Κάθε φορά που έρχεται στο φως της επικαιρότητας μια εξωφρενική περίπτωση απάτης…

Κάθε φορά που έρχεται στο φως της επικαιρότητας μια εξωφρενική περίπτωση απάτης, που από μόνη της αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη διαφθοράς, κάποιοι ενοχλημένοι και «αγανακτισμένοι αναγνώστες» μας επισημαίνουν μονότονα και κουραστικά το «μεγαλειώδες και ιδιοφυές» επιχείρημα γιατί δεν γράφουμε και για τους εργολάβους – εννοούν τον Μπόμπολα ή τους άλλους επιχειρηματίες, όλους εκείνους που το πανελλήνιο τους χειροκροτούσε ως προεδράρες δημοφιλών ομάδων και τους ζητωκραύγαζε σαν μάγκες και πανέξυπνους μπίζνεσμαν κ.τ.λ. Πέραν του γεγονότος ότι αυτά έχουν γραφτεί και ξαναγραφτεί, δεν είναι ο κάθε ένας που γράφει για την επικαιρότητα υποχρεωμένος να ανακαλεί την ιστορία της ανθρωπότητας «για τα παιδάκια που πεινάνε και τους μεγαλοκαρχαρίες του κεφαλαίου…».
Εν πάση περιπτώσει, το ότι περί τα 150.000 άτομα λαμβάνουν παράνομα συντάξεις από το ΙΚΑ τι πρέπει να κάνουμε για να το γράψουμε δίχως πρώτα να είμαστε υποχρεωμένοι να καταθέσουμε υπόμνημα κατά του απεχθούς κεφαλαίου; Το ότι υπάρχει η πλουτοκρατία σημαίνει αυτόματα ότι είναι φυσιολογικό να παίρνει επίδομα τυφλότητας o κάθε εύκαιρος ανοιχτομάτης; Το ότι υπάρχουν φοροφυγάδες πολιτικοί, απατεώνες επιχειρηματίες ή μεγαλοεφοπλιστές και εργοστασιάρχες σημαίνει ότι πρέπει να κατασπαταλάται το δημόσιο χρήμα δεξιά και αριστερά;
Τι σόι λογική είναι αυτή την οποία περιφέρουν από σχόλιο σε σχόλιο ορισμένοι αγανακτισμένοι και ευσυνείδητοι προοδευτικοί;
Πότε όμως η Αριστερά κατήγγειλε ένα παρόμοιο σκάνδαλο που κοστίζει σε δημοφιλία για την ίδια; Αν το καλοσκεφτούμε, ποτέ. Πάντα το κεφάλαιο και τα συμφέροντα γενικά και αόριστα και με σιγουριά επαναστατική. Οι προνομιούχοι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ των 56.400 ευρώ τον χρόνο δεν υπέπεσαν ποτέ στην αντίληψη της Αριστεράς; Οι «μαϊμού» υπερωρίες, τα εξωφρενικά επιδόματα, τα σκανδαλώδη οδοιπορικά, τα…, τα…, τα…, οι τραπεζοκόμοι των 80 (και…) χιλιάδων ευρώ; Οι χιλιάδες αγροτικές επιχορηγήσεις που είχαν καταστήσει την Ελλάδα (σε έκταση) τρεις φορές σαν την πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ; Τα δισεκατομμύρια στις ευφάνταστες επιδοτήσεις της μεταπολίτευσης; Πότε η Αριστερά δέχτηκε ελάχιστες μειώσεις και περικοπές προκειμένου να σωθούν τα ασφαλιστικά ταμεία πριν τα διαλύσουν στο τέλος οι εγκληματίες των κυβερνητικών κομμάτων στο χρηματιστήριο και στα δομημένα ομόλογα; Πού είναι οι ανακοινώσεις ή οι γνωστές μαχητικές διαδηλώσεις όταν η διαφθορά έχει ονοματεπώνυμο απλούς πολίτες που λαμβάνουν συντάξεις νεκρών, γειτόνων, δέντρων και λοιπόν κατηγοριών; Το ότι το σύστημα φταίει γενικά και αόριστα είναι ένας καλός τρόπος να γίνεσαι αρεστός και να ασκείς επαναστατική πολιτική.
Με αυτή την έννοια και ο εγκληματίας που σκοτώνει είναι θύμα της δύσκολης παιδικής του ηλικίας και του συστήματος.
Πότε άσκησε η Αριστερά σοβαρό κοινοβουλευτικό έλεγχο για να έρθουν στο φως οι διαστρεβλώσεις του συστήματος καταγγέλλοντας συγκεκριμένα συμφέρονται και συνδικαλιστικές συντεχνίες μαζί με τις εγκληματικές χυδαιότητες που διέπρατταν τα κόμματα εξουσίας; Πότε διενήργησε μια σοβαρή ερεύνα που να καταγγείλει τεράστιες λαϊκές αυθαιρεσίες που γίνονταν σε βάρος του κράτους; Πότε μίλησε για την τεραστίων διαστάσεων φοροδιαφυγή των ελευθέρων επαγγελματιών που προσπαθούν σήμερα συμψηφιστικά να την καλύψουν; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες αποτελούν το ένα δέκατο της κοινωνίας. Τι σχέση έχει με αυτό ο Μπόμπολας, ο Βαρδινογιάννης, το Μega, ο Λαμπράκης, οι εφοπλιστές; Δηλαδή, επειδή ενδεχομένως οι πλούσιοι ξεφεύγουν – όπως συμβαίνει παντού –, πρέπει το Δημόσιο να δίνει 150 χιλιάδες συντάξεις επιπλέον σε απατεώνες; Επειδή οι πλούσιοι είναι κλέφτες, δικαιολογείται να μην πληρώνει συστηματικά κανείς τους φόρους που του αναλογούν; Τι σόι ανόητη παλαιοκομματική λογική είναι αυτή, η οποία προβάλλεται κιόλας ανενδοίαστα ως «αγανακτισμένη» και «προοδευτική»;          
Πάντως, σύντροφοι, η βλακεία είναι πιο επικίνδυνη και από τη φοροδιαφυγή και από την πλουτοκρατία.
 
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.