Λένε ότι οι δημοκρατίες κρίνονται από τις λεπτομέρειες. Να συμπληρώσουμε διακριτικά ότι αυτό είναι δυνατόν να συμβεί  και να έχει αντίκρισμα όταν οι κοινωνίες έχουν λυμένες τις βασικές τους εκκρεμότητες. Εκτός αν η αλλαγή φύλλου στα 15 είναι μια βασική εθνική και κοινωνική εκκρεμότητα της οποίας την διάσταση δεν έχουμε αντιληφθεί επαρκώς.

Σε αυτή την τελευταία ιστορία που επιτυχώς η κυβέρνηση κατάφερε να αναδείξει σε μείζον θέμα, κέρδισε από το πουθενά μια σπουδαία μάχη εντυπώσεων.  Στη χώρα μας το προοδευτιλίκι είναι περίπου κάτι σαν καουμπόικη μαγκιά. Δεν έχει να κάνει με την ουσία αλλά με τη μπότα και τα σπιρούνια.

Το να αναδεικνύεις ως πρωταρχικό ζήτημα -σε μια κοινωνία παντελώς διαλυμένη- το να μπορεί κανείς σε ηλικία 15 ετών να αποφασίσει για το φύλο του -προστατεύοντας έτσι δυο τρία άτομα κάθε χρόνο- προϋποθέτει πολιτικό θράσος και λαϊκή ανοχή. Στην συγκεκριμένη περίοδο υπάρχουν σε επάρκεια και τα δυο. Το να συναινεί όλο το πολιτικό σύστημα υπό την δαμόκλειο σπάθη των ανθρωπίνων  δικαιωμάτων -και για την ακρίβεια της εντυπωσιακά διαταραγμένης αντίληψης που έχουμε για το τι είναι προοδευτικό σε αυτή τη χώρα- αναδεικνύει μιαν ακόμα σοβαρή του ασθένεια. 

Το να καταφέρνεις, όμως, αυτό το καθ’ όλα επικοινωνιακό πυροτέχνημα – που εν πολλοίς ήταν ήδη νομοθετημένο σύμφωνα με τις επιταγές της ευρωπαϊκής νομοθεσίας- να επισκιάζει μεγατόνους πολιτικής ανικανότητας, κοινωνικής αναλγησίας, δισεκατομμύρια οικονομικής καταστροφής, το να παραγνωρίζονται τα εγκλήματα που έχουν συντελεστεί και υπονομεύουν το μέλλον της χώρας (αν δεν το έχουν προδιαγράψει), τότε, ναι, οι αριστεροί είναι μετρ της επικοινωνίας. Κυρίως γιατί έχουν προβεί ήδη σε αλλαγή ιδεολογικού  φύλου: από ντούρα και βαρβάτη Αριστερά μετατράπηκαν σε κυριλέ νεοφιλελεύθερη βλάχα (βλ Καρανίκα  στο Κολωνάκι), δίχως να το αντιληφθούν  ούτε τα στελέχη τους. 

Μια ακόμη τεράστια επιτυχία της εγχώριας Αριστεράς με το χύμα προοδευτιλίκι της που συγκροτεί την πιο απλοϊκή έκφραση του λαϊκισμού, είναι η διαχείριση  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα οποία είναι …ευαίσθητοι όπως τα νεογνά στον χιονιά.

Να θυμίσουμε όμως εδώ περιπτώσεις πασίγνωστες αλλά …παραδόξως άγνωστες στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, μιας και μιλάμε για προοδευτικούς κι αριστερούς, η ομοφυλοφιλία γενικότερα και σε όλες της τις αποκλίσεις αντιμετωπίστηκε το ίδιο σκληρά κι απάνθρωπα όπως και από τους Ναζί. Δεν θα θυμίσω ούτε του Τσε Γκεβαρα τις πρακτικές στο ζήτημα των ομοφυλοφίλων, ούτε και τα λεγόμενά του, για να μην σκανδαλίσω το προοδευτικό εκκλησίασμα.

Με την ευκαιρία να θυμίσουμε στον κ. Κοντονή που μας ανέπτυξε πριν λίγες μέρες στη Βουλή την ιστορία του ΚΚΕ εσ. λες και επρόκειτο για την Αγία Κοινωνία της παγκόσμιας ιστορίας, στην οποία χρειάζεται κανείς ειδική αδειοδότηση για να αναφερθεί, ότι την εποχή που κατήγγειλαν τα γεγονότα της Τσεχοσλοβακίας  οι ευαίσθητοι αναθεωρητές (που ξεπλένουν σήμερα με τους «αγώνες» τους τον Καμμένο) υποστήριζαν ταυτόχρονα  και τα επιτεύγματα του Τσαουσέσκου και σαν πρακτικοί «επαναστάτες» εισέπρατταν τις ανάλογες εξυπηρετήσεις και διευκολύνσεις – που αν χρειαστεί τις υπενθυμίζουμε καταλεπτώς. Ξέρουμε κι εμείς λίγη ιστορία κ.  Κοντονή … όχι θρησκευτικά!