«Τελικά έχασε εννέα Όσκαρ ή κέρδισε μόνο ένα ο Λάνθιμος;»

«Εκπροσωπούσε τη Μεγάλη Βρετανία κι όχι τη Μικρή Ελλάδα ο σκηνοθέτης με την ‘‘Ευνοούμενη’’, άρα γιατί σκούζετε έτσι για την αποτυχία του;»

«Μπράβο στον Τσιτσιπά, που κέρδισε το Open της Μασσαλίας και ανέβηκε στο Νο11 της παγκόσμιας κατάταξης στο τένις. Ενώ ο Λάνθιμος…»

«Έλα μωρέ, μετά τις διαφημίσεις και τις εκπομπές του Λαζόπουλου υποψήφιος για Όσκαρ; Υπερβολή…»

«Μα ο Κουαρόν είναι καλύτερος σκηνοθέτης και το ‘‘Πράσινο Βιβλίο’’ η καλύτερη, μακράν, ταινία».

Τώρα που τα κόκκινα χαλιά στο Χόλιγουντ μαζεύτηκαν, τα φώτα έσβησαν και οι φωτογράφοι σταμάτησαν να φωτίζουν τη νύχτα με τα φλας τους, εμείς οι φοβεροί «Ελληνάρες», ειδικοί και μη, σοβαροί και παιχνιδιάρηδες, έντυπα, κανάλια, ραδιόφωνα και, κυρίως, «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», έχουμε ένα θέμα προς συζήτηση, μέχρι που η επικαιρότητα να μας ξεβράσει ένα «ναυάγιο» γενικού ενδιαφέροντος.

Και τι δεν άκουσα, τι δεν είδαν τα μάτια μου, πριν και μετά την απονομή των χρυσών αγαλματιδίων… Ότι οι ταινίες του είναι σκοτεινές, οι άνθρωποι άρρωστοι, κακοί, το φως σπανίζει, η χαρά εκλείπει, η εξουσία αποθεώνεται.

Για όσους δεν έχουν καλή μνήμη να θυμίσω ότι ο Λάνθιμος που… απέτυχε στα Όσκαρ έχει, μεταξύ άλλων, καταφέρει ώς σήμερα:

Το 2009, η ταινία του «Κυνόδοντας» κέρδισε το βραβείο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών. Το 2011 ο «Κυνόδοντας» ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας για τη χρονιά 2010. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2011 τιμήθηκε με το Βραβείο «Osella» Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ της Βενετίας για την ταινία «Άλπεις», το 2015 με το Βραβείο Κριτών του Φεστιβάλ Καννών για την ταινία «Ο Αστακός» και το 2018 με τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας για την ταινία «Η Ευνοούμενη» (The Favourite). Η τελευταία του ταινία «Η Ευνοούμενη» προτάθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου για 10 Όσκαρ και κέρδισε τελικά μόνο του πρώτου γυναικείου ρόλου η Ολίβια Κόλμαν…

Όσοι δεν θέλετε μη βλέπετε τις ταινίες του και ασχοληθείτε με την ονομασία των Σκοπίων, το βιβλίο του Ντάνου και την κακή μας μοίρα. Θαυμάστε, όμως, το μοναχικό ταξίδι του παιδιού από το Παγκράτι, που αγαπούσε το μπάσκετ, ως το θαύμα.

Κι έχει κι άλλο δρόμο ακόμα…