Η νέα Πολιτική Επιτροπή δείχνει την επικράτηση Σαμαρά, αλλά αποδεικνύει και πως στη Ν.Δ. παραμένουν ισχυρές οι ισορροπίες και τα διαχρονικά «κάστρα» του κόμματος.

Η νέα Πολιτική Επιτροπή δείχνει την επικράτηση Σαμαρά, αλλά αποδεικνύει και πως στη Ν.Δ. παραμένουν ισχυρές οι ισορροπίες και τα διαχρονικά «κάστρα» του κόμματος.

Στις πρώτες θέσεις εκλέχθηκε η συντριπτική πλειονότητα των στενών συνεργατών του Σαμαρά, όπως οι Κ. Ζωντανός, Μ. Αγγελάκας, Κατερίνα Παπακώστα, Γ. Μανώλης, Δημ. Πανοζάχος, Α. Γεροντόπουλος, Δ. Σταμενίτης, Δ. Σταμάτης, αλλά και υποστηρικτές του από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης, όπως οι Δ. Βαρτζόπουλος, Ευστ. Σιμόπουλος , Χρ. Γιάνναρης, Μιχ. Γκίκας , Θ. Καμπούρης, Δ. Πτωχός, Δ. Μπαούρδας, Κ. Μπέσης, Φίλ. Παρησιάδης, Δ. Κούκης, Στ. Αγιάσογλου, Δ. Γκίνης, Κ. Βλάσης, Π. Τζώρτζης κ.ά.

Ο προεδρικός σύμβουλος Χρύσανθος Λαζαρίδης εκλέχθηκε πέμπτος από το τέλος, ενώ ο πρόεδρος του Δικτύου 21 Φαήλος Κρανιδιώτης, συνομιλητής του Σαμαρά, δεν κατάφερε να εκλεγεί.

Με βάση την ανθρωπογεωγραφία της Π.Ε., πολλά μέλη της διατηρούν σχέσεις ετών με τον Σαμαρά από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης, ενώ κατάφεραν να διασφαλιστούν πολλοί εκπρόσωποι του καραμανλικού στρατοπέδου και στελέχη που προώθησε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος.

Αν και η Ρηγίλλης υποστηρίζει ότι δεν έπαιξαν ρόλο οι μηχανισμοί, και σε αυτό το συνέδριο οι λίστες και οι γραμμές είχαν την τιμητική τους: απλώς επειδή οι άνθρωποι που τα χειρίστηκαν ήταν αρκετά ερασιτέχνες και φάνηκε ότι δεν ήξεραν να κάνουν τη δουλειά, κυρίως ο γραμματέας Οργανωτικού Αγγελάκας, έγινε μπάχαλο.

Επίσης η ανάδειξη προσώπων στην Π.Ε. που δεν ταιριάζουν με το κεντρώο προφίλ της Ν.Δ. έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς να πούνε ότι το κόμμα πλέον δεν δίνει την αίσθηση του πολυσυλλεκτικού πολιτικού οργανισμού. Ρόλο στο παρασκήνιο, όπως καταγγέλλεται, παίζουν στελέχη του περίφημου «εθνικά επιθετικού» Δικτύου 21, οδηγώντας την αξιωματική αντιπολίτευση στην υιοθέτηση σκληρής γραμμής στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και όχι μόνο.

Για άλλους, τους φιλελεύθερους, η Ν.Δ. μεταβάλλεται σε κόμμα εθνικοφρόνων και καθαρά παλαιοδεξιό, με βάση τις παραδόσεις της ελληνικής πολιτικής ζωής: από τη μια καταρρέει η κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή και από την άλλη κυριαρχεί η αντίληψη του Ευάγγελου Αβέρωφ. Παράλληλα συγκρούονται το Κέντρο και ο φιλελεύθερος χώρος με τη Λαϊκή Δεξιά.

Εμπόριο…ελπίδας απ’ τη Ν.Δ

Παρά την ολοκληρωτική του επικράτηση στο 8ο συνέδριο της Ν.Δ. που τελείωσε την περασμένη Κυριακή, ο πρόεδρος του κόμματος Αντώνης Σαμαράς δεν πρόκειται να βαδίσει ανέμελος σε κάποια (πολιτική) λεωφόρο. Ο δρόμος μπροστά του είναι δύσκολος, ανώμαλος, σπαρμένος με λακκούβες και… παλούκια, τα οποία θα πρέπει να υπερπηδήσει…

Η απόλυτη κυριαρχία του Σαμαρά αποτυπώνεται στην εκλογή της νέας Πολιτικής Επιτροπής, όπου εκλέχθηκαν σκληροί σαμαροφύλακες και υποστηρικτές του από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης. Αυτό είναι και το πρώτο πρώτο δείγμα γραφής για τη… «νέα» Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά. Έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί τα πράγματα (διαγραφή Ντόρας), ο Σαμαράς ήταν υποχρεωμένος να βάλει τη σφραγίδα του. Ακόμη και οι «γεννήτορες» καραμανλικοί επιβίωσαν με το ζόρι και ύστερα από σκληρές παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις.

Δεξιά στροφή

Η κυριαρχία Σαμαρά σηματοδοτήθηκε και από μια καθαρά δεξιά στροφή στο ιδεολογικό πεδίο, ενώ κεντρική στρατηγική είναι η έξοδος από το μνημόνιο. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. πιστεύει ότι με το συνέδριο έβαλε τέλος στην εσωστρέφεια και το κόμμα θα καταφέρει να ξαναμπεί σε σύντομο χρόνο σε τροχιά πολιτικής ανάκαμψης.

Για να το πετύχει αυτό, έδωσε γήπεδο στους καραμανλικούς και τους άφησε χώρο να παίξουν, αφού δεν αποκλείστηκαν από τη νέα Πολιτική Επιτροπή. Επίσης θέλοντας να ενισχύσει το κεντρώο προφίλ και έπειτα από μεγάλη πίεση, διάλεξε να υποχωρήσει, ανακοινώνοντας πως θα ορίσει μέχρι δυο αντιπροέδρους, δίνοντας έτσι πεδίο δράσης και στον Δ. Αβραμόπουλο, ενώ θέλει να πετύχει και την ενεργοποίηση του πρώην επιτρόπου στην Ε.Ε. Στ. Δήμα.

Στο συνέδριο της Ν.Δ. ο Σαμαράς κατάφερε να συγκεντρώσει στο πρόσωπό του τη στήριξη των στελεχών, έδωσε γήπεδο στον Αβραμόπουλο, αποκήρυξε πρόσωπα – χωρίς να τα κατονομάσει – και πολιτικές του παρελθόντος, ενώ καταφέρθηκε εναντίον της Μπακογιάννη. Νέο σύνθημα για τη Ν.Δ. θα είναι η έξοδος από το μνημόνιο με όραμα και λέξη – κλειδί την ελπίδα.

Αναζητώντας (δεξιά) στηρίγματα, δεν κράτησε σαφείς αποστάσεις από το καραμανλικό παρελθόν του κόμματος, φοβούμενος την περαιτέρω συρρίκνωσή του. Παράλληλα επέλεξε επιθετική πολιτική προς την κυβέρνηση, με στόχο την αποσταθεροποίηση, ώστε να ανέλθει το συντομότερο στην εξουσία.

Από τη νέα Π.Ε. φαίνεται ξεκάθαρα ότι, παρά τον μικρό αριθμό καινούργιων προσώπων που εξελέγησαν, στο σύστημα παρέμεινε και συμμετέχει μια σειρά στελεχών που μόνο νέα και άφθαρτα δεν είναι, όπως ευαγγελιζόταν η Ρηγίλλης.

Από την άλλη πλευρά, ο Σαμαράς με το συνέδριο, εκτός από το κλείσιμο – τουλάχιστον για την ώρα – του μετώπου με τον Καραμανλή, στοχοποίησε την Μπακογιάννη που είναι σημείο κριτικής για τον πρόεδρο της Ν.Δ. Ακόμα και οι δικοί της στο συνέδριο ήταν ξένο σώμα και πλέον η Ρηγίλλης έχει για τα καλά απέναντί της έναν ιδεολογικό εχθρό, στον χώρο της Δεξιάς, που θέλει να τον εξουδετερώσει πολιτικά, χρησιμοποιώντας τον όρο «εξαπτέρυγο» του ΠΑΣΟΚ.

Οργανωτική ανασυγκρότηση

Ο Σαμαράς θα κινείται σε πιο καθαρό εσωκομματικό πεδίο και κυρίως με λυμένα χέρια, ώστε να ανασυγκροτηθεί οργανωτικά το κόμμα του, που αύριο θα εκλέξει και νέο γραμματέα και νέα Εκτελεστική Γραμματεία. Πλέον δεν έχει, όπως λένε και κορυφαία στελέχη, καμιά απολύτως δικαιολογία και ο πολιτικός χρόνος μετράει αντίστροφα.

Ο έλεγχος της συντριπτικής πλειονότητας των 200 μελών της Πολιτικής Επιτροπής και η εκλογή όλων σχεδόν των στενών του συνεργατών έχει διαμορφώσει ένα διαφορετικό πολιτικό πλαίσιο στο εσωτερικό του κόμματος. Αυτό θα προσπαθήσει να το αξιοποιήσει, ώστε να δώσει και το μήνυμα πως κάτι αλλάζει στη Ν.Δ.

Με τον έλεγχο της Π.Ε. ο Σαμαράς ετοιμάζεται και για ευρύτερες αλλαγές στο κόμμα, όπως θα φανεί και αύριο με την εκλογή του νέου γραμματέα, ενώ αναμένεται και ο ορισμός των δύο αντιπροέδρων, των Αβραμόπουλου και Δήμα, κάτι που όμως ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί εάν θα γίνει άμεσα ή θα ανακοινωθεί αρχές φθινοπώρου.

Το επόμενο βήμα για τη Ν.Δ. είναι οι πολλές αλλαγές σε επίπεδο τομεαρχών. Ο Σαμαράς έχει δεχθεί εισηγήσεις και έχει σχεδόν αποφασίσει ότι πρέπει να αλλάξει πολλούς από τους τομεάρχες, αφού είδε ότι η ομάδα δεν τραβάει και πρέπει να δώσει ένα μήνυμα στην κοινωνία πως και πάγκο έχει και πρόσωπα να τραβήξουν το κόμμα διαθέτει. Αν και πολλοί λένε ότι η αλλαγή των τομεαρχών θα γίνει εντός του επόμενου δεκαημέρου, άλλοι εκτιμούν ότι η αλλαγή των τομεαρχών πρέπει να γίνει μετά τις δημοτικές εκλογές.

Στρατηγική εξόδου από το μνημόνιο

Ο Σαμαράς, έχοντας αφήσει πίσω του τις εσωκομματικές εκκρεμότητες του τελευταίου επταμήνου που καθήλωσαν τη Ν.Δ., ετοιμάζεται να δώσει τη μάχη της αξιοπιστίας για το κόμμα του. Το στοίχημα πλέον είναι να πείσει ότι η απόφασή του να πει όχι η Ν.Δ. στο μνημόνιο του ΔΝΤ ήταν ορθή και όχι λαϊκίστικη και από την άλλη να πείσει πως έχει ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Για το σχέδιο θα μιλήσει την ερχόμενη Τετάρτη, 7 Ιουλίου, στο Ζάππειο, όπου θα παρουσιάσει μία συνολική πρόταση για τις πρωτοβουλίες που θα πρέπει να υπάρξουν.

Πλέον ανοίγει ένας κύκλος μετωπικής σύγκρουσης με το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά τον Γ. Παπανδρέου από τον Αντ. Σαμαρά. Κεντρικός στόχος είναι να υπάρξει πόλωση για να ενεργοποιηθεί και πάλι η κομματική βάση και να ευνοϊκό – πολιτικά και επικοινωνιακά – έδαφος η «στρατηγική κατά του μνημονίου» που έχει χαράξει η κομματική ηγεσία.

Ο Σαμαράς θέλει ανάκαμψη, γι’ αυτό θα υψώσει και άλλο τους τόνους της κριτικής κατά της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού, ενώ θα έχει πολλές αιχμές προς το ΚΚΕ για τις κινητοποιήσεις που «οδηγούν σε απόγνωση την κοινωνία» και, τέλος, επιθετική στρατηγική έναντι του ΛΑΟΣ και της Μπακογιάννη για το «σωσίβιο» που προσφέρουν στην κυβέρνηση. Μια πρώτη γεύση της νέας τακτικής της Ν.Δ. θα υπάρξει στη συζήτηση και ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, όπου ο Σαμαράς έχει αποφασίσει να ψηφίσει «όχι» επί της αρχής και να υπερψηφίσει ορισμένα άρθρα που θεωρεί ότι κινούνται στη σωστή κατεύθυνση.

Για να ενισχυθεί η εικόνα του κόμματος, ο Σαμαράς αρχίζει περιοδείες ανά την επικράτεια, ώστε να υπάρξει και κομματική αφύπνιση εν όψει και των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, το πρώτο κρίσιμο τεστ για την ηγεσία. Επίσης η καμπάνια της Ν.Δ. θα έχει κεντρικό οδηγό το γαλάζιο «όχι» στο μνημόνιο στήριξης από Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ.

Βέβαια, για τον Σαμαρά το πρόβλημα αυτήν την ώρα δεν είναι η αντεπίθεση και η κυβερνητική προοπτική, αλλά κυρίως το να αντέξει στις πλαγιοκοπήσεις του Καρατζαφέρη και να εξουδετερώσει εξαρχής την οποία δυναμική θα έχει το κόμμα της Μπακογιάννη που ετοιμάζεται.

Για πολλούς, ακόμα και εντός Ν.Δ., ο Σαμαράς ασκεί αδιέξοδη, λαϊκίστικη και αναξιόπιστη αντιπολιτευτική τακτική. Κατηγορείται από την Ντόρα και το ΠΑΣΟΚ ότι επενδύει στην κατάρρευση της χώρας, για να έρθει αυτός ως σωτήρας. Πλέον, πρέπει να πείσει, γιατί ο χρόνος μετράει αντίστροφα: πρέπει να βρει άμεσα αξιόπιστη συνταγή αντιπολιτευτικής τακτικής, παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από την πολιτική Καραμανλή, χωρίς να κλείνει το μάτι στις συντεχνίες, και κυρίως οφείλει να αναζητήσει τις κοινωνικές δυνάμεις με τις οποίες θα συμμαχήσει για να γίνει ξανά η Ν.Δ. πλειοψηφικό ρεύμα.