Με τους εκδοτικούς οίκους να προσπαθούν να επανέλθουν σιγά – σιγά στους προ πανδημίας ρυθμούς έχουν αρχίσει να παραδίδονται νέες εκδόσεις στην κυκλοφορία, τόσο από την εγχώρια παραγωγή όσο και μεταφρασμένα έργα.

Από την ελληνική παράγωγη:

Αύγουστος Κορτώ

Δέσποινα

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελ.: 225

Η Δέσποινα έχασε τον γιο της – τριάντα τριών χρονών παλικάρι – από μιαν αποκοτιά, μια φτυσιά στα μούτρα της Χούντας, κι έχει γυρίσει την πλάτη στον θρύλο που ξεπήδησε απ’ τον χαμό του: τι να την κάνει τη λατρεία του κόσμου, τους οπαδούς και τους πιστούς, όταν το παιδί της είναι μες στο χώμα;

Κι έτσι επιστρέφει με τον νου στο μόνο καταφύγιο – στο παρελθόν – και ξαναζεί τα πάθη και τα λάθη της: το ακριτικό χωριό και τους γέρους γονείς της, το μωρό στα σπλάχνα της, με τον ανομολόγητο πατέρα, τον ξενιτεμό στην Αθήνα, στο αρχοντικό της Δεξαμενής. Από ψυχοκόρη αφέντρα και κυρά, γυναίκα του καλόκαρδου Σήφη, σύντροφος και στήριγμα στα μαύρα χρόνια της κατεχόμενης Κρήτης – μα πάνω απ’ όλα, μάνα του Χρήστου.

Αλλά όση αγάπη κι αν του έδινε, ο μοναχογιός της ήταν μια ζωή ατίθασος, άπιαστος σαν αγρίμι, άφοβος στον κίνδυνο κι αψήφιστα δοσμένος στη φιλία και στον έρωτα, λες και μπορούσε να πατήσει χάμω ώς και τον θάνατο. Κι έτσι παρασύρθηκε, απ’ τον φανατισμό της κουστωδίας του και τα μάτια της Μάγδας, κι έφαγε το κεφάλι του.

Θανάσης Χατζόπουλος

Ιστορικός Ενεστώτας

Εκδόσεις: Πόλις

Σελ.: 100

Ένα πτώμα που μένει στα αζήτητα, μια υιοθεσία που ο καρπός της καταλήγει σε μια αιρετική σέχτα, ένας οικογενειακός τάφος που μετατρέπεται σε μια νύχτα σε κενοτάφιο, μια σκιά που ακολουθεί τη δίδυμη αδελφή της, ένα κύημα στη γυάλα του από το θέρος του 1965, ένας λατινιστής θύμα αυτοκινητικού δυστυχήματος, μια κόρη που λανθάνει δύο χρόνια εκτός ληξιαρχείου, ένα κορίτσι που διασχίζει όλο ρέμβη την κυνικότητα της ζωής, ένα βρέφος που χάνεται σε σεισμό κι ένα άλλο από τον τάφο του.

Είκοσι μία ιστορίες, γραμμένες άλλοτε με πλάγιο και άλλοτε με ευθύ τρόπο, άλλοτε σε λίγες αράδες κι άλλοτε σε λίγες σελίδες, αναπτύσσονται με τη μορφή χρονολογίου και βιογραφικού, και χωρίς να ανήκουν στο αστυνομικό δελτίο είναι οι ιστορίες καθημερινών ανθρώπων στη ρήξη τους με την κανονικότητα που τις συγκροτεί. Γιατί οι ιστορίες γράφονται ακριβώς στα σημεία αυτών των ρήξεων. Αυτά συνιστούν τα γεγονότα, από τις μικρο-ιστορίες μέχρι τη μεγάλη Ιστορία, αυτά είναι τα συμβάντα που κινητοποιούν και παρασύρουν την αδρανή ύλη της ζωής.

Μάκης Τσίτας

Πέντε στάσεις

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελ.: 75

Η Τασούλα είχε όλους τους δρόμους ανοιχτούς μπροστά της, αλλά τους έκοψε ο Θεόφιλος με τον έρωτά του. Κι όμως, εκείνη βρήκε παράδρομους: σπούδασε, δούλεψε, μεγάλωσε δύο υπέροχα παιδιά. Στην ουσία, μόνη της. Ο Θεόφιλος πάντα απών στα σημαντικά και πάντα απάνθρωπος απέναντι σε όλους. Άραγε να έφταιγε γι’ αυτό το τρομερό μυστικό του; Η Τασούλα πέρασε των παθών της τον τάραχο, μα κρατήθηκε όρθια. Προχώρησε με κουράγιο, πείσμα, αλλά και με τη διαρκή έγνοια για το «τι θα πει ο κόσμος». Κι ενώ θα μπορούσε να έχει μια καλύτερη ζωή, τη στερήθηκε. Ο Μάκης Τσίτας μάς χαρίζει τον μονόλογο μιας γυναίκας απ’ την επαρχία, που έζησε τριάντα χρόνια στη Θεσσαλονίκη κινούμενη με ασφάλεια στη διαδρομή των πέντε στάσεων του λεωφορείου, από το σπίτι στη δουλειά και πάλι πίσω.

Μια ιστορία δοσμένη με συμπόνια και αγάπη, για τις αμέτρητες γυναίκες που έζησαν και ζουν με γνώμονα την ιερή αίσθηση του καθήκοντος, πληρώνοντας συνειδητά το όποιο τίμημα.

Ελευθερία Μεταξά

Αθώοι ένοχοι

Εκδόσεις: Μίνωας

Σελ.: 471

«Το αχλάδι της αγωνίας!» ψελλίζει έκπληκτη η Έλσα Γληνού αντικρίζοντας το πτώμα της νεαρής Ζωής Κομνηνού, που πριν από λίγες ώρες δήλωνε υπεύθυνη για μια σειρά άλυτων φόνων.

Η φράση αυτή θα οδηγήσει την ίδια και τον αστυνόμο Μάνο Βαρσάμη σε μια αποτρόπαια διαπίστωση: κάποιος δολοφονεί ανθρώπους χρησιμοποιώντας μεθόδους που ανάγονται στον Μεσαίωνα. Ποιος σπέρνει τον θάνατο με φρικτά βασανιστήρια; Ποιο είναι το κίνητρό του; Τι συνδέει τα θύματά του; Τι ρόλο παίζουν σ’ αυτή την υπόθεση ο Στάθης Κομνηνός, ο καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας Ιορδάνης Φωκάς και ο δημοσιογράφος Φώτης Μπακιρτζής; Τι σημαίνει η φράση Memento mortis που ανακάλυψε η Έλσα στο ημερολόγιο της Ζωής;

Προσπαθώντας να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα αυτά, η Έλσα και ο Βαρσάμης θα ξετυλίξουν το κουβάρι μιας τρομακτικής ιστορίας που θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή δύο αθώων παιδιών. Θα προλάβουν να τα σώσουν πριν να είναι αργά;

 

Από τη μεταφρασμένη παραγωγή:

Virginie Despentes

Βερνόν Σουμπουτέξ 1

Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη

Εκδόσεις: Στερέωμα

Σελ.: 440

Ο Βερνόν Σουμπουτέξ ήταν άλλοτε ο ιδιοκτήτης του θρυλικού δισκάδικου «Revolver», στην παρισινή συνοικία της Βαστίλης. Για τους παθιασμένους ροκάδες, το «Revolver» ήταν ο ναός, ο χώρος της μυσταγωγίας τους. Τη δεκαετία του 2000, με την εξάπλωση του διαδικτύου και την παρακμή των CD και τoυ βινυλίου, έρχεται η οικονομική κατάρρευση. Το μαγαζί κλείνει, το επίδομα ανεργίας κόβεται και ο φίλος που τον βοηθούσε, ο διάσημος μαύρος τραγουδιστής Άλεξ Μπλιτς, πεθαίνει από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Έτσι, ο Σουμπουτέξ βρίσκεται άστεγος και επαίτης στους δρόμους του Παρισιού, παρέα με κλοσάρ και αντιμέτωπος με ακροδεξιά τσογλάνια. Γύρω του ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων που λατρεύουν το ροκ, την κόκα και το σεξ: απελπισμένες γυναίκες, τρελαμένοι χρηματιστές, πορνοστάρ, τρανς από τη Βραζιλία, αποτυχημένοι σεναριογράφοι, πρώην μουσικοί που προσπαθούν να επιβιώσουν, τρολ του διαδικτύου που καταστρέφουν ανθρώπους και καριέρες…

Τζέφρυ Ευγενίδης

Αυτόχειρες παρθένοι

Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου

Εκδόσεις: Πατάκης

Σελ.: 304

Σ’ ένα ήσυχο προάστιο του Ντιτρόιτ, οι πέντε αδελφές Λίσμπον, ωραίες, εκκεντρικές, αυτοκτονούν η μία μετά την άλλη μέσα σε διάστημα ενός χρόνου. Τα αγόρια της γειτονιάς τις παρακολουθούν από μακριά, αποσβολωμένα, και συναρμολογούν σιγά – σιγά το μυστήριο της μοιραίας μελαγχολίας της οικογένειας. Σε αυτό το υπνωτιστικό και αλησμόνητο μυθιστόρημα εφηβικών ερώτων, αγωνίας και θανάτου, ο Τζέφρυ Ευγενίδης ανατέμνει τις συγκινήσεις της νεότητας με εφιαλτική ευαισθησία και σκοτεινό χιούμορ και δημιουργεί μια ιστορία ενηλικίωσης που δεν μοιάζει με καμία άλλη. Μεταφερμένες στη μεγάλη οθόνη από τη Σοφία Κόπολα, σε μια ταινία την οποία επαίνεσαν όλοι οι κριτικοί, οι «Αυτόχειρες παρθένοι», που πρωτοκυκλοφόρησαν το 1993, είναι ένα σύγχρονο αριστούργημα, ένα λυρικό και άχρονο παραμύθι έρωτα, σεξ και αυτοκτονίας, που μεταμορφώνει και μυθοποιεί τη μεσοαστική ζωή της Αμερικής των προαστίων.

Νόνα Φερνάντες – Σιλάνες

Space Invaders

Μετάφραση: Κώστας Αθανασίου

Εκδόσεις: Gutenberg 2020

Σελ.: 144

Χιλή 1980: Σε ένα σχολείο του Σαντιάγο έρχεται να φοιτήσει η δεκάχρονη Εστρέγια, κόρη ενός στελέχους της κυβέρνησης Πινοτσέτ. Θα εξαφανιστεί μυστηριωδώς λίγο καιρό αργότερα. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, όνειρα και αναμνήσεις στοιχειώνουν τους συμμαθητές της, τη γενιά που μεγάλωσε σε μια χώρα βυθισμένη στον τρόμο. Η ιστορία μιας παρέας φίλων που έπαιζαν το «Space Invaders», το διάσημο βιντεοπαιχνίδι της δεκαετίας του 1980. Τους ενώνουν ακόμη ο φόβος απέναντι στη χούντα του Πινοτσέτ, οι θολές αναμνήσεις των σχολικών χρόνων και η απότομη ενηλικίωση σ’ ένα περιβάλλον άγριας καταστολής.

Με το «Space Invaders» η Νόνα Φερνάντες υπενθυμίζει πως οι βασανιστές και οι δολοφόνοι υπήρξαν άνθρωποι συνηθισμένοι, που το πρωί δολοφονούσαν αθώους πολίτες και το βράδυ μεταμορφώνονταν σε καλούς οικογενειάρχες. Μιλάει επίσης για την ευθύνη των πολιτών και τη σιωπή τους μπροστά στα εγκλήματα, τονίζοντας παράλληλα ότι πολιτικά εγκλήματα συμβαίνουν και σε δημοκρατικά καθεστώτα.

Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι

Το ημερολόγιο του συγγραφέα

Α’ & Β’ μέρος

1873 – 1876

Εισαγωγή – Μετάφραση – Σχόλια: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

Εκδόσεις: Αρμός

Σελ.: 516

Ευρύτατα γνωστός στο παγκόσμιο κοινό από τα μεγάλα του έργα, ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι έχει και μια άλλη, λιγότερο γνωστή, πλευρά, εκείνη του επιφυλλιδογράφου και του σχολιαστή της σύγχρονης με αυτόν περιρρέουσας πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής πραγματικότητας. Η πλευρά αυτή του δημιουργικού του έργου φωτίζεται μέσα από τα άρθρα, τα σχόλια, τις επιφυλλίδες και τα δοκίμια που κατά καιρούς δημοσίευσε τόσο στον ημερήσιο όσο και στον περιοδικό Τύπο της Ρωσίας κατά τη διάρκεια της πολυετούς του παρουσίας στα γράμματα και τις τέχνες. Από το πλήθος των χιλιάδων σελίδων που δημοσιεύτηκαν με την υπογραφή του σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής του, ξεχωριστή θέση κατέχουν τα κείμενα που περιλήφθηκαν στο γνωστό εδώ και χρόνια έργο στους αναγνώστες των άλλων χωρών πλην της Ρωσίας «Ημερολόγια του Συγγραφέα».