Στα δύσκολα πρώτα χρόνια των μνημονίων υποστηρίζαμε «μεθ’ ορμής ακαθέκτου» ότι η χώρα διέρχεται πρωτίστως μια βαθύτατη κρίση αξιών και ότι η οικονομική κρίση είναι κάτι που εύκολα ή δύσκολα γιατρεύεται.

Άραγε στις μέρες μας τι σημαίνει πρακτικά κρίση αξιών; Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι η ανακοίνωση της ΟΥΝΕΣΚΟ που έφερε πρόσφατα ξανά στην επικαιρότητα το «τσιμέντωμα της Ακρόπολης». Τι αποφαίνεται η ΟΥΝΕΣΚΟ; «Η Ακρόπολη, πρότυπο συντήρησης κληρονομιάς σε παγκόσμιο επίπεδο».

Όλοι θυμόμαστε την λυσσαλέα όσο και δυσώδη ολομέτωπη επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της υπουργού πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη, για ένα έργο το οποίο επέβλεπε ο καθηγητής Μανόλης Κορρές. Σε μια χώρα με στοιχειώδη σεβασμό στην παράδοσή της, το όνομα του Μανόλη Κορρέ θα σήμαινε κάτι ή τουλάχιστον θα αντιμετωπιζόταν με τον προσήκοντα σεβασμό. Τι λέω τώρα… 

Ας δεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση ήθελε να δημιουργήσει εντυπώσεις ή έστω να καταγγείλει μια σοβαρή κακοτεχνία στον περιβάλλοντα χώρο του Παρθενώνα. Κανένα πρόβλημα. Ως υπόθεση εργασίας, ας δεχτούμε ότι οι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ προέρχονταν από την βαθιά του προσήλωση στην πολιτιστική κληρονομιά. Ας υποθέσουμε, λέμε.

Τότε, πώς στέλνεις την Ραλία Χρηστίδου να ελέγξει το έργο του Μανόλη Κορρέ -αν καταλαβαίνουμε το μέγεθος της ασέβειας, της ύβρεως και της χυδαίας υποτίμησης της διαδικασίας έλεγχου… Να τονίσουμε ότι εδώ δεν ευτελίζεται μόνο η διαδικασία αλλά και η ιστορία του μνημείου – αν υπάρχουν τέλος πάντων ψήγματα ενσυναίσθησης.

Αναρωτιέμαι αν υπήρξε κάποιος στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος να ένοιωσε σ’ αυτήν την περίπτωση το ευεργετικό αίσθημα της  ντροπής.  Η θλιβερή εικόνα  με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα δίπλα στην κυρία Χρηστίδου, υπεύθυνη στον τομέα του πολιτισμού, όπου το βασικό της προσόν, από αυτά που γνωρίζουμε, είναι ότι υπήρξε παίκτρια σε τηλεοπτικό ριάλιτι, είναι δηλωτική του ενδιαφέροντος που επιδεικνύει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα θέματα του πολιτισμού.

Επίσης αποτελεί απόδειξη κοινωνικής παρακμής και απουσίας ενδιαφέροντος «για ότι ελληνικό στον κόσμο αυτό». Αυτή η απρέπεια όχι μόνο δεν έτυχε της αποδοκιμασίας του πνευματικού καλλιτεχνικού κόσμου, αντίθετα υποστηρίχτηκε με ιδιαίτερη θέρμη από τους περισσοτέρους «υπηρέτες της τέχνης, του πολιτισμού και των γραμμάτων». Το τί άκουσε η Υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη (η όποια εκτός των άλλων ήταν ενοχοποιημένη από την προοδευτική, αδρά επιδοτούμενη πολιτιστική κλίκα,  γιατί ακριβώς ήταν μια υπουργός που ήξερε απ’ έξω κι ανακατωτά τι σημαίνει «άνθρωποι του πολιτισμού») όλοι γνωρίζουμε.

Για να επανέλθουμε ολοκληρώνοντας, κρίση αξιών είναι ότι μια παίκτρια ριάλιτι μπορεί να ελέγξει έναν διεθνούς κύρους και αναγνώρισης καθηγητή αρχαιολογίας με σημαντικό έργο, στην περίπτωσή μας, τον κύριο Μανόλη Κορρέ. Πιο συγκεκριμένα, σε αυτήν ανέθεσε ο κύριος Τσίπρας να ελέγξει το «τσιμέντωμα» της Ακρόπολης, και να ενημερωθεί φωτογραφούμενος μαζί της, στην σκιά του Ιερού Βράχου… 

Διαβάστε επίσης:

Μια συγγνώμη που δεν γίνεται δεκτή

Βεγγαλικά και του χρόνου…

Γιατί ΠΑΣΟΚ