Η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, μπορεί να φαίνεται ως μια από τις πλέον παράτολμες πολεμικές ενέργειες, ωστόσο, όπως γράψαμε στο προηγούμενο δημοσίευμά μας, «…οι στρατηγοί των Ιαπώνων θεωρούσαν ότι αργά ή γρήγορα, οι ΗΠΑ θα εμπλακούν στον πόλεμο και απλά έμοιαζαν να προετοιμάζονται για μια σύγκρουση με τις ΗΠΑ». Από τη στιγμή που η Ιαπωνία είχε δρομολογήσει ήδη, καθώς φαίνεται, από τις αρχές του 20ου αιώνα κιόλας, μια πιο ενεργή ανάμειξη στην ευρύτερη περιοχή της, η ενεργειακή της πολιτική (το 90% της βιομηχανικής παραγωγής της εξαρτιόταν από πόρους εκτός της χώρας) μοιραία θα την έφερνε σε σύγκρουση με την Αμερική.

Η πρόσφατη πολιτική αντίληψη του απομονωτισμού των ΗΠΑ που εκφράζει ο Τραμπ δεν είναι μια καινοφανής πολιτική αλλά μια σταθερά που επανέρχεται πυκνά συχνά σε διάφορες περιόδους της αμερικανικής ιστορίας. Ήδη από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρονταν για τις συνήθως περίπλοκες ευρωπαϊκές υποθέσεις. Στην Αμερική επικρατούσε πλήρως η αντίληψη ότι η κυβέρνησή της έπρεπε να φροντίζει μόνο για τις δικές της εσωτερικές υποθέσεις ακολουθώντας μια πολιτική ουδετερότητας. Η ίδια αντίληψη κυριαρχούσε ευρύτατα και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, οι εξελίξεις, αρκετά πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών, είχαν δημιουργήσει στον Ρούσβελτ την πεποίθηση ότι η εμπλοκή της Αμερικής και στον νέο πόλεμο αργά ή γρήγορα θα ήταν αναπόφευκτη.

Ήδη από το 1937, η Ιαπωνία ενεπλάκη σε πόλεμο με την Κίνα και είχε καταλάβει ένα μεγάλο κομμάτι της. Η στρατιωτική ηγεσία της Ιαπωνίας επίσης δεν έκρυβε τους επεκτατικούς της σχεδιασμούς. Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη, οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να μείνουν αδιάφοροι παρατηρητές. Οι πρώτες αντιδράσεις τους περιορίστηκαν στη λήψη εμπορικών, κυρίως, αποκλεισμών. Αυτό ώθησε τους Ιάπωνες στο να διευρύνουν τις επεκτατικές τους δραστηριότητες, στοχεύοντας σε κατακτήσεις που θα τους εξασφάλιζαν ενεργειακούς πόρους. Ο αμερικανικός εμπορικός αποκλεισμός ουσιαστικά έφερε σε αδιέξοδο τους Ιάπωνες καθώς τα αποθέματά τους για να εξυπηρετήσουν τις επιχειρήσεις τους δεν έφταναν ούτε για έναν χρόνο. Άρα αν σκόπευαν να αντιδράσουν, αυτό έπρεπε να γίνει άμεσα.

Ο σχεδιασμός

Μέσα σε ασφυκτικά περιορισμένο χρόνο, οι Ιάπωνες αποφασίζουν ότι πρέπει να αντιδράσουν έτσι ώστε να εκμεταλλευτούν τον πανίσχυρο στόλο και τη λαμπρή αεροπορία που έχουν δημιουργήσει αιφνιδιάζοντας τον αντίπαλο που φυσικά δεν θα μπορούσε να προβλέψει μια τέτοια παράτολμη επίθεση. Τον παράτολμο σχεδιασμό και την κεραυνοβόλα εκτέλεση της επίθεσης εναντίον των ΗΠΑ εμπνεύστηκε και ανέλαβε ο αρχηγός του ιαπωνικού στόλου, Ιζορόκου Γιαμαμότο. Ο Γιαμαμότο προτείνει την καταστροφή του αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού, που εδρεύει στο Περλ Χάρμπορ, χωρίς να προηγηθεί κήρυξη πολέμου. Ο ίδιος θεωρεί ως δεδομένο ότι οι ΗΠΑ έχουν τη δυνατότητα – και θα το πράξουν – να αντικαταστήσουν, το πολύ μέσα σε δυο χρόνια, τον κατεστραμμένο τους στόλο. Ώς τότε όμως, υπολογίζει ότι η Ιαπωνία θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις αμερικανικές δυνάμεις.

Από τη μεριά τους οι Αμερικανοί απέκλειαν μια παρόμοια επίθεση καθώς τα πλοία τους δεν ήταν ευάλωτα σε τορπίλες, αφού τα νερά ήταν ρηχά. Αυτό που δεν σκεφτήκαν όμως είναι ότι οι Ιάπωνες είχαν λάβει υπόψη τους αυτή τη σημαντική παράμετρο. Τη λύση την έδωσε ο πλωτάρχης του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού Μινόρου Γκέντα, ο οποίος πέτυχε να κατασκευάσει τορπίλες με ειδικά πτερύγια, τα οποία τις εμπόδιζαν να πλήξουν τον βυθό. Αυτή η «πατέντα» έκρινε το Περλ Χάρμπορ…

Η επίθεση

Η επίθεση προγραμματίστηκε να διεξαχθεί την Κυριακή της 7ης Δεκεμβρίου 1941. Έχοντας υπολογίσει την απόσταση, ο στόλος ξεκινά από την Ιαπωνία στις 2 Δεκεμβρίου. Την πρώτη μοίρα των έξι αεροπλανοφόρων του ιαπωνικού στόλου διοικεί ο ναύαρχος Τσουίτσι Ναγκούμο. Τα αεροπλανοφόρα μεταφέρουν συνολικά 423 αεροσκάφη, καταδιωκτικά, βομβαρδιστικά οριζοντίου επιθέσεως και καθέτου εφορμήσεως καθώς και βομβαρδιστικά μεταποιημένα σε τορπιλοβόλα. Επικεφαλής αυτής της αεροπορικής δύναμης είναι ο πλοίαρχος Μιτσούο Φουσίντα. Οι δυνάμεις του στόλου συμπληρώνονται ακόμα με καταδρομικά και αντιτορπιλικά καθώς και οκτώ πετρελαιοφόρα σκάφη. Επίσης, έξι από τα μεγαλύτερης ακτίνας δράσης υποβρύχια της μοίρας μεταφέρουν πέντε «υποβρύχια τσέπης», με πλήρωμα δύο ανδρών το καθένα και δύναμη πυρός από δύο μικρές τορπίλες, ώστε στο αεροπορικό όπλο εναντίον της βάσης να προστεθεί και το υποβρύχιο. Οι εντολές του Ναγκούμο ορίζουν ότι αν ανακαλυφθεί η μοίρα τέσσερις ημέρες προτού την επίθεση, οφείλει να ματαιώσει την αποστολή. Αν ανακαλυφθεί δύο ή τρεις ημέρες πριν θα αποφασίσει ο ίδιος αν θα την εκτελέσει ή όχι και αν ανακαλυφθεί λιγότερο από δύο ημέρες πριν, θα την εκτελέσει ανεξάρτητα από την επισήμανσή του.

Από κατασκοπευτικές πληροφορίες που καταφθάνουν, οι Ιάπωνες πληροφορούνται ότι τα αεροπλανοφόρα Σαρατόγκα, Λέξιγκτον και Εντερπράιζ, κύριος στόχος της επίθεσης, δεν βρίσκονται πλέον στο Περλ Χάρμπορ. Το τελευταίο επισκευάζεται στο Σαν Ντιέγκο, τα άλλα δύο παραδίδουν αεροπλάνα σε άλλες αμερικανικές βάσεις του Ειρηνικού. Ο Φουσίντα θεωρεί ότι ο κύριος στόχος της επίθεσης δεν υφίσταται πλέον και προτείνει τη ματαίωση της επιχείρησης.

Ο Ναγκούμο, ωστόσο, θεωρεί ότι οκτώ θωρηκτά, τρία καταδρομικά, τέσσερα αντιτορπιλικά και πολλά βοηθητικά σκάφη παραμένουν αξιολογότατος στόχος, καθώς τα αεροπλανοφόρα θα στερηθούν την απαραίτητη υποστήριξη από σκάφη επιφανείας, αν δοκιμάσουν να αναλάβουν δραστηριότητα. Η πορεία δεν ανακόπτεται. Ο Ναγκούμο, δύο μέρες προτού την άφιξη της μοίρας στο προκαθορισμένο σημείο αποκαλύπτει στους ναυτικούς τον πραγματικό στόχο της αποστολής.

Στις 07.02 το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου δύο νεαροί έφεδροι έχουν βάρδια στον σταθμό ραντάρ. Το όχημα που θα τους μεταφέρει στο κέντρο της βάσης έχει καθυστερήσει, κι έτσι δεν έχουν αποχωρήσει ακόμη, όταν μένουν άφωνοι ρίχνοντας μια ματιά στην οθόνη του ραντάρ: Πολυάριθμα μαύρα στίγματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε αυτήν. Επικοινωνούν με τον υπολοχαγό Τάιλερ, αξιωματικό υπηρεσίας, αναφέροντας την επισήμανση. Ο Τάιλερ αποκρίνεται με δυο λέξεις, που έμελλε να μείνουν ιστορικές για τη βάση: «Forget ’em» («ξεχάστε τα»). Λίγα λεπτά αργότερα, ωστόσο, τα «μαύρα στίγματα», που είναι το πρώτο κύμα των ιαπωνικών αεροπλάνων, με επικεφαλής τον ίδιο τον Φουσίντα, έχουν φθάσει στο Οάχου και βλέπουν τους στόχους τους εκεί που περίμεναν να είναι….

 

Συνεχίζεται