Με την ευκαιρία της εθνικής εορτής έγινε αναδρομή στις διεθνείς σχέσεις πριν και μετά την Ελληνική Επανάσταση και στους φιλέλληνες που μας στήριξαν στον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα, αλλά και μετά τη σύσταση του ελληνικού κράτους, δηλαδή τον παραμερισμό και τον περιορισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Την παραμονή της εθνικής εορτής και ενώ ο πρωθυπουργός ευρίσκεται στο εξωτερικό, ο εκπαιδευόμενος στρατιώτης Στέφανος Κασσελάκης, παραβιάζοντας τους περιορισμούς που ισχύουν για κάθε νεοσύλλεκτο, «σπάζοντας τους αρμούς της εξουσίας», κάλεσε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας να παραιτηθεί, να προχωρήσει σε εκλογές και ζήτησε από τη διεθνή κοινότητα να αποστείλει διεθνείς παρατηρητές, δηλώνοντας ταυτοχρόνως ότι επιθυμεί να παρελάσει.

Την ώρα που συνέβαιναν τα ανωτέρω, ο πρωθυπουργός πραγματοποιoύσε επίσκεψη στον Καναδά αναβαθμίζοντας τη σχέση με τη χώρα, προωθώντας επενδυτικές δυνατότητες της Ελλάδας. Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Καναδάς αποτελεί μία δύναμη επενδυτών αξιοσέβαστη στο διεθνές περιβάλλον, επειδή δραστηριοποιείται κυρίως ως κρατικό ταμείο (sovereign fund), συνεργαζόμενο με αντίστοιχες επενδυτικές αρχές χωρών του Κόλπου και κυρίως του Κουβέιτ.

Υποχρεωνόμαστε να κατανοήσουμε στην άσκηση του λειτουργήματός μας ότι όλα αντανακλούν και καταλήγουν στην εξωτερική πολιτική, γεγονός όμως που δυστυχώς, παρά τη διάσταση που έχει το θέμα, πολλοί πολιτικοί μας το παραβλέπουν, ίσως εξαιτίας της απειρίας τους ή της «επιμελούς» αδιαφορίας τους για τα μεγάλα ζητήματα, που ξεπερνούν τα όρια της μικρής τους γειτονιάς.

Αφελείς ή υπεργολάβοι;

Το ερώτημα λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις όταν διαπιστώνεται ότι η πολιτική της Ρωσίας συνεχίζει να στοχοποιεί την Ελλάδα επιμένοντας στη δημιουργία εντάσεων, εσωτερικών και εξωτερικών, εις βάρος της.

Τη ρωσική επιδίωξη προωθούν και εξυπηρετούν κοινωνικοί και κομματικοί σχηματισμοί με δημόσιες δηλώσεις και πρακτικές, ώστε να εμφανίζεται διχασμένη η ελληνική κοινωνία, αποβλέποντας στην οικονομική βλάβη και επενδυτική αποσταθεροποίηση της χώρας, κυρίως σε θέματα ενέργειας και αμυντικής βιομηχανίας.

Υπεργολάβοι ή αφελείς;

Το ερώτημα επανέρχεται πιεστικά με σοβαρές συνέπειες στην κοινωνική συνοχή, σημαντικό καθοριστικό παράγοντα της πολιτικής και οικονομικής σταθερότητάς μας.

Η μεθοδευμένη επιδίωξη αποδυνάμωσης των θεσμών ναρκοθετεί τη δημοκρατική λειτουργία, εντείνοντας τη δυσπιστία του λαού στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, παραβλέποντας ότι τα εκλεγμένα μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου αποτελούν λειτουργούς του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά και ισότιμους συνομιλητές κοινοβουλευτικών και κυβερνητικών παραγόντων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της διεθνούς κοινωνίας.

Πολλοί ενοχλούνται από τις επιτυχίες της ελληνικής διπλωματίας και την προώθηση της εξωτερικής μας πολιτικής μέσα στην πραγματικότητα του αναμορφούμενου κόσμου.

Το Κυπριακό αποτελεί αιχμή του εθνικού προβληματισμού, αλλά και της διεθνούς συζήτησης. Η προτεραιότητα που δίδεται στην έναρξη των συνομιλιών για το μέλλον της Κύπρου, τόσο από την Κυπριακή Δημοκρατία όσο και από τον ΟΗΕ, φαίνεται ότι δεν μπορεί να αφήσει στο περιθώριο της «μουλωχτής» αδιαφορίας την Ε.Ε. Συνολικά ακόμη δεν φαίνεται να κινητοποιείται η θεσμική Ευρώπη, αλλά ξεχωριστά χώρες πρωτεργάτες / συστατικά μέλη της τοποθετούνται ως προς την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, όπου δεσπόζει το Κυπριακό μετά το 2004.

Πυκνές εκδηλώσεις της κοινωνίας των πολιτών με προεξάρχουσα την ακαδημαϊκή κοινότητα επαναφέρουν στην επικαιρότητα την ιστορική διαδρομή της Κύπρου, την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που διαμορφώθηκε με το σύνταγμα του 1960, αλλά και την έκπληξη της Τουρκίας από την ένταξή της στην Ε.Ε., παρά τη συνολική αντίθεση όλων των τότε κρατών – μελών στην ελληνική διπλωματική προσπάθεια.

Ομοίως φαίνεται ότι αρκετοί αναχρονιστές, αρνητές των ενδιαφερουσών εξελίξεων στην Ευρώπη, παραβλέπουν το γεγονός παραμερισμού των ευρωπαϊκών επιφυλάξεων που οδήγησε στην ενταξιακή ολοκλήρωση της Κύπρου. Τα μέλη της ΕΟΚ, με εξασφαλισμένη τη συνεργασία Γαλλίας και Γερμανίας, αποφάσισαν την υποδοχή της ενιαίας Κύπρου στην ΕΟΚ.

Κατατροπώνοντας την εξωτερική πολιτική της φερόμενης ως «κραταιάς» Τουρκίας, που κινητοποιούσε κάθε διαθέσιμη δύναμη στην ΕΟΚ και τις ΗΠΑ – τότε ήτανε καλοί φίλοι –, δεν κατόρθωσε να ακυρώσει τη διπλωματική προσπάθεια Κρανιδιώτη – Πάγκαλου, την οποία ο Ανδρέας Παπανδρέου ενσωμάτωσε στην εθνική μας πολιτική, παρά τα συνθήματα της εποχής που προωθούσε το ΠΑΣΟΚ, λεκτικά στρεφόμενο κατά του ΝΑΤΟ, της παρουσίας των βάσεων στην Ελλάδα και κατά της ΕΟΚ.

Και σήμερα υπάρχουν αναλυτές που συνεχίζουν να θεωρούν ότι η Τουρκία, παρά τα μύρια όσα προβλήματά της, είναι η περιφερειακή δύναμη που θα επιβάλει θέσεις. Ακόμη και αν εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ ο κ. Τραμπ, η άποψη για τόσο ισχυρή Τουρκία, όπως την παρουσιάζουν ολίγοι ευτυχώς, αλλά φοβικοί «φωνακλάδες», μόνο σε διπλωματικά αναλφάβητους παραπέμπει.

Πόλωση με ελλιπέστατες αναλύσεις

Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και οι πραγματιστές ηγέτες αναδεικνύονται από τις αποφάσεις που αποτελεσματικά αντιμετωπίζουν την πρόκληση της στιγμής.

Η Ελλάδα κυβερνάται από κοινοβουλευτική πλειοψηφία που προέκυψε από δημοκρατικές εκλογές. Το εκλογικό αποτέλεσμα όρισε και την αντιπολίτευση, της οποίας ο ρόλος παραμένει σημαντικός στη δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας. Πολλά γεγονότα εξελίσσονται διεθνώς, αλλά και στη χώρα μας, στον χρόνο που έχουμε διανύσει από την ημέρα των κοινοβουλευτικών εκλογών μέχρι και σήμερα.

Όλες οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις συμφωνούν ότι οι σχέσεις μας στο διεθνές περιβάλλον πρέπει να εξελίσσονται, αλλά, μόλις αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες εντατικής πολιτικής δραστηριότητας, τότε κάποιοι, πολώνοντας την κοινωνία, με ελλιπέστατες αναλύσεις και πολιτικές τοποθετήσεις, αναφέρονται σε μειοδότες, προδότες και αχάριστους προς «το ξανθό γένος», αντιστρατευόμενοι κάθε εξέλιξη, που μάλλον ξεπερνά προσωπικά συμφέροντα και προβάλλει τις προσδοκίες του ελληνικού λαού.

Παραβλέποντας την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, προβάλλουν την υποψηφιότητα για τις ευρωεκλογές πολιτών τρίτων προς την Ε.Ε. κρατών, ξεχνώντας ότι είναι υπήκοοι μίας άλλης, αυταρχικής και αντιδημοκρατικής Πολιτείας. Προβάλλοντας το γεγονός στην ευρωπαϊκή μας πραγματικότητα δεν ξεκαθαρίζει η εικόνα, έστω και αν επιλεγόταν να συμπεριληφθούν στα ευρωψηφοδέλτια ελληνικών κομμάτων Τούρκοι πολίτες / ελληνικής καταγωγής (της Πόλης, της Ίμβρου, του Πόντου) που καταπιέζονται από τρίτο προς την Ε.Ε. καθεστώς.

Σημειώνεται ότι η Τουρκία βρίσκεται ήδη σε πλήρη ενταξιακή διαδικασία με όλες τις συνεκδοχές τους πραγματικού γεγονότος.

Ορθολογικός σχεδιασμός

Οι υπερβολές δεν μπορεί να αποτελούν κύριο θέμα της εσωτερικής και εξωτερικής μας πολιτικής. Υπάρχουν πολλά ζητήματα, τα οποία κυριαρχούν στην πολιτική μας συζήτηση. Εκκρεμούν θέματα τα οποία δικαίως φορτίζουν υπέρμετρα τις κοινωνίες, αλλά η διαμόρφωση της πολιτικής απαιτεί ορθολογικό κυβερνητικό σχεδιασμό λαμβάνοντας υπόψη τις ευαισθησίες και τις απαιτήσεις της κοινωνίας.

Οι εκλογές αναδεικνύουν κυβερνήσεις για να διοικηθεί η χώρα και όχι για να προβάλλεται από τους πολιτικούς η περιορισμένη αρμοδιότητά τους όταν επιβάλλεται να χειριστούν πολύ σοβαρά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Ο πολίτης δεν ενδιαφέρεται μόνο για την εφαρμογή και την πρόβλεψη του νόμου, αλλά και για την ικανότητα του πολιτικού, με δεδομένο το νομοθετικό πλαίσιο, να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά στις μεγάλες προκλήσεις.

Κλονισμένη εμπιστοσύνη προς το πολιτικό σύστημα δεν επιτρέπει στην κοινωνία να αξιολογήσει με πραγματικά στοιχεία και την απαιτούμενη ψυχραιμία τη λειτουργία του κράτους. Ακόμη και επιτυχείς πολιτικές επανέρχονται άστοχα στη συζήτηση με σκοπιμότητα, προκειμένου να διαβρωθεί το δημοκρατικό θεσμικό σύστημα της χώρας.

Το μειονοτικό στη Θράκη και το Κυπριακό μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. αποτελούν δύο σημαντικές επιτυχίες θεσμικής λειτουργίας στην Ελλάδα και στην Ε.Ε.

Για κάποιον λόγο, που δεν αντέχει σε οποιαδήποτε λογική ή καλύτερα ορθολογική πολιτική συζήτηση, και τα δύο θέματα αντιμετωπίζονται από την Ελλάδα, μακροχρόνιο μέλος της Ε.Ε., με αμυντική επιχειρηματολογία και μία φοβική ανάλυση, που δεν σχετίζεται με τη δημοκρατική διακυβέρνηση στη χώρα μας, αλλά και του συνόλου των χωρών της Ε.Ε.

Την προσοχή μας συγκρατεί κυρίως κάθε τοποθέτηση που συνεχίζει να αμφισβητεί τη σωστή εφαρμογή της Λωζάννης για τα θέματα της μειονότητας στη Θράκη και τα δικαιώματα των μουσουλμάνων συμπολιτών μας να επιλέγουν ό,τι τους ενδιαφέρει στη σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας μας και της Ε.Ε.

Επίσης, παρά τις επινοήσεις πολλών ακόμη για αποστασιοποίηση από το Κυπριακό, συγκρατείται η επίμονη και συνεπής πολιτική προτεραιότητα που δίδει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ευρωπαϊκή κυπριακή πραγματικότητα, που επιβάλλει σε όλους τον σεβασμό της κυπριακής κυριαρχίας στη Μεγαλόνησο και συνεπώς κάθε συζήτηση τερματισμού της τουρκικής κατοχής.

Οι διαφοροποιήσεις σε δύο τόσο καθαρά πολιτικά επιτεύγματα προφανώς προκαλούν κρίση εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος και της ευρύτερης κοινωνίας προς τους πολιτικούς με πολύ επικίνδυνες προεκτάσεις σε βάρος των συμφερόντων της χώρας. Ως εκ τούτου αποτελούν μία πολύ ευαίσθητη διάσταση της πολιτικής και της λειτουργίας των θεσμών της δημοκρατίας, στην οποία υποχρεωνόμαστε να εμβαθύνουμε με διαρκή συνέπεια και δημοκρατική εγρήγορση.

Και προς αποφυγή εσφαλμένων εντυπώσεων από τους αποδέκτες επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση μία ενδιαφέρουσα επισήμανση της κοινωνίας… «Δεν με πειράζει να με θεωρείτε ηλίθιο, εγώ ο πολίτης ξέρω ποιος είμαι. Εξοργίζομαι όμως όταν με την αφ’ υψηλού συμπεριφορά σας ανερυθρίαστα με προκαλείτε».

Δεν συμφέρει λοιπόν την Πολιτεία να κυριαρχήσει μία εξαιρετικά επικίνδυνη άποψη, που μεθοδευμένα προωθείται από κατασκευασμένη προπαγάνδα για να επιβάλει τη «σάπια» αντίληψη, που ισχυρίζεται ότι στην ελληνική πολιτική και στην κοινωνία κυριαρχούν «Υπεργολάβοι και δήθεν αφελείς».

* Ο Θεόδωρος Ι. Θεοδώρου είναι πρέσβης ε.τ.

Διαβάστε επίσης:

ΓΣΕΕ: Ανακοίνωσε γενική απεργία στις 17 Απριλίου

Ρούλα Πισπιρίγκου: Ισόβια για τη δολοφονία της Τζωρτζίνας, ομόφωνη η απόφαση

Κολωνός: Ένοχος ο Ηλίας Μίχος για βιασμό και μαστροπεία – Αθώα για όλα πλην της εκβίασης η μητέρα της 12χρονης