Με αεροπλάνα και βαπόρια, αλλά και τρενάκια, κούκλες στρατιωτάκια, κάθε είδους ζωάκια, με τους φίλους τους παλιούς ή και μόνοι μας, περάσαμε ώρες απολαυστικά ατελείωτες, ταξιδέψαμε σε φανταστικούς κόσμους, μάθαμε τον αληθινό κόσμο, μεγαλώσαμε.

Με αεροπλάνα και βαπόρια, αλλά και τρενάκια, κούκλες στρατιωτάκια, κάθε είδους ζωάκια, με τους φίλους τους παλιούς ή και μόνοι μας, περάσαμε ώρες απολαυστικά ατελείωτες, ταξιδέψαμε σε φανταστικούς κόσμους, μάθαμε τον αληθινό κόσμο, μεγαλώσαμε. Όλα αυτά τα παιχνίδια που ποθήσαμε, λατρέψαμε, αγκαλιάσαμε, παρατήσαμε, χαρίσαμε με πολλή αγάπη σε άλλα παιδάκια, θα ξαναβρεθούν σε ένα καινούργιο μουσείο που ετοιμάζεται στη Μύρινα της Λήμνου.
Το Μουσείο Ιστορίας Παιδικού Παιχνιδιού και Βιβλίου της Μύρινας ήταν μια ιδέα του αρχαιολόγου και συγγραφέα Χρήστου Μπουλώτη και το εκθεσιακό υλικό του προέρχεται αποκλειστικά από την προσωπική συλλογή. Μια συλλογή η οποία αριθμεί 7.500 παιχνίδια: τρενάκια διαφόρων εποχών, τσίγκινες λιθόγραφες μοτοσυκλέτες, πυροσβεστικά οχήματα, μολυβένια στρατιωτάκια, πάνινες και πορσελάνινες κούκλες, τροχήλατα σκυλάκια, κλόουν από παπιέ μασέ, κουρδιστά ποντικάκια, ακροβάτες, μαριονέτες, φάρμες με ζώα, περήφανα τσολιαδάκια, λούτρινα αρκουδάκια που φρόντισαν για πολλές «καληνύχτες».
Όλα ξεκίνησαν το 1976, όταν ο Χρήστος Μπουλώτης επισκέφτηκε το Μουσείο Παιχνιδιών της Νυρεμβέργης. Βγαίνοντας αγόρασε από ένα παλαιοπωλείο της πόλης το πρώτο του παλιό παιχνίδι, ένα τρενάκι του μεσοπολέμου. Από κει και πέρα άρχισε να συλλέγει μανιωδώς, όχι με σκοπό να δημιουργήσει μια προσωπική συλλογή, όπως τονίζει στο «Ποντίκι Art», αλλά για «για να δωρίσει με όλη του την ψυχή ό,τι αγαπούσε πιο πολύ» μια και, εξαρχής, είχε οραματιστεί ένα μουσείο παιχνιδιών στη γενέτειρά του, τη Λήμνο. Γιατί ειδικά εκεί; Επειδή, όπως εξηγεί, «με το μουσείο αυτό, όπως και με τις ανασκαφές που διενεργεί στο νησί, επιστρέφει νοσταλγικά στον τόπο των παιδικών του χρόνων και στην ιστορία του».
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν έστηνε με το μυαλό του ένα «φανταστικό μουσείο» με την έννοια ότι τακτοποιούσε νοερά όλα τα συλλεγόμενα παιχνίδια ανά κατηγορίες. Η ιδιότητά του ως αρχαιολόγου τον βοήθησε πολύ στην πραγμάτωση της ταξινόμησης, καθώς τα παιχνίδια πλήθαιναν συνεχώς και χρονολογικά καλύπτουν πια μια περίοδο από τον 19ο αιώνα μέχρι τη δεκαετία του 1960. Παιχνίδια για μωρά, για κορίτσια, για αγόρια: ένα πρώτο δείγμα της συλλογής του παρουσιάστηκε στο βιβλίο «Με το βλέμμα των παιχνιδιών», που κυκλοφόρησε το 2012 από την Τράπεζα της Ελλάδος και τις εκδόσεις Πολάρις.

Η χώρα των θαυμάτων
Το παιχνίδι, λέει, ο Χρήστος Μπουλώτης, «είναι πράξη ελευθερίας, αυτοπροσδιορισμού, άσκησης του παιδιού στους κοινωνικούς ρόλους που θα αναλάβει ως ενήλικας». Όμως και για τους ενήλικες είναι σημαντικό. «Γερνά κανείς όταν σταματά να παίζει», τονίζει. Πιστεύει, ακόμα, πως το παιχνίδι έχει μιαν ανεξάντλητη δυναμική και ως τέτοιο συντελεί στη δημιουργία πολιτισμού. Τα δικά του παιχνίδια ήταν και πηγή έμπνευσης για μια ιστορία που έγραψε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλέντης. Έχει τίτλο «Η επανάσταση των παλιών παιχνιδιών» και οι ζωγραφιές της είναι εμπνευσμένες από τη συλλογή του.
Πέρα όμως από τα βιβλία και τον εμπλουτισμό αυτό της συλλογής, ένα μεγάλο μέλημα του Χρήστου Μπουλώτη ήταν η στέγαση του μουσείου. Η εύρεση όμως του κατάλληλου χώρου, στη Μύρινα, αποδείχτηκε ένα επίπονο και χρονοβόρο «παιχνίδι». Από το 1992 που έκανε την πρώτη σχετική έκθεση στο νησί μέχρι το 2012 επιλέχτηκαν διάφορα κτίσματα, όμως όλα μπλέκονταν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. «Ευτυχώς», εξηγεί, «η σημερινή δημοτική αρχή με δήμαρχο τον Αντώνη Χατζηδιαμαντή έβαλε τέλος στο άγονο παιχνίδι της αναζήτησης». Προσφέρθηκε για τις ανάγκες του μουσείου ένα καλαίσθητο παραδοσιακό κτήριο με αύλειο χώρο κατάλληλο για τις δραστηριότητες του μουσείου. Χάρη στη χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ ξεκίνησε η κτηριολογική και μουσειολογική μελέτη και το «φανταστικό μουσείο» του αρχίζει να υλοποιείται. Πότε θα γίνουν τα εγκαίνιά του; «Την ίδια ερώτηση κάνω κι εγώ στον εαυτό μου, γνωρίζοντας την παθογένεια της ελληνικης γραφειοκρατίας», απαντά. «Πιστεύω, όμως, πως με την αγάπη με την οποία μας περιβάλλει ο δήμος και οι ντόπιοι, δεν θα μας κερδίσει ο χρόνος».
Στόχος του είναι να γίνει το μουσείο ένας ζωντανός οργανισμός πολυδραστήριος, ο οποίος θα αποτελέσει πόλο έλξης όχι μόνο για τους κατοίκους του νησιού, αλλά και για τους επισκέπτες. «Δεν θα είναι ένα στατικό μουσείο με παλιές προδιαγραφές, το οποίο δύσκολα στις μέρες μας αποκτά ή διασφαλίζει μεγάλη εμβέλεια», εξηγεί. «Το υπό ίδρυση μουσείο θα στηθεί αφενός με έντονα σκηνογραφική διάθεση, με την έννοια πως τα εκθέματα θα αφηγούνται γοητευτικές ιστορίες, και αφετέρου θα εκμεταλλευθεί όλες τις δυνατότητες που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία». Θα ακούσουμε για σβούρες που γύριζαν σε διάφορες εποχές, θα δούμε πώς εξελίχθηκαν τα επιτραπέζια, πώς καθρεφτίζεται στα παιχνίδια ο τρόπος με τον οποίο εξελισσόταν ο κόσμος… Και πλάι σε όλα αυτά, θα δούμε χιλιάδες εκδόσεις, σπάνια παλιά ελληνικά και ξένα παιδικά βιβλία που διηγούνται ιστορίες διαφόρων εποχών και άλλες πολυαγαπημένες παιδιών όλων των εποχών, όπως αυτές του «Πινόκιο» ή της «Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.