Το μεταναστευτικό αποτελεί το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας καθώς σχετίζεται άμεσα τόσο με την εσωτερική όσο και με την εξωτερική της πολιτική. Είναι ένα ζήτημα εθνικό το οποίο σήμερα το αντιμετωπίζουμε παράλληλα με το αμιγώς εθνικό ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Το μεταναστευτικό είναι ένα πολυσύνθετο πολιτικό πρόβλημα το οποίο αποτελεί πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης της φασιστικής δεξιάς και της ολοκληρωτικής σοσιαλφασιστικής Αριστεράς. Με δυο λόγια, είναι μια συνθήκη που ευνοεί τον λαϊκισμό των άκρων. Από την μια, έχουμε μια κτηνώδη αντιουμανιστική θεώρηση κι από την άλλη μια κτηνώδη –επίσης- «ουμανιστική» εμπορία και εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου.

Οι μεν πουλάνε σκληρότητα, οι δε αλληλεγγύη. Η δεύτερη εκδοχή είναι σαφώς πιο επικίνδυνη καθώς, εκτός των άλλων, οι προθέσεις δεν είναι εύκολα διακριτές καθώς καλύπτονται από λυγμικούς συναισθηματισμούς. Και οι δυο ιδεολογικές πλευρές δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς και οι δυο θεωρούν -ο καθένας για τον εαυτό του- ότι το μεταναστευτικό έχει «ψωμί» και ευκαιρίες για εξουσία…

Την τελευταία πενταετία, οι ΜΚΟ διαχειρίστηκαν στην Ελλάδα περί τα 2,2 δις ευρώ. Ποσό αστρονομικό και αρκούντως επαρκές για να βάλει σε πειρασμό τα φιλάνθρωπα αλληλέγγυα αντανακλαστικά κάθε είδους ιδεολόγου, κυρίως, δε, να ενεργοποιήσει τα ευγενικά αισθήματα των «ευαίσθητων» της Αριστεράς, που το …διαχειρίστηκαν (και ελέγχονται τώρα) χύνοντας μαύρα δάκρυα για τα ρακένδυτα και πεινασμένα προσφυγόπουλα.

Στη Μόρια, το ανθρωπιστικό πρόβλημα έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο, ωστόσο, αυτή η σύγχρονη ντροπή αντί να αποτελεί ζητούμενο διαχείρισης και σύμπνοιας, γίνεται αντικείμενο πολιτικής και οικονομικής εκμετάλλευσης εν μέσω νηπιακών ιδεολογικών αντιπαραθέσεων.

Πέντε χρόνια τώρα στην Μόρια όλοι θρηνούν και οδύρονται για τους μετανάστες – πρόσφυγες, ανθρώπους δυστυχείς και κατατρεγμένους που εκτός από το ότι κουβαλούν το δυσβάσταχτο βάρος της εξαθλίωσής τους, επωμίζονται την …υποχρέωση να συντηρούν την χρυσοφόρα βιομηχανία μετανάστευσης που έχει στηθεί σε βάρος της δυστυχίας τους: χορηγοί επικοινωνίας της οποίας γίνονται οι ακροδεξιοί και οι αριστεροί διακινητές ιδεών και αισθημάτων.

Το εντυπωσιακό με την Μόρια, ένα χωριό 1500 ατόμων, το οποίο έχει φορτωθεί 25 χιλιάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους (μέσα στους οποίους υπάρχει προφανώς και κάθε καρυδιάς καρύδι – τζιχαντιστές, φυγόδικοι, εγκληματίες, πράκτορες του Ερντογάν), είναι ότι όλοι ανταλλάσουν στην πλάτη των κατοίκων της λύσεις, ευγενικές προθέσεις, ενώ παίζουν με τα κουβαδάκια τους διάφορα φασιστοειδή χρυσαυγόπουλα και αλληλεγγυόπαιδες, και από πάνω γίνονται και αντικείμενο επικρίσεων. Το πρόβλημα της εφιαλτικής καθημερινότητάς τους είναι αν τους αποκαλέσουν φασίστες ή «προοδευτικούς»… Αυτό ακριβώς που θέλουν να πετύχουν χέρι – χέρι οι φασίστες και οι «προοδευτικοί».

Για το ότι οι πολίτες της Μόριας έχασαν αιφνιδίως από κακή γεωγραφική τους τύχη τις ζωές τους, δεν νοιάζονται οι ακραίοι. Αντίθετα, τους καλούν από την μια να πάρουν τα δίκαννα και να σκοτώνουν μετανάστες ή από την άλλη, να απευθυνθούν σε όλους τους δυστυχείς του πλανήτη για να συρρεύσουν στην Μόρια που φύεται η αυθεντική αλληλεγγύη των ΜΚΟ… Και όλοι στρέφουν τα βλέμματά τους στο πεινασμένο Αφγανόπουλο στο οποίο δεν προσφέρουν καμιά λύση πλην ευγενικών ιδεών, και του οποίου η πείνα και η εξαθλίωση τρέφει τις σαπιοκοιλιές των επαγγελματιών ιδεολόγων.