Το πολιτικό ερώτημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία αφορά στη δυνατότητα του κράτους να αντεπεξέλθει στις μεγάλες προκλήσεις.

Η Ελλάδα με συνεπή πολιτική κατορθώνει να ξεπεράσει αδυναμίες του παρελθόντος.

1. Αντιμετωπίζει αποτελεσματικά διεθνείς προκλήσεις, που αφορούν τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα. Απέτρεψε την τουρκική επιθετικότητα, που έφερε τις δύο χώρες στο χείλος θερμού επεισοδίου (Έβρος 2020). Η στρατοχωροφυλακή έβαλε με όπλα κατά του ελληνικού εδάφους και ο τουρκικός στρατός μετέφερε με οχήματα στη μεθοριακή ζώνη πρόσφυγες. Στόχος η παραβίαση της ελληνικής και ευρωπαϊκής επικράτειας. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της πρόκλησης και η συνεργασία της Ελλάδος τόσο με εταίρους όσο και με τη FRONTEX ανέδειξαν ότι τα σύνορα της χώρας όσο και της Ε..Ε προστατεύονται παρά τις τουρκικές μεθοδεύσεις.
2. Η μειονότητα στη Θράκη, έναντι των προσπαθειών διείσδυσης του τουρκικού βαθέος και επίσημου κράτους, αισθάνεται ασφαλής από τη σταθερή και συνεπή πολιτική της χώρας. Η Άγκυρα περιπίπτει σε βαθύ μαρασμό διαπιστώνοντας την αναποτελεσματικότητα των απαράδεκτων χειρισμών της. Κυρίως οι ελληνικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις αποφέρουν σημαντικά αποτελέσματα που ικανοποιούν τις προσδοκίες των μουσουλμάνων συμπολιτών μας.

Συναίνεση εντός…

Ενδεικτικά αναφέρονται σημαντικές πολιτικές, που υποστηρίζονται από το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων:

• διακηρυγμένη πολιτική ισονομίας και ισοπολιτείας (Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης),
• πριμοδότηση των μουσουλμάνων υποψηφίων με 0,5% για εισαγωγή στα ελληνικά ΑΕΙ (Υπουργός Παιδείας Γ.Α. Παπανδρέου),
• νομοθέτηση υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης, νηπιαγωγεία (διαδοχικοί Υπουργοί Παιδείας Μ. Γιαννάκου, Ευρ. Στυλιανίδης),
• νόμος περί ιεροδιδασκάλων (Υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη και προηγουμένως Υφυπουργός Εξωτερικών Α. Λοβέρδος) και πολλές άλλες δράσεις σε απόλυτη συνάφεια με τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάννης,
• αναπτυξιακή πρόταση για τη Θράκη της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής (Προεδρεία Ντ. Μπακογιάννη)
• 3. Τα θέματα της θρησκευτικής ανοχής στη χώρα μας αντιμετωπίζονται με χαρακτηριστική ταχύτητα και αφορούν όλα τα δόγματα. Οι επιλογές των Ελλήνων πολιτών για τον γάμο τους, τη συμβίωσή τους, την κηδεμονία των τέκνων και τα κληρονομικά τους θέματα επιλύονται με προοδευτική και ευέλικτη νομοθεσία, που λαμβάνει υπόψη όλα τα χαρακτηριστικά των κοινωνικών ομάδων και τις θρησκευτικές ευαισθησίες των δογμάτων, αναγνωρίζοντας την ισοτιμία αστικών και θρησκευτικών προτεραιοτήτων των Ελλήνων πολιτών.
• 4. Η διεθνής παρουσία της Ελλάδας εξελίσσεται με ταχείς ρυθμούς και οι επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων, ακόμη και σε πολύ δύσκολες, πολιτικά και οικονομικά, εποχές συμβάλλουν στην αξιόπιστη προβολή των συνολικών θέσεων, που ενδιαφέρουν εταίρους και συμμάχους, καθώς επίσης και των ειδικότερων εθνικών μας επιδιώξεων, που αποτελούν μέρος της λύσης σημαντικών περιφερειακών και διεθνών προβλημάτων.
• 5. Η ενεργειακή πολιτική μας συνέβαλε στη διαμόρφωση ισχυρής ελληνικής και ευρωπαϊκής πρότασης, ως προς την αξιοποίηση του Νότιου Διαδρόμου, είτε για οδεύσεις αγωγών ενέργειας είτε για την αξιοποίηση των ενεργειακών δυνατοτήτων στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
• 6. Η διεθνής αξιολόγηση για τη συνέπεια της Ελλάδας στα θέματα ενέργειας οδηγεί τη διεθνή κοινότητα, κυρίως σημαντικούς δρώντες των ενεργειακών αναζητήσεων, σε αξιοπρόσεκτες ενέργειες. Οι στρατηγικές συμφωνίες με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ ενεργοποιούνται αμέσως μόλις εκδηλωθεί επιθετική ή παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας.
• 7. Η κινητοποίηση αμερικανικών μαχητικών αεροπορικών σχηματισμών και οι επιχειρησιακές τους πτήσεις στον εναέριο χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, η παρουσία ναυτικών μονάδων των στόλων ΗΠΑ, Γαλλίας και Ελλάδας στην ευρύτατη περιοχή ερευνών ελληνικού ενδιαφέροντος, οι κοινές ασκήσεις με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία προσδιορίζουν σαφέστατα μελλοντικές γεωστρατηγικές επιλογές.

Οι συνεργασίες

Η ιστορική εμπειρία εμπλουτίζει τη δυνατότητα εμβάθυνσης στα διεθνή γεγονότα και τις επικίνδυνες πιθανότητες μεγάλων κρίσεων. Όμως η μελέτη της ιστορίας δεν επιβεβαιώνει κατ’ ανάγκη την επανάληψη των γεγονότων.

Η σύναψη πολλών και νέων συμφωνιών συνεργασίας μπορεί θεωρητικά να θυμίζει εποχή μεσοπολέμου, όμως στις ημέρες μας η τεχνολογική εξέλιξη, οι δυνατότητες απ’ ευθείας επικοινωνίας των ηγετών, η ταχύτητα κίνησης της πληροφορίας, η αμεσότητα συμμετοχής των λαών στη διαμόρφωση της πολιτικής πίεσης, προς τη σωστή ή λάθος κατεύθυνση διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, διαμορφώνουν πολύπλοκο εξαιρετικής ευαισθησίας περιβάλλον.

Οι ηγεσίες των χωρών στην εποχή μας μάλλον συμπεριφέρονται ορθολογικότερα προκειμένου να αποφευχθούν κρίσεις ευρύτατης ή και παγκόσμιας σύγκρουσης. Οι υπερδυνάμεις προκρίνουν ακόμη τον ουσιαστικό διάλογο έστω και αν τα κανάλια επικοινωνίας που αξιοποιούν ξεπερνούν τις θεσμικές διαδικασίες, που όλοι θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε.

Το πολιτικό, στρατηγικό και πολιτιστικό πλεονέκτημα που δημιούργησε και αξιοποιεί η χώρα μας δεν αξιολογείται σε αντιπαραβολή με την τουρκική συμπεριφορά.

Η αυτοδύναμη παρουσία μας στον περίγυρο, αλλά και διεθνώς, διαμορφώνεται με τις επιλογές της κυβέρνησης, που αντιλαμβάνεται τις επιθυμίες του ελληνικού λαού, όπως εκφράζονται στην κοινωνία και κυρίως στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Το συνολικό δημιούργημα της διαχρονικής προσπάθειας των ελληνικών πολιτικών κομμάτων αποδεικνύεται αποτελεσματικό, παρά τις καταγραμμένες καθυστερήσεις και τις επιλογές, που θεωρούνται από πολλούς ως επιφυλακτικές και επιβραδυντικές στη διεκδίκηση των συμφερόντων της χώρας.

Απαιτήσεις των διεθνών εξελίξεων επιβάλλουν να ξεφύγουμε από την παγίδευση στην υπέρμετρη αυτοκριτική μας διάθεση. Καθημερινώς αναμετρώμεθα με συμμάχους, εταίρους, φίλους και αντιπάλους. Στην Εξωτερική Πολιτική δεν υπάρχει ανάπαυλα. Στιγμιαία ικανοποίηση για τα επιτεύγματα προφανώς και πρέπει να αναδεικνύεται τόσο για την ενημέρωση της διεθνούς και εσωτερικής κοινής γνώμης όσο και για την ορθότερη αξιολόγηση των συνολικών δράσεων.

Η Ελλάδα, διεκδικώντας τη διεθνή της θέση και την ικανοποίηση των απαιτήσεων του ελληνικού λαού, κινείται και ενεργεί ακριβώς όπως όλες οι χώρες του κόσμου. Οι πολιτικές επιλογές επειδή προσδιορίζονται από την πιστή εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου δεν στερούνται διεκδικητικής δυναμικής.

Ο δύστροπος γείτονας

Η Τουρκία, δύστροπος γείτονας, αναξιόπιστος σύμμαχος, κυρίως μετά το 2016, κινείται στους άξονες των γεωστρατηγικών της επιλογών. Η πρακτική της δεν την καθιστά περισσότερο ενδιαφέρουσα σύμμαχο.

Η αξιοπιστία του καθεστώτος Ερντογάν κλονίζεται καθημερινώς, κυρίως με δηλώσεις που αφορούν στην αξιοποίηση και δυνητική χρήση των S-400 σε πιθανή σύγκρουση με χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ.

Χωρίς την απόλυτη γνώση των τεχνολογικών δυνατοτήτων εξελιγμένων αμυντικών συστημάτων η ενημέρωση που μας περιέρχεται από τη διεθνή βιβλιογραφία συμπερασματικά μας οδηγεί στη διαπίστωση ότι η Άγκυρα πρέπει να εφοδιάσει το λογισμικό του ρωσικού συστήματος με άκρως απόρρητες πληροφορίες του ΝΑΤΟ, ώστε τα φίλια αεροσκάφη να θεωρούνται ως εχθρικός στόχος.

Η πιθανότητα σοβαρής αθέτησης των τουρκικών υποχρεώσεων οδήγησαν τις ΗΠΑ στις αποφάσεις αποβολής της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35, στην αναστολή του προγράμματος των F-16, παρ’ όλο που το αεροσκάφος συγκαταλέγεται στα κοινά οπλικά συστήματα των μελών του ΝΑΤΟ, και βεβαίως στην επαναλαμβανόμενη απαίτηση επιστροφής των S-400 στη Ρωσία.

Κατά συνέπεια η επιλογή αναλυτών να αναδείξουν τη σημασία της Τουρκίας για τη γεωστρατηγική πολιτική του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ παρουσιάζει μία επιστημονική αξία, που βασίζεται στα δεδομένα του παρελθόντος, αλλά επειδή δεν συμπεριλαμβάνει όλη τη δυναμική και ουσιαστική πραγματικότητα της σύγχρονης εποχής μάλλον συγκρούεται με τη λογική των γεωστρατηγικών προγραμματισμών.

Αδικούμε τη χώρα μας, τους πολιτικούς ηγέτες και τον πολιτικό κόσμο όταν επικεντρωνόμαστε αποκλειστικώς στις τουρκικές κινήσεις. Δεν μπορεί να απασχολεί καθημερινώς την κοινή γνώμη κάθε εικαζόμενη ερευνητική κίνηση της Άγκυρας, όταν το ερευνητικό της σκάφος δεν έχει ακόμη αποπλεύσει.

Η Ελλάδα με τη διπλωματία της δεν ανταγωνίζεται την παραβατική Τουρκία. Ό,τι η Τουρκία θεωρεί ως ισχύ των όπλων και της παρεκτροπής, η Αθήνα το αντιμετωπίζει αποτελεσματικά στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων, αλλά και στο πεδίο της αντιπαράθεσης όταν χρειασθεί, όπως συνέβη στον Έβρο.

Το τουρκικό αφήγημα περί νυκτερινών αφίξεων δοκίμασε να επιβάλλει και η Μόσχα. Το αποτέλεσμα φαίνεται στα πεδία των μαχών και αιματηρά το μαρτυρούν οι χιλιάδες των νεκρών, τραυματιών, αναπήρων καθώς και η δυστυχία των εκτοπισμένων. Πολιτικά η Μόσχα απώλεσε κάθε πιθανή προηγούμενη καλή μαρτυρία και εκτέθηκε έναντι του συνόλου των χριστιανών, κυρίως των ομόδοξων του Πατριαρχείου Μόσχας.

Όταν οι εκλεγμένες ηγεσίες μετατρέπονται σε αυταρχικά καθεστώτα και στέλνουν τους υπηκόους τους θύματα στον βωμό προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών, τότε μόνο το εκλογικό τους σώμα μπορεί να τις ελέγξει και αν δεν το ικανοποιούν να τις αλλάξει. Όμως και η διεθνής κοινότητα διαθέτει την ωριμότητα και τα μέσα να επικοινωνήσει στους αυταρχικούς ηγέτες ότι με κάθε νόμιμο τρόπο και μέσο θα διεκδικήσει αποκατάσταση της διεθνούς κανονικότητας.

Δίκαιο χωρίς λαϊκισμό

Την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου απαιτεί η Αθήνα και προφανώς στη βάση αυτής της αρχής πολιτεύεται με σημαντικά αποτελέσματα, που πιθανώς δεν εντυπωσιάζουν όλους αυτούς που λατρεύουν τον λαϊκισμό και τους πηχυαίους, καινούς ουσίας τίτλους. Κάθε προεκλογική περίοδος χαρακτηρίζεται από το περιβάλλον που θα δημιουργήσουν οι κομματικοί μηχανισμοί.

Η Ελληνική Δημοκρατία δεν μπορεί να συγκρίνεται με το καθεστώς Ερντογάν και συνεπώς ο πολιτικός της λόγος διαφέρει ποιοτικά και ουσιαστικά από ό,τι εξελίσσεται στην Τουρκία.

Ο κ. Ερντογάν αδυνατεί να ανταποκριθεί

• στην απαίτηση των ΗΠΑ για επιστροφή των S-400 στη Ρωσία,
• στην προϋπόθεση σεβασμού της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας που θέτει το σύστημα ΟΗΕ και η Ε.Ε.,
• στη συμμαχική υποχρέωση να υπηρετήσει το αμυντικό δόγμα του ΝΑΤΟ,
• στις απαιτήσεις των νέων διπλωματικών επιλογών για αναβάθμιση των σχέσεων με την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ

και προωθεί νέα εκστρατεία κατά Συρίας και Ιράκ.

Η Τουρκία επικαλείται τρομοκρατική απειλή όταν η ίδια υπηρετεί τη διεθνή τρομοκρατία και την καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη στρατιωτική κατοχή μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την εισβολή στη Συρία, με το casus belli σε βάρος της Ελλάδας, με τη στρατιωτική εμπλοκή στη Λιβύη και την επιβολή στην αποσταθεροποιημένη χώρα να προχωρήσει στην υπογραφή ενός παράνομου κειμένου που πολώνει τη λιβυκή πολιτική πραγματικότητα.

Η Ελλάδα κέρδισε πεδίο στην περιοχή, που η ίδια καλλιέργησε από το 1990. Οι διμερείς, τριμερείς, πολυμερείς σχέσεις, οι στρατηγικές συνεργασίες και οι αμυντικές συμφωνίες δημιουργήθηκαν με επίμονες ελληνικές δραστηριότητες και πρωτοβουλίες όταν στη Μέση Ανατολή οι αποστάσεις μεταξύ των χωρών παρέμεναν αγεφύρωτες και θανατηφόρες.

Η Τουρκία επέλεγε σύγκρουση με το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία. Οι χώρες του Κόλπου έφθασαν στο χείλος διάλυσης του Συμβουλίου Συνεργασίας τους (2014, 2017). Η Συρία δυνάστευσε πολιτικά και στρατιωτικά τον Λίβανο, μέχρι το 2005. Οι συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων δημιούργησαν χώρο για τη διεθνή τρομοκρατία και αποπροσανατόλισαν το Παλαιστινιακό, παρά τις διεθνείς προσπάθειες, χαρακτηριστικότερες του Καμπ Ντέιβιντ και του Όσλο.

Ας σταματήσουμε λοιπόν, χωρίς αλαζονεία, να εξαντλούμε φαιά διπλωματική ουσία σε κάθε τουρκική υπερβολή. Σουλτάνοι και τσάροι θάφτηκαν οριστικά από την τεχνολογική εξέλιξη, την τεχνητή νοημοσύνη του 21ου αιώνα και την επιθυμία της πλειονότητας των κρατών για διεθνείς συγκλίσεις.

Διαβάστε επίσης:

Τα ελληνοτουρκικά και οι εκλογές

Τσίπρας: Το δίλημμα των εκλογών και το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ

Πολιτικοί και δημοσιογράφοι μονίμως στόχοι των… κοριών