Ο τυφώνας Τραμπ άρχισε να δείχνει τα δόντια του από το εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών, καθιστώντας φανερό ότι στα δύο πρώτα χρόνια της θητείας του, μέχρι τουλάχιστον τις ενδιάμεσες εκλογές, έχει σκοπό να λειτουργήσει με τρόπο σαρωτικό για να εφαρμόσει όσα είχε εξαγγείλει προεκλογικά.

Για την Ευρώπη και την περιοχή μας είναι βέβαιο ότι ανοίγουν πολλά μέτωπα. Ο Τραμπ βρίσκει τους Ευρωπαίους αιφνιδιασμένους, αποδυναμωμένους και πανικόβλητους, κάτι που δεν οφείλεται τόσο στον Πρόεδρο των ΗΠΑ όσο στους ίδιους τους αξιωματούχους της Γηραιάς Ηπείρου.

Τα μηνύματα αλλαγής της αμερικανικής πολιτικής – ειδικότερα στα θέματα άμυνας και οικονομίας – είναι παλαιότερα, καθώς άρχισαν να εκπέμπονται από την εποχή Ομπάμα.

Η διαφορά βρίσκεται στην κατάσταση που βρισκόταν η Ε.Ε. πριν από μια δεκαετία και σε αυτήν που βρίσκεται σήμερα, καθώς η ενεργειακή ασφάλεια κατέρρευσε μαζί με το επίπεδο ζωής πολλών εκατομμυρίων Ευρωπαίων, το μεταναστευτικό επιδεινώθηκε, τα ελλείμματα απειλούν και τους πιο ισχυρούς, το πολιτικό σύστημα είναι πολύ πιο ευάλωτο σε ακροδεξιούς καραγκιόζηδες και οι Αμερικανοί απαιτούν πιο καθαρά από ποτέ το αντίτιμο που θέτουν για την παροχή ασφάλειας σε μια ήπειρο που, αν και πάμπλουτη συγκριτικά με τον υπόλοιπο πλανήτη, επαφίεται στο ΝΑΤΟ.

Στα χρόνια της ευημερίας οι Ευρωπαίοι έκαναν ότι δεν καταλαβαίνουν τι έρχεται, προσπαθώντας να διατηρήσουν την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Τώρα τρομάζουν επειδή υποτίθεται ότι ο Τραμπ θα εφαρμόσει… συναλλακτικά ήθη στις διεθνείς σχέσεις, λες και η διπλωματία δεν είναι από τη φύση της ένα διαρκές «πάρε – δώσε».

Η μόνη πραγματική διαφορά είναι ότι τώρα η Ουάσιγκτον θα απαιτεί καθαρά και φωναχτά όλα όσα ζητούσε με διπλωματική αβρότητα τα προηγούμενα χρόνια.

Όσο για την Ελλάδα, όλοι όσοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν με όρους μικροπολιτικής τις πρόσφατες παρεμβάσεις του Καραμανλή για την εξωτερική πολιτική και την άμυνα – αν, πόσο και γιατί χτυπάει τον Μητσοτάκη κ.λπ. – χρησιμότερο θα ήταν να αξιολογήσουν επί της ουσίας αυτά που λέει.

Κυρίως γι’ αυτό το εκτεταμένο σύστημα επιχειρηματιών, δημοσιογράφων, διπλωματών, πολιτικών και διανοουμένων οι οποίοι θεωρούν πως η Ελλάδα θα πρέπει «κάτι να δώσει» στην Τουρκία για να εξαγοράσει την ηρεμία της.

Η εποχή μας είναι πολύ πιο δυναμική απ’ ό,τι συνηθίσαμε για αρκετές δεκαετίες και πολλοί είναι αυτοί που θα παλέψουν για την επιβίωσή τους ή για να μειώσουν τη βέβαιη χασούρα τους – η Ελλάδα, ας μην έχουμε αυταπάτες, θα είναι μια από τις χώρες που τις επόμενες δεκαετίες θα αντιμετωπίσει πολύ μεγάλες δυσκολίες, για τις οποίες οφείλει να προετοιμάζεται χωρίς αυταπάτες.

Διαβάστε επίσης:

Κακό σενάριο η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ

Το υποκριτικό θεσμικό τακτ του Τασούλα και το επερχόμενο «ανέκδοτο» μίας Προεδρίας  

Όλα της Προεδρίας δύσκολα…