Σε λίγες μέρες αναμένεται να κάνει την εμφάνισή του στις κινηματογραφικές αίθουσες ένα παλιό, καλό μιούζικαλ.

Πρόκειται για το εμφατικό «West Side Story» που έκανε το ντεμπούτο του το 1961, μια ιστορία βγαλμένη από τις δυτικές συνοικίες της Νέας Υόρκης, μόνο που τώρα έρχεται να ξαναζήσει και να ενσαρκωθεί κάτω από τη διεύθυνση και τη ματιά του 75χρονου Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Η σχέση του Στίβεν Σπίλμπεργκ με το διάσημο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, αρχίζει από πολύ παλιά, από την παιδική ηλικία του σκηνοθέτη. Ήταν 10 ετών, όταν άκουσε τα τραγούδια, και ενθουσιάστηκε αμέσως με το άλμπουμ της ταινίας.

Τον δίσκο τον έφερε στο σπίτι ο πατέρας του σκηνοθέτη το 1957, και ο πιτσιρίκος Στίβεν Σπίλμπεργκ, ήταν μόλις 10 ετών, τον άκουγε ασταμάτητα.

O Στίβεν Σπίλμπεργκ σε συνέντευξή του αναφέρθηκε σ’ εκείνη την πρώτη και μεγάλη αγάπη που είχε για τα τραγούδια εκείνα: «Μου άρεσε να μιμούμαι κάπως τον Αστυνόμο Κρούπκε. Αλλά μια μέρα βρήκα τον μπελά μου, γιατί την ώρα που καθίσαμε στο τραπέζι, εγώ τραγούδαγα “My father is a bastard, my mother is an SOB…”. Ο πατέρας μου εξοργίστηκε: ‘’Τί είναι αυτά που λες; Πού τα άκουσες αυτά τα βρωμόλογα;» με ρώτησε. ‘’Στο δίσκο που εσύ έφερες!’’ του απάντησα.

Εκείνη τη μέρα ο ετοιμόλογος Στίβεν Σπίλμπεργκ μπορεί να τη γλύτωσε από τον πατέρα του, αλλά το μιούζικαλ είχε ριζώσει βαθιά κάπου μέσα στην παιδική ψυχή του.

Πράγματι, το μακρινό 1961, ο Τζερόμ Ρόμπινς, είχε την έξυπνη ιδέα να κάνει μια σύγχρονη παραβολή της ιστορίας του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, φέρνοντάς την στις δυτικές γειτονιές της Νέας Υόρκης. Ήταν η πρώτη φορά που το μιούζικαλ βγήκε από τα στενά όρια των στούντιο, έξω στους δρόμους της χαοτικής μεγαλούπολης.

Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Ο Λέοναρντ Μπερνστάιν έγραψε την υπέροχη μουσική, και ο νεαρός τότε Στίβεν Σόντχάιμ έγραψε τους τολμηρούς στίχους των τραγουδιών.

Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, έγιναν «Τόνι και Μαρία», και στην εκδοχή του Σπίλμπεργκ οι δύο αυτοί βασικοί ρόλοι ερμηνεύονται από τον Άνσελ Έλγκορτ, και την Ρέιτσελ Ζέγκλερ. Οι δύο αντίπαλες οικογένειες, οι δυο αντίπαλες φατρίες, οι Μοντέγοι και οι Καπουλέτοι στο μιούζικαλ μετατρέπονται στις αντίπαλες νεανικές συμμορίες των «Τζετς» και των «Σαρκς».

Όμως ο Σπίλμπεργκ όταν ήταν μικρός, στην Αριζόνα, ήταν πρόσκοπος, και συμμετείχε σε κάποια τοπική «Κινηματογραφική Λέσχη» όπου 12χρονοι και 13χρονοι πιτσιρικάδες προσπαθούσαν και έφτιαχναν πρωτόλεια φιλμάκια των 8 mm.

Βέβαια τη δεκαετία του 1970, ο Σπίλμπεργκ βρέθηκε να συμμετέχει άτυπα σε εκείνη τη «συμμορία των 5 σκηνοθετών» που έφερναν έναν άλλο αέρα και άλλαξαν πολλά στο αμερικανικό σινεμά.

Εκείνη η γενιά έδειξε την αγάπη της στα μιούζικαλ. Από εκείνη τη μεγάλη πεντάδα, Φράνσις Φορντ Κόπολα, Μπράιαν ντε Πάλμα, Τζορτζ Λούκας, Μάρτιν Σκορτσέζε, μόνον ο Στίβεν Σπίλμπεργκ δεν είχε κάνει ποτέ μιούζικαλ.

«Ο Φράνσις Κόπολα έκανε το ‘’Finians Rainbow’’, ο Μπράιαν ντε Πάλμα έκανε το ‘’Phantom of the Paradise’’, ο Μάρτιν Σκορτσέζε έκανε το ‘’New York, New York’’, και θεωρώ ότι το μιούζικαλ του Τζορτζ Λούκας είναι το ‘’American Graffiti’’, οπότε έρχομαι τελευταίος!» είπε σε μια συνέντευξή του ο Στίβεν Σπίλμπεργκ.  

Ο Σπίλμπεργκ υποστηρίζει: «Αυτό το μιούζικαλ δεν είχε βγει ποτέ από τη ζωή μου. Έβαλα στα παιδιά μου και άκουσαν το δίσκο, όταν ήταν ακόμη πολύ μικρά. Έμαθαν όλα τα τραγούδια απ’ έξω! Έχω βίντεο της εποχής εκείνης που τριγυρνώ στο σπίτι, παριστάνοντας τον ‘’Αστυνόμο Κρούπκε’’, και όλους τους χαρακτήρες των ‘’Τζετς’’! Τα βίντεο αυτά δείχνουν πόσο το West Side Story είχε επηρεάσει τη ζωή μου, και τη ζωή των παιδιών και των εγγονιών μου!»

Νέα έκφραση και Επικαιρότητα

Έτσι, ένα πολύ οικείο για τον Σπίλμπεργκ υλικό, έρχεται να βρει μια νέα έκφραση. Το μιούζικαλ του Σπίλμπεργκ εκτός από τρυφερότητα και νοσταλγία, διαθέτει και κάποιες σαφέστερες κοινωνικό-οικονομικές και ρατσιστικές αναφορές για την εποχή εκείνη.

Τόσο το έργο, όσο και η ταινία του 1961, δεν περιέχουν εκείνη τη σιδερένια μπάλα που κατεδάφισε όλο το San Juan Hill, μια αναφορά στην ανάπτυξη που για χάρη της κατεδαφίστηκαν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στο Μανχάταν, ξεσπιτώνοντας δια παντός τις έγχρωμες χαμηλού εισοδήματος οικογένειες που ζούσαν εκεί.

H Αριάνα ντε Μπόουζι, που στη νέα ταινία ενσαρκώνει την «Ανίτα» (φίλη της Μαρίας), υποστήριξε ότι όταν ήλθε σε επαφή με τον Σπίλμπεργκ και άρχισαν να μιλούν για τη συνεργασία τους, απαίτησε να μη «στρογγυλευτεί» ο ρόλος της.

«Η ταινία του 1961, αντικατόπτριζε την εποχή της, και τα ρατσιστικά ταμπού της. Εγώ όμως, σήμερα είμαι μια Αφρο-Λατίνα, είμαι μια μαύρη γυναίκα, όχι μια ακόμη “brown-face”, όπως το έκαναν τότε. Όταν συναντήθηκα με τον Σπίλμπεργκ και τον Κούρτσερ, τους είπα ότι ή θα έπαιζα σαν ‘’μαύρη γυναίκα’’ ή θα έπρεπε να βρουν κάποια άλλη».

Η πρωταγωνίστρια Ρέιτσελ Ζέγκλερ, που ενσαρκώνει την «Μαρία», κατάγεται από την Κολομβία, και θεωρείται η «αποκάλυψη της χρονιάς» από τους κριτικούς, γιατί κατορθώνει να παραμένει διάφανη, «γήινη» και «ζωντανή», επιστρατεύοντας κάποιες εντάσεις που δεν μπόρεσε να επιδείξει η τότε πρωταγωνίστρια Νάταλι Γουντ, που φαίνεται πως παγιδεύτηκε από την ομορφιά της και τη συντηρητική καθοδήγηση του Ελία Καζάν και του Νίκολας Ρέι.

Από την ταινία του 1961, υπάρχει, όμως, ένας κοινός παρονομαστής, η θρυλική 89χρονη Ρίτα Μορένο, που τώρα ενσαρκώνει την «Βαλεντίνα». Η Πορτορικανή Ρίτα Μορένο, το 1962 πήρε το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου, όταν στο πρώτο West Side Story ενσάρκωσε την «Ανίτα».

Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, αφιέρωσε την ταινία στον πατέρα του που πέθανε πέρσι σε ηλικία 103 ετών. Δυστυχώς ο αμείλικτος χρόνος πρόσθεσε άλλη μια απώλεια στη «μυθολογία» της ταινίας.

Ο στιχουργός Στίβεν Σόντχαϊμ, πέθανε τον περασμένο μήνα σε ηλικία 91 ετών.

Ο γηραιός Σόντχαϊμ, ενώ τα γυρίσματα είχαν ολοκληρωθεί πριν την πανδημία, συνέχισε να πηγαίνει ανελλιπώς στο στούντιο για να παρακολουθεί τις ηχογραφήσεις των τραγουδιών. Τιμητικά μάλιστα, είχε αποκτήσει το κωδικό όνομα «SS1», ενώ ο Στίβεν Σπίλμπεργκ ήταν ο «SS2».  

Είναι ευκαιρία για τους νεότερους να γνωρίσουν αυτό το υπέροχο μιούζικαλ. Οι ειδικοί λένε ότι ο Σπίλμπεργκ έκανε σπουδαία δουλειά, δίνοντας ένα υπέροχο σύγχρονο μιούζικαλ, χωρίς να μπει στην ευκολία μιας απλά αναθεωρητικής προσέγγισης, αλλά ανεβάζοντας καταιγιστικά τους ρυθμούς -και την αδρεναλίνη- φτάνοντας το μουσικοχορευτικό κομμάτι της ταινίας στα ύψη, κρατώντας μια σφιχτή δομή και μια αφήγηση με συναρπαστική ροή, φανερώνοντας μια βαθιά βιωμένη πολιτική και πολιτισμική αφύπνιση.

Η ταινία αναμένεται στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 10 Δεκεμβρίου του 2021. Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

Διαβάστε επίσης

Αιμιλία Υψηλάντη: Εκνευρίστηκε on air στην εκπομπή «Στούντιο 4» – «Γιατί με ρωτάτε συνέχεια για τα παλιά;» (Video)

Γωγώ Τσαμπά: Δέχτηκα πρόταση για τη Φάρμα – Στο Survivor θα πήγαινα, αν δεν υπήρχαν προβλήματα υγείας

Βασίλης Μπισμπίκης: Αποχώρησε συντελεστής από την παράστασή του