Σε κάθε κρίση επανέρχεται δραματικά η ιστορική πλέον αδυναμία μας να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας, τις επιτυχίες και τα λάθη μας, κυρίως να την αντιμετωπίσουμε υπεύθυνα και με σοβαρότητα.

Έκλεισαν ήδη διακόσια χρόνια από την Επανάσταση που οδήγησε στην δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους το οποίο πέτυχε να ξεπεράσει απίστευτες δυσκολίες, κλήθηκε να λάβει καθοριστικές ιστορικές αποφάσεις, να υπερκεράσει εθνικούς διχασμούς και εμφύλιους, να διευρύνει εφτά φορές τα σύνορά του και να φτάσει στο σήμερα να βρίσκεται στο πυρήνα του σύγχρονου κόσμου.

Κάτι που πεισματικά αρνείται να παραδεχτεί ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ενώ απολαμβάνει όλα τα προνόμια αυτής της ιστορικής τύχης καθώς βρίσκεται υπό το καθεστώς μιας αβυσσαλέας και αθεράπευτης τυραννίας να θεωρεί ως ελληνική ιδιαιτερότητα ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Να θεωρεί ότι ακόμα και μια πυρκαγιά αποτελεί ελληνικό φαινόμενο (τί κι αν ο κόσμος γύρω καίγεται…) που δεν έχει άλλο στον πλανήτη, δεν έχει αντίστοιχο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Αυτός η ελληνοκεντρικός επαρχιωτισμός πλέον μας έχει οδηγήσει σε τεράστιες καταστροφές καθώς ακόμα κι από την πιο φονική πυρκαγιά, από την πιο ισοπεδωτική καταστροφή, τίποτα δεν είναι χειρότερο από την κακοκεφαλιά, από την άρνηση να μαθαίνεις, να βελτιώνεσαι, να κρίνεις τον εαυτό σου στοιχειωδώς ορθολογικά. Είναι εθνικό ιδεολογικό βίτσιο η θηριώδης άρνηση απέναντι στον ορθολογισμό, απέναντι στην απτή πραγματικότητα.

Πριν καν ανάψουν οι πρώτες φλόγες στις πυρκαγιές, είχαν εξαχθεί συμπεράσματα, είχαν αποδοθεί ευθύνες, είχε ακουστεί όλη η γκάμα της ανθρώπινης βλακείας γύρω από θέματα άγνωστα στην πολύξερη κοινή γνώμη. Γενικά, είχε κυκλοφορήσει κάθε ιστορία για άγριους! Κυρίως όμως, για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε ότι η κρίση που ξεκίνησε από το 2008 διαλύοντας το υπάρχον πολιτικό σύστημα, ανασκολοπίζοντας κάθε υποδομή, αποδυναμώνοντας κάθε ελπίδα ανασύνταξης, όχι μόνο διπλασίασε τον χρόνο της κρίσης αλλά βάθυνε απείρως πιο επώδυνα τα προβλήματά μας και μας απομάκρυνε σοβαρά από τη προοπτική να δούμε σύντομα φως στην άκρη του τούνελ.

Η κρίση είναι εδώ, συνεχίζεται με εμάς πρωταγωνιστές, τα fake news, τους ψεκασμένους, όλη αυτή την καταστροφική μεσαιωνική στρατιά των κατ’ επάγγελμα αγανακτισμένων συντηρώντας τις πιο αποκρουστικές ηθικά αντιλήψεις, ιδεολογίες-ζόμπι που στη χώρα μας κυκλοφορούν με προσωπεία ζωντανών που καλύπτουν την δύσοσμη σήψη τους.

Ήδη, μετά την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και την βαθύτατη δυσαρέσκειά τους γιατί τα αποκαΐδια δεν φάνηκαν χρήσιμα, επανέρχεται ο εφιάλτης του κορωνοϊού με νέο πρόσωπο, για την ακρίβεια με νεανικό προσωπείο το οποίο μας εξασφαλίζει ένα δυσοίωνο φθινόπωρο, ένα νέο παζάρι θανάτου, μια ακόμα μάχη εναντίον των ηλιθίων που ξεπλένουν πρόθυμα τα δήθεν προοδευτικά πολιτικά μορφώματα αυτού του τόπου!

Διαβάστε επίσης:

Το επιτελικό κράτος είναι γυμνό

Η έλλειψη πρόληψης αποτελεί την κύρια αιτία των δασικών πυρκαγιών

«Παίζοντας με τη φωτιά»: Πυρκαγιές, κλιματική κρίση και βιώσιμη διαχείριση των δασών