Δεν ξέρω πώς το πετυχαίνουν αυτό οι Αριστεροί…  Να είναι ιδεολογικοί υπέρμαχοι του «Σιδηρού παραπετάσματος»  και να διαδηλώνουν για τα ανοιχτά σύνορα. 

Να είναι διαπρύσιοι σταλινικοί και  να δηλώνουν ότι ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Να είναι κατά της ατομικής ιδιοκτησίας και να αγοράζουν κατά δωδεκάδες τα σπίτια. 

Ο κατάλογος είναι μακρύς και απάντηση στην ουσία δεν υπάρχει. Αυτά τα ερωτήματα και άλλα πολλά θα μείνουν εσαεί αναπάντητα μυστήρια σε μιαν εποχή που η επιστήμη έχει απαντήσεις  σχεδόν για τα πάντα…  

Δεν θα αναρωτηθούμε, για παράδειγμα, για την υποθετική αντιστροφή της σημερινής σκανδαλολογίας.  Αν, δηλαδή,  αυτό που συμβαίνει σήμερα στον Νίκο Παππά, συνέβαινε, για παράδειγμα,  στον Άδωνη Γεωργιάδη, ποιά θα ήταν η στάση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ; 

Θα δεχόταν τις ίδιες αιτιάσεις εκ μέρους του ή την ίδια κάλυψη εκ μέρους της ΝΔ και του Μητσοτάκη;  Από την άλλη, αν έχει ξεστομίσει ανώτατος υπουργός της, «Ρε μαλάκα εδώ μιλάμε για λεφτά …όχι για λεφτά , αλλά για λεφτά!» θα τον κάλυπτε η ΝΔ; Ερωτήσεις θέτουμε – στοιχειώδους ηθικού περιεχομένου.  Ούτε αυτά τα ερωτήματα μένει να απαντηθούν. Είναι υποθετικά. Το συμπέρασμα είναι ότι όποιος δεν έχει κανέναν κανόνα ηθικής, διατηρεί το ηθικό πλεονέκτημα δολοφονώντας το.  

Δεν ξέρω πώς το πετυχαίνουν αυτό. Να είσαι ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος του κόμματος που πρωταγωνίστησε στο βρώμικο ’89, να είσαι ο επίγονος της Αριστεράς που συμμάχησε με τη Δεξιά, και ο πρωθυπουργός της Αριστεράς που συγκυβέρνησε  με την ποινική ακροδεξιά, και να έχεις το θάρρος να  καταγγέλλεις το βρώμικο ’89, ενώ ταυτόχρονα από κάτω να σε χειροκροτεί ο Φώτης Κουβέλης που υπήρξε ο Υπουργός της Δικαιοσύνης που φέρει βαρύτατες ευθύνες για το βρώμικο ΄89, και στάλθηκε το 2020 από τον Τσίπρα στη δικαιοσύνη  να καταγγείλει ότι επιχειρείται να γίνουν σήμερα  μεθοδεύσεις παρόμοιες του βρώμικου ’89 (που ο ίδιος εξύφαινε τότε)!  Άντε τώρα να το εξηγήσεις αυτό  στον απλό ψηφοφόρο ο όποιος πιστεύει ότι ο κορωνοϊός  είναι συνομωσία και η πανδημία πλεκτάνη. 

Πώς μπορεί μια δημοκρατία να αντιμετωπίσει περιπτώσεις σαν τον Τσίπρα, τον Πολάκη, τον Κουβέλη, τον αμέμπτου ηθικού πλεονεκτήματος Νίκο Παππά; Το κλειδί σε αυτή την απάντηση ίσως είναι ότι όσο υπάρχουν ο Ραγκούσης,  η Ξενογιαννακοπούλου,  ο Σπίρτζης, ο  Μωραίτης,  οι πιο πάνω θα μένουν ακλόνητοι.

Δεν είναι ότι οι Συριζαίοι τους αποκαλούσαν προδότες, πουλημένους, γερμανοτσολιαδες, Πινοσέτ,  ούτε ότι ζητούσαν από το πλήθος να στηθούν αγχόνες στο Σύνταγμα – έως ότου ανακαλύψουν το αληθινό πολιτικό φως και μετανοήσουν για τα ανομήματά τους παρκάροντας το σαραβαλάκι της σοσιαλδημοκρατίας τους στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και τι έλεγαν οι ίδιοι για τον Αλέξη Τσίπρα και την «ανήθικη» υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ . 

Ωστόσο, κανείς δεν φαίνεται να συγκινήθηκε από τους στίχους του Καρυωτάκη: 

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία…
Αντίθετα, θρασείς και χαρούμενοι, διασκεδάζουν με την εξουσία!