Πριν από λίγες εβδομάδες («Ποντίκι», 16.1.2025), πριν από τα μεγάλα συλλαλητήρια για τα Τέμπη, θέτοντας το ερώτημα εάν θα έπρεπε να υπάρξει κυβερνητική συνεργασία Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, απαντούσαμε χωρίς περιστροφές ότι αυτό θα ήταν πολύ κακό σενάριο. Γιατί; Επειδή τότε θα έμπαινε σε κίνδυνο η ευστάθεια του πολιτικού συστήματος.

«Μπορεί κάποιος να φανταστεί τα δύο μεγαλύτερα κόμματα να φθείρονται στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης συνεργασίας; Μπορεί να υπολογίσει τι θα σήμαινε μια ταυτόχρονη απαξίωσή τους αν τα πράγματα στράβωναν;» γράφαμε τότε.

Τώρα υπάρχει ένας ακόμη λόγος για να επανέλθουμε: το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών, το οποίο φέρνει ξανά στο τραπέζι, και μάλιστα ως μόνη επιλογή, τη συγκυβέρνηση των πληγωμένων νικητών της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU – 28,5%) με τους εκλογικώς καταρρεύσαντες Σοσιαλδημοκράτες (SPD – 16,4%).

Αξιωματική αντιπολίτευση βεβαίως θα είναι η θριαμβεύτρια των εκλογών ακροδεξιά, με έντονα φιλορωσικά και φιλοναζιστικά στοιχεία, Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD – 20,8%).

Τα δύο μεγαλύτερα παραδοσιακά κόμματα της Γερμανίας, των οποίων η διακυβέρνηση, χωριστά ή σε συνεργασία, δημιούργησε το οικονομικό και κοινωνικό υπόστρωμα για τις μεγαλύτερες επιδόσεις της Άκρας Δεξιάς από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης μέχρι σήμερα, θα βρεθούν τώρα – έχοντας σημειώσει τις χαμηλότερες επιδόσεις τους εδώ και δεκαετίες – σε έναν σφιχτό εναγκαλισμό που ίσως αποδειχθεί θανάσιμος.

Εάν αποτύχουν και η κατάσταση της οικονομίας επιδεινωθεί, δεν είναι δύσκολο η Άκρα Δεξιά να απλωθεί σαν φωτιά στα κοινωνικά ξερόχορτα.

Στην Ελλάδα, όπου το 52% και σχεδόν το σύνολο των κοινωνικών τάξεων δηλώνουν (Metron Analysis) πως το 2019 ζούσαν πιο άνετα απ’ όσο σήμερα και οι πολίτες αμφισβητούν μαζικά τους θεσμούς, ο κίνδυνος δεν βρίσκεται τόσο μακριά όσο κάποιοι συνήθισαν να πιστεύουν.

Η μέχρι πρότινος μονοπολική πολιτική σκηνή, στην οποία κυριαρχούσε πλήρως η Ν.Δ., έχει μετατραπεί σε ναρκοπέδιο.

Το χειρότερο σενάριο θα ήταν η κατάρρευση του ενός από τους δύο μεγάλους δημοκρατικούς πόλους (Ν.Δ.) χωρίς ανάκαμψη του άλλου (ΠΑΣΟΚ) και με τον ΣΥΡΙΖΑ βαριά ασθενή.

Είναι αλήθεια ότι τα κόμματα δεξιότερα της Ν.Δ. δεν συνιστούν μια απειλή ισάξια της AfD ή της πάλαι ποτέ Χρυσής Αυγής. Ωστόσο η μαζική εξάπλωση της απογοήτευσης και της περιφρόνησης θεσμών και πολιτικής μπορεί εύκολα να γίνει το εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη ακραίων – και άκρως επικίνδυνων – πολιτικών φαινομένων.

Οι κοινωνίες είναι, προφανώς, απολύτως υπεύθυνες για τις επιλογές τους – δεν είμαστε απ’ αυτούς που καθαγιάζουν τις παθογένειές τους. Ωστόσο η πολιτική ανευθυνότητα και ανικανότητα είναι πάντα το πρώτο βήμα. Και μέχρι τώρα έχουν γίνει πολλά τέτοια βήματα.

Διαβάστε επίσης:

Γενική παραζάλη για τα συλλαλητήρια

Ε, όχι και να μιλάνε για ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης

Υπάρχει απτό αίτημα για τα Τέμπη;