Οι τόνοι γύρω από την υπόθεση Φίλη προς το παρόν δείχνουν να πέφτουν στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως είναι ίσως νωρίς για να εκτιμηθεί πώς θα επιδράσει αυτό το επεισόδιο στη συνοχή του κόμματος και της κυβέρνησης στη συνέχεια και αν θα αποτελέσει μια βαθιά πληγή που θα τον στοιχειώνει ή αν μπροστά στην προτεραιότητα της πολιτικής επιβίωσης θα ξεπεραστεί με κάποιο τρόπο.

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κόμματος διάβασε την απομάκρυνση Φίλη από το κυβερνητικό σχήμα στο πλαίσιο του ανασχηματισμού,  με τον ίδιο τρόπο που την ανέγνωσε και ο τέως υπουργός Παιδείας στη δημόσια ομιλία του κατά την τελετή παράδοσης του υπουργείου: ως μια νίκη των σκοταδιστικών κύκλων της ηγεσίας της Εκκλησίας επί της «συνταγματικής και δημοκρατικής τάξης», νίκη για την οποία, αφήνεται σαφής υπαινιγμός, φέρει ευθύνη ο πρωθυπουργός. Ο Νίκος Φίλης το είπε καθαρά: μίλησε για μια « ιταμή αξίωση να διανοείται, να απαιτεί και τελικά να επιτυγχάνει η ηγεσία της Εκκλησίας με την ανοιχτή στήριξη του χρεοκοπημένου μιντιακού κατεστημένου την απομάκρυνση υπουργών της εκλεγμένης κυβέρνησης αυτού του τόπου».

Μαζί του συντάχθηκε το τμήμα της εσωκομματικής «αντιπολίτευσης» δηλαδή η ομάδα των 53+ και του κέντρου (το οποίο εκτός από τον Φίλη εκπροσωπούν οι Βούτσης – Σκουρλέτης)και ενδεχομένως και κάποιοι εκ των ανένταχτων. Η πλευρά αυτή προβάλει την εκτίμηση ότι ο πρωθυπουργός έκρινε πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να σηκώσει τον ριζοσπαστισμό αυτή την περίοδο και υποχώρησε σε πιέσεις λειαίνοντας τις «γωνίες» της κυβερνητικής πολιτικής και ρητορικής.

Η πλευρά Μαξίμου απαντά ότι η απομάκρυνση Φίλη δεν ήταν θέμα υποχώρησης σε πιέσεις θεσμικών ή εξωθεσμικών παραγόντων, αλλά θέμα συντεταγμένης λειτουργίας της κυβέρνησης. Εν ολίγοις το Μαξίμου απαντά πως δεν ήταν συνομολογημένη πολιτική της κυβέρνησης το άνοιγμα μετώπου με την Εκκλησία και δη με προοπτική ρήξης και προσάπτει στον Νίκο Φίλη ότι στο ζήτημα αυτό ακολούθησε προσωπική στρατηγική που έβλαψε την κυβέρνηση. «Το πότε, ποιος και με ποια στρατηγική θα ανοίξει και θα διαχειριστεί μέτωπα και ρήξεις, είναι  προϊόν συλλογικής απόφασης», ενώ «στις αποφάσεις του Πρωθυπουργού δεν βαραίνουν πιέσεις από θεσμικούς ή από εξωθεσμικούς παράγοντες, αλλά μόνο η αποτελεσματικότερη λειτουργία της κυβέρνησης» ήταν η θεσμική απάντηση του Μαξίμου.

Το ερώτημα είναι αν το ρήγμα αυτό θα βαθύνει προκαλώντας διαρκώς τριγμούς και σεισμικές δονήσεις στο κόμμα και την κυβέρνηση, με τις δύο πλευρές να τραβούν το σκοινί ή αν θα ακολουθήσει περίοδος προσπαθειών συμφιλίωσης και επαναγεφύρωσης.

Ενδεχομένως το ερώτημα στρέφεται περισσότερο προς την πλευρά Φίλη και αφορά το αν προτίθεται να ακολουθήσει μια τακτική εσωκομματικών συμμαχιών προκειμένου να οικοδομήσει ρόλο εσωτερικού αντίπαλου δέους ή αν θα επιλέξει να κάνει βήματα επαναπροσέγγισης με το Μαξίμου και τον πρωθυπουργό.

Η χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου πάντως έδειξε να μην υπάρχει διάθεση συνέχειας, τουλάχιστον στην επιφάνεια, από καμία πλευρά. Οι αμέσως επόμενες μέρες θα δείξουν αν το επεισόδιο αυτό έχει συνέχεια, θα υποβόσκει ή έχει την προοπτική να αποσοβηθεί πλήρως στο μέλλον….