιασμού που ξαφνικά αύξησε θεαματικά το όριο ηλικίας από τα 30 στα 60 έτη, μη δίνοντας επαρκείς εξηγήσεις και μη δίνοντας στιβαρή απάντηση στο τι θα πράξουν όσοι είχαν εμβολιαστεί ήδη με την πρώτη δόση Astra Zeneca.

Χρειάστηκε μια ημέρα για να καταλάβουμε τι γίνεται, αλλά η ζημιά έγινε και τέτοιες ζημιές δεν χρειάζονται αυτή την κρίσιμη ώρα που πρέπει να επιταχύνουμε.

Τώρα λοιπόν πρέπει να επιταχύνουμε. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα περιθώριο πισωγυρίσματος, ούτε ανοιχτό το παράθυρο για να βρεθούμε μπροστά σε ένα 4ο Κύμα της πανδημίας που θα ήταν υγειονομικά, κοινωνικά και οικονομικά καταστροφικό.

Γι’ αυτό πρέπει να πείσουμε την κοινωνία, να επιστρατευτούν όλοι όσοι μπορούν να πείσουν, όσοι μπορεί να επηρεάσουν θετικά. Στην αρχή του εμβολιασμού όλοι οι βουλευτές του Δυτικού Τομέα Αθήνας και οι Δήμαρχοι πήραμε μια πρωτοβουλία και δώσαμε στη δημοσιότητα ένα κάλεσμα υπέρ του εμβολιασμού.

Η απήχησή του ήταν σημαντική. Τώρα, πολιτικοί, Δήμαρχοι, Γιατροί, καλλιτέχνες, αθλητές, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών πρέπει να συμβάλλουν θετικά, να ενεργοποιηθούν. Τώρα είναι η ώρα της μεγίστης κοινωνικής ευθύνης για όσους αρνούνται.

Δυστυχώς υπάρχουν πολιτικοί που ανοιχτά φλερτάρουν με «ψεκασμένες θεωρίες», προφανώς μήπως και εισπράξουν καμία ψήφο. Ωστόσο υπάρχουν και στελέχη που αυτοκαθορίζονται ως «ριζοσπάστες αριστεροί», οι οποίοι με άλλη φρασεολογία πράττουν το ίδιο, χωρίς το Κόμμα τους ή ο αρχηγός τους να ομιλούν.

Υπάρχουν πολιτικοί που δημοσίως εκφράζονται «ότι το υποχρεωτικό μαζικό στο οτιδήποτε συνιστά επιβολή και εν τέλει φασισμό. Μάλλον φαντασιώνονται μάχες με τον φασισμό, ενώ η ανθρωπότητα δίνει μάχες με τον κοροναϊό με 3,8 εκατομμύρια άνθρωποι να έχουν χάσει παγκόσμια τη ζωή τους».

Πρέπει πρωτεύοντος να πείσουμε επομένως, αλλά κανένα μέτρο δεν μπορεί να αποκλειστεί. Το δικαίωμα στον μη εμβολιασμό δεν μπορεί να έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το μείζον δικαίωμα όλων των πολιτών να έχουν υγεία και να μην κινδυνεύει η ίδια η ζωή τους.

Άρα ο υποχρεωτικός εμβολιασμός ειδικών κατηγοριών εργαζομένων που έρχονται σε επαφή με πολύ κόσμο είναι και αναγκαίος και συμβατός με το Σύνταγμα. Πριν απ’ όλα των Νοσοκομειακών που είναι η δουλειά τους να μας περιθάλπουν και να φροντίζουν τη ζωή μας, αλλά και άλλων κατηγοριών όπως εκπαιδευτικών, αστυνομικών, εργαζομένων σε δομές ηλικιωμένων κ.ά.

Μέσα από ένα διάλογο πρέπει να καθοριστούν και οι κατηγορίες, αλλά και οι επιπτώσεις όσων αρνούνται. Όπως πρέπει να δούμε και ένα σύνολο διευκολύνσεων για όσους έχουν εμβολιαστεί.

Αυτό είναι το στοίχημα. Γιατί πριν απ’ όλα είναι η Υγεία και η Ζωή όλων μας. Η ευθύνη όλων των Πολιτικών Δυνάμεων απέναντι σ’ αυτό είναι μεγάλες.

*Η Νάντια Γιαννακοπούλου είναι βουλευτής Β’2 Δυτικού Τομέα Αθήνας