Πώς διαμορφώθηκε το σημερινό τοπίο του αντάρτικου πόλης, αυτού που η αντιτρομοκρατική περιγράφει ως «νεοτρομοκρατία»; Αυτό το ερώτημα απασχολούσε τις διωκτικές αρχές εδώ και πολύ καιρό.

Τώρα, με τις συλλήψεις των πιτσιρικάδων για την υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, οι αντιτρομοκρατικάριοι βγαίνουν από το καβούκι τους και πλημμυρίζουν την πιάτσα με θεωρίες επί θεωριών, στις οποίες κανείς εχέφρων άνθρωπος, στον βαθμό που μάλιστα  ξέρει τους σεναριογράφους  από χρόνια, δεν μπορεί να βασιστεί και να τις θεωρήσει ντε και καλά αξιόπιστες.

Πώς διαμορφώθηκε το σημερινό τοπίο του αντάρτικου πόλης, αυτού που η αντιτρομοκρατική περιγράφει ως «νεοτρομοκρατία»; Αυτό το ερώτημα απασχολούσε τις διωκτικές αρχές εδώ και πολύ καιρό.

Τώρα, με τις συλλήψεις των πιτσιρικάδων για την υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, οι αντιτρομοκρατικάριοι βγαίνουν από το καβούκι τους και πλημμυρίζουν την πιάτσα με θεωρίες επί θεωριών, στις οποίες κανείς εχέφρων άνθρωπος, στον βαθμό που μάλιστα  ξέρει τους σεναριογράφους  από χρόνια, δεν μπορεί να βασιστεί και να τις θεωρήσει ντε και καλά αξιόπιστες.

Ποτέ όμως τα αστυνομοσενάρια δεν χάνουν το ενδιαφέρον τους, είτε είναι πραγματικά είτε προϊόντα μυθοπλασίας είτε απλώς συμπεράσματα προερχόμενα από – άγνωστο πόσο αξιόπιστες – πληροφορίες.

Τι λένε λοιπόν σήμερα για την αφετηρία αυτού του κύματος που έχει ξεσπάσει μετά την εξάρθρωση της 17Ν; Τα… γεννητούρια  λοιπόν τοποθετούνται από την αντιτρομοκρατική στις αρχές του 2007. Τότε το ένοπλο αντάρτικο πόλης είχε υποστεί δυναμικό πλήγμα με τη σύλληψη της 17Ν και την «εξουδετέρωση» (όπως περιέγραφαν οι διωκτικές αρχές την οικειοθελή απόσυρση) του ΕΛΑ.

Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, σύμφωνα με τη θεωρία της αντιτρομοκρατικής, άρχισαν οι μεγάλες ζυμώσεις σχετικά με τη μορφή του επερχόμενου αντάρτικου πόλης, σε μεγάλη «σύσκεψη», την οποία – για προφανείς και άμεσα συνδεόμενους με την κυβερνητική ρητορική λόγους – οι αντιτρομοκρατικάριοι «τοποθετούν» σε υπό κατάληψη εκπαιδευτικό ίδρυμα!

Μέχρι τότε, στο ορατό στερέωμα των οργανώσεων, κυριαρχούσαν ο Επαναστατικός Αγώνας και η Λαϊκή Επαναστατική Δράση. Η ΛΕΔ είχε δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα του «νέου κύματος» στις 11 Ιουλίου 2003 με απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στα γραφεία της ασφαλιστικής εταιρείας Alico στη Μιχαλακοπούλου, για ν’ ακολουθήσει με διαφορά περίπου δύο μηνών ο Επαναστατικός Αγώνας με «δίδυμη» βόμβα στις 6 Σεπτεμβρίου σε δικαστικά κτίρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός αστυνομικού.

Την επόμενη χρονιά έκανε αισθητή την παρουσία της μια ακόμη οργάνωση, η Λαϊκή Θέληση, που τοποθέτησε στις 29 Μαΐου 2004 βόμβα στο δικαστικό μέγαρο Λάρισας, η οποία πυροδοτήθηκε με κινητό τηλέφωνο.

Έκτοτε η ΛΕΔ συνέχισε τον κύκλο των επιθέσεων με χαμηλής έντασης χτυπήματα, σε αντίθεση με τον Αγώνα, που εμφάνιζε ολοένα αναβαθμισμένες μεθόδους, υλικά μέσα και κείμενα.

«Οβιδιακές μεταμορφώσεις»

Στις αρχές λοιπόν του 2007 οι αναλυτές της αντιτρομοκρατικής άρχισαν να μιλάνε για την επίμαχη σύσκεψη, που θεωρείται ότι διαχώρισε οριστικά τις δύο οργανώσεις, με την καθεμιά ν’ ακολουθεί τις δικές της επιλογές.

Εκεί λοιπόν που η ΛΕΔ ήταν η «μικρή αδελφή» του Αγώνα, λένε οι «αστεράτοι» της αντιτρομοκρατικής, μέσα σε λίγες ώρες άλλαξε όχι μόνο χαρακτήρα, αλλά και ονομασία. Απεμπόλησε το πρώτο συνθετικό της, στο αρκτικόλεξο ΛΕΔ, τη λέξη Λαϊκή δηλαδή, και την αντικατέστησε με τη λέξη Ένοπλη. Με τη μορφή «ΕΝΕΔΡΑ», δηλαδή Ένοπλη Επαναστατική Δράση, έκανε την εμφάνισή της στις 23 Ιανουαρίου 2007 με βόμβα τοποθετημένη μέσα σε χύτρα ταχύτητας έξω από την Οικονομική Εφορία της Αργυρούπολης.

Την ίδια περίοδο ο Επαναστατικός Αγώνας κλιμάκωσε και αύξησε τη συχνότητα και την ένταση των ενεργειών του χτυπώντας με ρουκέτα τη βιτρίνα της αμερικάνικης πρεσβείας στις 12 Ιανουαρίου, σκοπεύοντας τον θυρεό, εκεί όπου 11 χρόνια νωρίτερα (15 Φεβρουαρίου 1996) είχε στοχεύσει και η 17Ν, αλλά και στις 30 Απριλίου, με πολυβολισμούς διά περιπάτου στην πρόσοψη και τη σκοπιά του δεύτερου αστυνομικού τμήματος Νέας Ιωνίας στον Περισσό.

Τα Δεκεμβριανά

Εκεί που, κατά τη συνοπτική «εξιστόρηση» της αντιτρομοκρατικής, το ελληνικό αντάρτικο πόλης φάνηκε να σταθεροποιεί τον χαρακτήρα του, ήρθε από το… πουθενά ο Κορκονέας. Ο αστυνομικός που πυροβόλησε και δολοφόνησε στις 6 Δεκεμβρίου τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Ήταν η θρυαλλίδα που άναψε το φυτίλι της διαρκούς έντασης.

Η φωτιά του Δεκέμβρη λοιπόν έφερε στο προσκήνιο τη Σέχτα, η οποία ξεπέρασε στο… σπριντ τον Αγώνα με τη δολοφονία του υπαρχιφύλακα της αντιτρομοκρατικής Νεκτάριου Σάββα (17 Ιουνίου 2009), παρότι χρονολογικά προηγήθηκε ο Αγώνας με τα πυρά κατά αστυνομικών των ΜΑΤ έξω από το υπουργείο Πολιτισμού (5 Ιανουαρίου), που είχαν αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό του αστυνομικού Διαμαντή Μαντζούνη.

Ύστερα πάντως από το χτύπημα της Σέχτας σε ανθρώπινο στόχο ο Αγώνας έκανε τη μεγάλη στροφή προς θεαματικές βομβιστικές επιθέσεις με βόμβες μεγατόνων έξω από συμβολικούς οικονομικούς στόχους.

Στην τελευταία προκήρυξη που δημοσιεύτηκε στο «Π» στις 10 Σεπτεμβρίου, με την οποία έγινε η ανάληψη ευθύνης για την ανατίναξη παγιδευμένου με τεράστια ποσότητα εκρηκτικής ύλης βαν έξω από το Χρηματιστήριο στις 2 Σεπτεμβρίου, ο συντάκτης της προκήρυξης έγραφε τα εξής:

«Η ενέργεια αυτή είναι συνέχεια μιας στρατηγικής χτυπημάτων με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών, ώστε να πληγούν υποδομές του πολυεθνικού και ντόπιου κεφαλαίου, στρατηγική που εγκαινίασε η οργάνωσή μας στις 18 του περασμένου Φλεβάρη με την απόπειρα στα κεντρικά γραφεία της Citibank στην Κ. Κηφισιά και συνεχίστηκε με την ανατίναξη του υποκαταστήματος της Eurobank στην Λ. Βουλιαγμένης στην Αργυρούπολη στις 12 του περασμένου Μαΐου».

Σε όλο το προηγούμενο του Δεκέμβρη διάστημα η ΕΝΕΔΡΑ είχε εμφανιστεί με βόμβες μέσα σε χύτρες στις 24 Ιουνίου 2008, όταν σημειώθηκε ατελής έκρηξη σε κτίριο όπου στεγάζονται οι εταιρείες Siemens και Bayer, ενώ ακολούθησε, με διαφορά περίπου ενός μήνα και συγκεκριμένα στις 29 Ιουλίου, απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στα γραφεία της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής του υπουργείου Οικονομικών στην περιοχή του Νέου Κόσμου. Η σκυτάλη στο αντάρτικο και στις… χύτρες θεωρείται πλέον ότι δόθηκε λίγο πριν από το Πάσχα στη σύμπραξη δύο ομάδων και συγκεκριμένα στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και στη Φράξια Μηδενιστών, με πλούσιο ιστορικό σε εμπρηστικές ενέργειες.

Βέβαια, όπως είπαμε και στην αρχή, η εξιστόρηση της αντιτρομοκρατικής, ο τρόπος με τον οποίο διασυνδέουν τις οργανώσεις και την εξέλιξή τους αλλά και αυτός με τον οποίο αύριο μεθαύριο θα συσχετίσουν άτομα μ’ όλα αυτά μόνο ο θεός και η ψυχή τους ξέρουν αν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Εμείς πάντως επιφυλασσόμεθα ούτως ή άλλως.