Ως ομολογία ανικανότητας της Δύσης και ιδιαίτερα της Ευρώπης να ανταποκριθεί στις προκλήσεις στη βόρεια Συρία ερμηνεύει ο γερμανικός Τύπος τη συμφωνία του Σότσι. 

Η διπλωματική νίκη που κατήγαγε η Ρωσία στο ζήτημα της βόρειας Συρίας με τη συμφωνία του Σότσι συνεχίζει να «πονά» γερμανούς σχολιαστές. Ίσως επειδή ο πρόεδρος Πούτιν άφησε να εκτεθεί ακόμη περισσότερο στα μάτια της κοινής γνώμης η «γύμνια» της ΕΕ ως υπολογίσιμου διεθνούς παράγοντα στον τομέα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.

«Ανίκανοι οι Ευρωπαίοι»

Για την Süddeutsche Zeitung του Μονάχου δύο είναι οι πραγματικοί νικητές στο Σότσι, το καθεστώς Ασάντ και η Ρωσία. «Ο Πούτιν έφερε εις πέρας αυτό που ξεκίνησε το 2015 με στρατιωτική εισβολή και συνέχισε μέσω της λεγόμενης διαδικασίας της Αστάνα μαζί με την Τουρκία και το Ιράν» σημειώνει ο σχολιαστής της.

«Ο ρώσος πρόεδρος καθιέρωσε και πάλι τη Ρωσία ως αναπόφευκτο παράγοντα ισχύος στην Εγγύς Ανατολή.  Έδειξε τα όρια της ισχύος τους στα σουνιτικά κράτη του Κόλπου, στους Ευρωπαίους και κυρίως στις ΗΠΑ. Πρόσδεσε την Τουρκία στο άρμα της και προωθεί τη διαίρεση του Νάτο». Για τον γερμανό αρθρογράφο η διπλωματική νίκη του Πούτιν στη βόρεια Συρία έχει επιπτώσεις και σε άλλα επίπεδα.

«Στην Εγγύς Ανατολή ο καθένας αντιλαμβάνεται πλέον πόσο λίγο πρέπει να εμπιστεύεται τις ΗΠΑ υπό τον Ντόναλντ Τραμπ» υπογραμμίζει. «Η υποδοχή του Πούτιν σαν να ήταν τσάρος από τη Σαουδική Αραβία και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα μιλά από μόνη της. Το Ισραήλ, ο πιο στενός σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, διαπραγματεύεται εδώ και καιρό τα συμφέροντα ασφάλειάς του στη Συρία με το Κρεμλίνο.

Αλλά και η Αίγυπτος το παίζει τελευταία δίπορτο. Εκτός από τη Ρωσία το κενό καλύπτεται από την Κίνα. Αντίθετα οι Ευρωπαίοι, που η Εγγύς Ανατολή και η βόρεια Αφρική βρίσκονται στην γειτονιά τους, κάθονται όπως ένα ιππότης με τραγική μορφή: χωρίς ιδέες, χωρίς πράξεις, χωρίς δύναμη».

Για «συνθηκολόγηση της Δύσης» κάνει λόγο και ο σχολιαστής της Welt του Βερολίνου. «Στο εξής ο Πούτιν κρατά όλα τα νήματα στο χέρι του και μπορεί να ορίζει την τύχη της Συρίας» επισημαίνει η εφημερίδα. «Υπό τη δική του εποπτεία θα μπορούν οι ηγέτες στη Δαμασκό, την Τεχεράνη και την Άγκυρα να εγείρουν ανενόχλητοι αξιώσεις στη Συρία και να διαπραγματεύονται μεταξύ τους. Η Ουάσιγκτον σε αυτήν τη συγκυρία δεν παίζει κανένα λόγο και ακόμη λιγότερο οι Ευρωπαίοι, που αποδείχθηκαν επιπλέον και ανίκανοι».