Για πρώτη φορά η ελληνική Αριστερά θα γίνει αντικείμενο κριτικής όχι για κάτι που πιστεύει, αλλά για κάτι που πράττει.

Για πρώτη φορά η ελληνική Αριστερά θα γίνει αντικείμενο κριτικής όχι για κάτι που πιστεύει, αλλά για κάτι που πράττει.

Πρόκειται για ιστορική επιτυχία της ελληνικής Αριστεράς. Ταυτόχρονα, αυτή της η επιτυχία είναι και πεδίο δόξης λαμπρό για να δικαιωθεί επί του πρακτέου. Οι ευθύνες της απέναντι στον τόπο, τον λαό και την πατρίδα είναι τεράστιες. Όπως είναι φυσικό, όλοι έχουν τα βλέμματα στραμμένα πάνω σε αυτήν την κυβέρνηση, η οποία μπορεί να μη διαθέτει – οριακά – κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, αλλά διαθέτει κάτι πολυτιμότερο: την ανοχή ολόκληρου του ελληνικού λαού. Ακόμα κι εκείνων που την αμφισβήτησαν ανοιχτά.

Επειδή στη ζωή τα όνειρα γίνονται ενίοτε και πραγματικότητα, το περίφημο «ήρθε η ώρα της Αριστεράς» δρομολογήθηκε κανονικά με την ψήφο του ελληνικού λαού. Από εδώ και πέρα, η Αριστερά δεν θα ασκεί τον γνώριμό της αντιπολιτευτικό λόγο και για πρώτη φορά στην ιστορία της καλείται να επιτελέσει κυβερνητικό έργο. Για πρώτη φορά η ελληνική Αριστερά θα ξεβολευτεί από την αναπαυτική και ασφαλή θέση της ελάσσονος και για λίγο διάστημα της μείζονος αντιπολίτευσης και θα βρεθεί στην απέναντι πλευρά, καθισμένη στα «καυτά» έδρανα της εξουσίας.

Για πρώτη φορά θα γίνει αντικείμενο κριτικής όχι για κάτι που πιστεύει, αλλά για κάτι που πράττει. Για πρώτη φορά στη νεότερη Ιστορία της χώρας γίνεται πρωθυπουργός ένας τόσο νέος άνθρωπος. Και αυτό το γεγονός είναι ένα ακόμα μεγάλο στοίχημα, το οποίο επωμίζεται ο Αλέξης Τσίπρας: να δικαιώσει την άποψη που θέλει νέους ανθρώπους να καταλαμβάνουν ζωτικής σημασίας θέσεις εξουσίας. Για πρώτη φορά γίνεται, τουλάχιστον στα μεταπολιτευτικά χρόνια, πρωθυπουργός κάποιος που δεν προέρχεται από πολιτικό τζάκι, αλλά απευθείας από τα μαθητικά θρανία του δεκαπενταμελούς…

Η Δημοκρατία που τόσο απλόχερα μούντζωναν οι αγανακτισμένοι της πλατείας δίνει ευκαιρίες σε όποιον είναι εκεί για να τις διεκδικήσει. Η Δημοκρατία, παρά τις δικές της δυσλειτουργίες, είναι το μόνο πολίτευμα που μπορεί να δημιουργήσει εκπλήξεις, που δίνει ευκαιρίες, που πραγματοποιεί όνειρα, αλλά και ζητά απόδοση λογαριασμών. Η κοινοβουλευτική σύνθεση αλλάζει και η Βουλή, ο ναός της Δημοκρατίας και ο πιο ακριβοδίκαιος καθρέφτης των πολιτών (και όχι το μπουρδέλο που φιλοδοξούσαν να κάψουν οι αγανακτισμένοι…), θα έχει την ευκαιρία να αγωνισθεί για μια καλύτερη ζωή, για μια πιο δίκαιη κοινωνία, για μια Ελλάδα που θα διεκδικήσει εκ νέου τη χαμένη της αξιοπρέπεια.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα θα κριθούν και οι κρίνοντες.