«Ζητώ καθαρή εντολή για ανανέωση, ενότητα και πολιτική αυτονομία. Είναι ο μόνος δρόμος για να έχουμε μια ισχυρή προοπτική για το μέλλον».

Αυτά δήλωνε 11 μήνες πριν, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης, προσερχόμενος στις κάλπες για τον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του 2021.

Μέσα σε αυτό το διάστημα των 11 μηνών έχουν γίνει σταθερά (και συνειδητά) βήματα για στελεχιακή ανανέωση, ενότητα στη βάση του Κινήματος και ξεκάθαρη πολιτική αυτονομία έναντι του διπόλου Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα τελευταίο δείγμα γραφής της στελεχιακής ανανέωσης ήταν η ανακοίνωση τριών νέων στελεχών που καλούνται να σηκώσουν το βάρος της οργάνωσης και του πολιτικού σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής. Τα πρόσωπα αυτά είναι ο Παναγιώτης Δουδωνής που αναλαμβάνει Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού, η Αναστασία Χατζηδάκη ως νέα Γραμματέας Οργανωτικού και ο Νίκος Δασκαλάκης ως αναπληρωτής Γραμματέας Οργανωτικού.

Και τα τρία νέα αυτά πρόσωπα προέρχονται από την ίδια γενιά που δοκιμάστηκε έντονα τη προηγούμενη δεκαετία, τη δεκαετία της χρεοκοπίας. Νέοι με σπουδές και προϋπηρεσία, αλλά και με ιδεολογική στοχοπροσήλωση. Δεν υπήρξαν άτομα που έδειξαν αδιαφορία για τα πολιτικά πράγματα, ακόμη και τα χρόνια που δύσκολα δήλωνε κάποιος μέλος ή υποστηρικτής του ΠΑΣΟΚ.

Επιπλέον, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει επιτύχει και το στοίχημα της ενότητας, κάτι που φαίνεται τόσο στις πολιτικές επιλογές της παράταξης που απολαμβάνουν τη στήριξη στελεχών πρώτης γραμμής – καθώς και των απλών μελών – όσο και στην περίπτωση των παρακολουθήσεων, όπου για πρώτη φορά (μετά από 10 περίπου χρόνια) όλες οι κεντροαριστερές «φυλές» εκδήλωσαν τη στήριξη τους προς τη νέα ηγεσία.

Το τελευταίο στοίχημα του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος, Νίκου Ανδρουλάκη, είναι αυτό της πολιτικής αυτονομίας, που αμφισβητείται τόσο από τη Νέα Δημοκρατία όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς την θεωρούν – άκουσον, άκουσον – «υποκριτική» ή πολιτική «υπεκφυγής». Μάλιστα, στα πλαίσια της αμφισβήτησης, παίζουν αμφότεροι το «χαρτί της κυβερνησιμότητας», στοχεύοντας στη συνεχή «πίεση» της Χαριλάου Τρικούπη.

Εδώ, ωστόσο, υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα: Πότε ενδιαφέρθηκαν για την κυβερνησιμότητα του τόπου η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ; Οι πράξεις τους, το φθινόπωρο του 2011 και τον Δεκέμβριο του 2014 αντίστοιχα, ομολογούν ότι μόνο τους μέλημα είναι το μικροκομματικό συμφέρον και η εδραίωση τους στην εξουσία. Οπότε το όποιο «μάθημα» ή «υπόδειξη» προς το Κίνημα που επέλεξε την κρίσιμη ώρα να «καεί» το ίδιο για τη σωτηρία και τη κυβερνησιμότητα της χώρας, είναι τουλάχιστον προσβλητικό.

Έτσι λοιπόν, από τη στιγμή που ο Νίκος Ανδρουλάκης παραμένει προσηλωμένος τόσο στην ανανέωση όσο στην ενότητα του Κινήματος, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως τα μέλη, οι φίλοι και οι ανένταχτοι προοδευτικοί πολίτες θα εγκρίνουν στις προσεχείς εκλογές, μέσω της ψήφου τους, την πολιτική αυτονομία του Κινήματος, καθιστώντας το έναν ισχυρό τρίτο πόλο, απέναντι στον γαλάζιο και τον ροζ ακραίο λαϊκισμό.

*Ο Τάσος Παππάς είναι δημοσιογράφος

Διαβάστε επίσης:

Το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων και το δημοκρατικό κεκτημένο της μεταπολίτευσης

Predator: το κέντρο και η παράγκα

Ουκρανία: Πριν από την Χερσώνα κατέκτησε τις καρδιές μας