Κοιτώντας κανείς τον χάρτη που παραθέτει ο συγγραφέας στις πρώτες σελίδες του βιβλίου ώστε να αποκτήσει ο αναγνώστης μια σαφή εικόνα για τον χώρο όπου θα εκτυλιχθεί το μυθιστόρημα -έναν βράχο, δηλαδή,  στη μέση τεσσάρων πελάγων, του Καρπάθιου, του Κρητικού, του Λιβυκού και του Αιγυπτιακού-, αποκτά  την αίσθηση ενός τόπου που μοιάζει μάλλον μ’ έναν αποκομμένο φάρο της Μεσογείου! 

Το Πετρονήσι  (ένα από τα πολλά με το ίδιο όνομα, νησάκια που είναι διάσπαρτα στο Αιγαίο) ανήκει διοικητικά στα Δωδεκάνησα  και αποτελεί κομμάτι της ιστορίας τους. Ήδη η επιλογή ενός τόσο ιδιαίτερου τόπου αποτελεί ένα από τα βασικά «αξιοθέατα» του μυθιστορήματος. Πρόκειται για ένα τόπο όπου ο χρόνος αποκτά κι αυτός μιαν άλλη διάσταση, πολύ διαφορετική από αυτήν που βιώνουν οι άνθρωποι των μεγαλουπόλεων. Πρόκειται  για έναν χρόνο αποκομμένο από την εξέλιξη.

Στο Πετρονήσι, ο σύγχρονος χρόνος αποτελεί ευφημισμό. Σ’ αυτό το περιβάλλον, ο Βιντιάδης (που έχει ο ίδιος καταγωγή από την Κάσο άρα γνωρίζει τον τόπο από τα μέσα κι όχι από δεύτερο χέρι), τοποθετεί την ιστορία του ήρωά του, ενός ήρωα διόλου πολυσύνθετου ή περίπλοκου. Πρόκειται για έναν ήρωα αρχαϊκό που μοιάζει να ενώνει το παρόν με το απώτατο παρελθόν, την πραγματικότητα με τον μύθο, καθώς η ιστορία του παραπέμπει  σε μυθολογικές αναφορές.

Το μυθιστόρημα περικλείει την ιστορία του νησιού των τελευταίων 250 ετών, στην ουσία, ωστόσο, παρ’ ότι τα πρόσωπα αλλάζουν και οι γενιές παρέρχονται, όλα μένουν σε μιαν υποβλητική ακινησία, ακόμα και στην περίοδο της ιταλικής κατοχής, της μόνης περιόδου της οποίας η ανάμνηση προκαλεί δυσάρεστους κραδασμούς, σαν να υπήρξε μια περίοδος επώδυνης αφύπνισης. Η ζωή στο νησί μένει θαρρείς ακίνητη και ο συγγραφέας μας το υπενθυμίζει συχνά, σε αντιδιαστολή με τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που τρέχουν και το προσπερνούν αλλά δεν το επηρεάζουν, δεν το αλλάζουν… 

Στην εσχατιά αυτή της νοτιοανατολικής Ελλάδας, η Σεβαστή μένει έγκυος κι ο Φιλιππής που μετρά την ύπαρξη με τα πρόβατα και τ’ αρμέγματα, κρατά τη ζωή εκτός χρόνου, εκτός εξέλιξης. Έτσι, όταν η Σεβαστή πεθαίνει πάνω στην γέννα, αποφασίζει να κρατήσει τον γιο του μακριά από τον κόσμο σα να ήθελε να τον απόκρυψη από το χρόνο, την ίδια την ζωή , παραχώνοντάς τον σε μια στάνη. Τον μεγαλώνει σαν ρίφι.

Μια σύγχρονη τραγωδία  που έρχεται σαν μια σκοτεινή υπενθύμιση ενός ακόμη σκοτεινότερου παρελθόντος εγγεγραμμένου, ωστόσο, στη μνήμη της ανθρωπότητας. Μεγαλωμένος έξω από την ανθρώπινη κοινότητα, έκτος  πολιτισμού, ο Χαδιώτης Βασιλιάς θα έρθει ξαφνικά σε επαφή με τον αληθινό κόσμο. Θα ενταχθεί για τα καλά στην εποχή του (θα διανύσει  αιώνες ώσπου να ενταχτεί στην εποχή του!) και κυρίως θα νιώσει τον έρωτα, ίσως την ανατρεπτικότερη διαπολιτισμική αίσθηση!

Δημοσιογράφος που έχει θητεύσει σε σημαντικά έντυπα και εφημερίδες, ο Μηνάς Βιντιάδης έχει ασχοληθεί με όλα τα ειδή της γραφής (μυθιστόρημα, διήγημα, παιδικά αλλά και θεατρικά έργα). Γεννημένος στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου, μεγάλωσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του Κάσο και από τα 16 του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

Στο τελευταίο του μυθιστόρημα επιστρέφει στον γενέθλιο τόπο μέσα από μια μυθιστορία που βασίζεται στη λαογραφία, την ηθογραφία και την τοπική ιστορία – πριν γίνει πανανθρώπινη.

Μηνάς Βιντιάδης 

Το Ρίφι                                                                                                               

Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα                                                                                           

Σελ.: 300

Διαβάστε επίσης:

Βιβλίο: Αυτοβιογραφία

Βιβλίο: Στα χρόνια του Κόκκινου Κόμη

Βιβλίο: Σοσιαλιστικά κόμματα και κοινωνική πολιτική