Τις «Συναντήσεις και συζητήσεις με προσωπικές διαδρομές», εγκαινίασε σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανοίγοντας έναν νέο δίαυλο επικοινωνίας με την Κοινωνία των Πολιτών.

Στο πρώτο podcast ο Κυριάκος Μητσοτάκης «συνάντησε» την Άδα Σταματάτου, μια γυναίκα που μοιράζεται με θάρρος τις καθημερινές ιστορίες από τη ζωή της με τον ενήλικα αυτιστικό γιο της, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.

«Δεν είναι όλοι οι αυτιστικοί “ο άνθρωπος της βροχής”. Δεν ήξερε κανένας πως είναι η εικόνα ενός αυτιστικού ενήλικα που περπατάει στο δρόμο. Οπότε εδώ εγώ χρησιμοποίησα το παιδί μου και τα βίντεό του και τις φωτογραφίες του ώστε να δείξω, γιατί μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Πως είναι στο δρόμο, πως περπατάει, ποιες είναι οι κινήσεις του, ποιες είναι οι κραυγές που βγάζει, γιατί συμπεριφέρεται περίεργα ένας άνθρωπος που είναι αυτιστικός στο δρόμο. Και η επιτυχία μου είναι ότι λαμβάνω μηνύματα από ανθρώπους που μου λένε, είδα έναν Γιάννη σήμερα. Αυτή είναι η επιτυχία μου», η ίδια εξηγεί συνομιλώντας με τον πρωθυπουργό.

Στη συζήτησή τους θίγονται βασικά ζητήματα που αφορούν τον σεβασμό των δικαιωμάτων ατόμων με αναπηρία, τις πρωτοβουλίες που λαμβάνονται για τη στήριξή τους, την Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας, τις στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης αλλά και ζητήματα που άπτονται των διακρίσεων, της απομόνωσης και δυσκολιών με τις οποίες έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα τα άτομα αυτά και οι οικογένειές τους.

Κ. Μητσοτάκης: Καλημέρα σας. Αποφασίσαμε να κάνουμε μία νέα αρχή στον τρόπο επικοινωνία μας με την Κοινωνία των Πολιτών και να μπούμε και εμείς στη λογική των podcast, τα οποία θέλω να έχουν έναν πιο ανθρώπινο, πιο προσωπικό χαρακτήρα. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι θα ήταν μία καλή ιδέα να καλούμε στο Μέγαρο Μαξίμου για μία πολύ ανοιχτή συζήτηση ανθρώπους που μέσα από την προσωπική τους διαδρομή μας έχουν κινήσει το ενδιαφέρον και που πιστεύω ότι έχουν να μας πουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για διάφορες πτυχές πολιτικής τις οποίες υλοποιούμε. Ξεκινάμε, λοιπόν, σήμερα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων Με Αναπηρία, με μία συζήτηση με την Άδα Σταματάτου η οποία μπορεί σε κάποιους από σας να είναι γνωστή, στους περισσότερους ίσως είναι άγνωστη, αλλά θα την καλωσορίσω, ζητώντας της καταρχάς να μας πει τη δική της προσωπική ιστορία. Γιατί δέχτηκε να είναι εδώ να συζητήσει μαζί μου; Και πως πιστεύει η ίδια ότι μπορεί να συνεισφέρει σε αυτόν τον δημόσιο διάλογο για ένα φλέγον ζήτημα το οποίο με απασχολεί και εμένα προσωπικά.

Α. Σταματάτου: Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Είναι μία πολύ ωραία ιδέα, να πω καταρχήν, τα podcast. Εγώ ακούω συνέχεια podcast και ενημερώνομαι όταν περπατάω, όταν γυμνάζομαι. Είναι μία πολύ ωραία ιδέα. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη μέρα, εγώ είμαι μητέρα ενός ατόμου με αναπηρία 23 ετών, του Γιάννη, που έχει βαρύ αυτισμό, αλλά η αναπηρία είναι μία. Δεν υπάρχει νοητική, κινητική. Είναι μία. Και ορίζεται ως το ότι το άτομο που είναι σε αναπηρία και η οικογένειά του δεν μπορεί να κάνει πράγματα που μπορεί να κάνουν άλλοι. Αυτό ουσιαστικά είναι μία κατάσταση στην οποία ζει. Δεν έχει -για να το πω- αυτό που επικρατεί αυτή τη στιγμή όταν κάποιος λέει τη λέξη αναπηρία δίνει μία χροιά αρνητική. Για εμένα δεν υπάρχει αρνητική χροιά ούτε θετική. Είναι μία κατάσταση στην οποία ζεις, η οποία είναι διαφορετική.

Κ. Μητσοτάκης: Πότε πρωτοδιαγνώστηκε ο Γιάννης με αυτισμό;

Α. Σταματάτου: Στα δύο του χρόνια.

Κ. Μητσοτάκης: Στα δύο του χρόνια. Και έχεις γράψει, έχεις μιλήσει δημόσια για τη ζωή σου με τον Γιάννη για την τεράστια προσπάθεια την οποία έχεις….

Α. Σταματάτου: Ναι, τα τελευταία τέσσερα χρόνια γίνεται αυτό.

Κ. Μητσοτάκης: Γιατί το έκανες;

Α. Σταματάτου: Αναγκάστηκα να το κάνω, γιατί υπήρχε, όσον αφορά τον αυτισμό, ένα βαθύ σκοτάδι στην ελληνική κοινωνία. Δεν ήξεραν πως είναι ο αυτιστικός ενήλικας στο δρόμο. Ο περισσότερος κόσμος ακόμα και σήμερα μπερδεύει τον αυτισμό με την ταινία “Ο άνθρωπος της βροχής”. Θεωρεί ότι είναι ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος που έχει μία κλίση. Συμβαίνει αυτό, αλλά στους asperger αυτιστικούς ανθρώπους που είναι υψηλής διανόησης και ικανοτήτων. Δεν είναι όλοι οι αυτιστικοί “ο άνθρωπος της βροχής”. Δεν ήξερε κανένας πως είναι η εικόνα ενός αυτιστικού ενήλικα που περπατάει στο δρόμο. Οπότε εδώ εγώ χρησιμοποίησα το παιδί μου και τα βίντεο του και τις φωτογραφίες του ώστε να δείξω, γιατί μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Πως είναι στο δρόμο, πως περπατάει, ποιες είναι οι κινήσεις του, ποιες είναι οι κραυγές που βγάζει, γιατί συμπεριφέρεται περίεργα ένας άνθρωπος που είναι αυτιστικός στο δρόμο. Και η επιτυχία μου είναι ότι λαμβάνω μηνύματα από ανθρώπους που μου λένε, είδα έναν Γιάννη σήμερα, Αυτή είναι η επιτυχία μου.

Κ. Μητσοτάκης: Νομίζω ότι αυτό που λες είναι πολύ σημαντικό, διότι η συνηθισμένη εικόνα μας για τα άτομα με αναπηρία μας, φαντάζομαι ότι είναι η εικόνα ενός ανθρώπου σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο.

Α. Σταματάτου: Ναι και κλεισμένος.

Κ. Μητσοτάκης: Κλεισμένος με μεγάλες δυσκολίες στην προσβασιμότητα.

Α. Σταματάτου: Η ντροπή. Είναι η ντροπή της οικογένειας. Ήταν.

Κ. Μητσοτάκης: Και πρέπει να σου πω ότι και για εμένα όλη αυτή η συζήτηση φέρνει στη μνήμη πολύ έντονα προσωπικά βιώματα, καθώς η μητέρα μου ήταν άτομο με αναπηρία. Προσβλήθηκε με πολιομυελίτιδα όταν ήταν 11 χρόνων, στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου πριν ανακαλυφθεί το εμβόλιο.

Α. Σταματάτου: Ναι, τρομερό.

Κ. Μητσοτάκης: Πριν ανακαλυφθεί το εμβόλιο, το οποίο εμβόλιο..

Α. Σταματάτου: …Είναι πολύ σημαντικό.

Κ. Μητσοτάκης: … Είναι σημαντικό, το εμβόλιο εξαφάνισε αυτήν την ασθένεια. Και βέβαια η μητέρα μου τότε, σε μία άλλη εποχή είχε το θάρρος να μιλήσει για τα άτομα με αναπηρία.

Α. Σταματάτου: Πρωτοπόρος

Κ. Μητσοτάκης: Και να κάνει μία μεγάλη προσπάθεια να σπάσει καταρχάς αυτό το στίγμα…

Α. Σταματάτου: Το ταμπού.

Κ. Μητσοτάκης: … της διάκρισης ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλά διαφορετικοί, αλλά είναι υποδεέστεροι, είναι κάπως χειρότεροι από μας. Δεν είναι αρτιμελείς, δεν κάνουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο…

Α. Σταματάτου: Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αυτή υπήρχε η ιδέα.

Κ. Μητσοτάκης: Και αυτό με οδήγησε και εμένα σε μία δέσμευση που είχα αναλάβει προεκλογικά, την οποία και την υλοποιούμε τώρα, να εκπονήσουμε -πράγμα το οποίο έχουμε κάνει- ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Τονίζω την έμφαση στη λέξη “δικαιώματα”, το οποίο ξεδιπλώνεται με πολλές πολιτικές πρωτοβουλίες που λίγο-πολύ καλύπτουν όλα τα Υπουργεία με κάποιες αποφάσεις τις οποίες έχουμε πάρει που μου φαινόντουσαν τόσο προφανείς που αναρωτιέμαι γιατί δεν είχαν παρθεί νωρίτερα.

Διαβάστε επίσης:

Κορωνοϊός: Τα σενάρια για την επέκταση της υποχρεωτικότητας – Ποιους αφορά

ΚΚΕ: «Όχι» στο πρόστιμο και την εμπορευματοποίηση της Υγείας

Τσίπρας: Μόνο στην Ελλάδα έχουμε 150 διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ (Video)