Ο «ιπτάμενος»

Μεγάλο καλάμι η τηλεόραση. Το καβαλάς και φεύγεις ταξίδι στα απροσμέτρητα ύψη του υπερεγώ, στα νέφη της απόλυτης έπαρσης. Στα πυκνά νέφη που δεν σου επιτρέπουν να διακρίνεις τι γίνεται όχι γύρω σου, ούτε καν πέρα από τη μύτη σου. Ίπτασαι εντός τους μόνος, τυφλός, κουφός, ανάπηρος. ΄Η μήπως δεν είναι ένα είδος αναπηρίας η αδυναμία να έχεις επικοινωνία με το περιβάλλον σου; Είτε αυτό σε επαινεί είτε σε κατακρίνει; Είτε σε χαϊδολογάει είτε σε μπατσίζει; «Δεν αναπαράγω τις κακές κριτικές που έχω λάβει, γιατί με τους επικριτές μου έχω μια πάρα πολύ καλή σχέση αλληλογραφίας, εκείνοι μου γράφουν και εγώ τους γράφω», δήλωσε με το γνωστό του νάζι ο τηλεστάρ-σεναριογράφος-ηθοποιός Γιώργος Καπουτζίδης. Αποδεικνύοντας ότι στην ελληνική αγορά εκτός από τα απλά κυκλοφορούν και καλάμια τούρμπο. Σε ένα τέτοιο έχει επιβιβαστεί ο υπερφιλόδοξος νέος και ταξιδεύει με ταχύτητα φωτός στο σύμπαν της προσωπικής του αποθέωσης και δόξας. Αγνοώντας ότι εκείνος που πορεύεται με νορμάλ ταχύτητες είναι ο κερδισμένος του ταξιδιού, καθώς έχει τον χρόνο να παρατηρεί το τοπίο, να το μελετήσει, να μάθει, να διδαχτεί. Και ότι οι περισσότεροι (και καλλιτεχνικοί) θάνατοι οφείλονται στην κατάχρηση του γκαζιού. Φρένο, νέε μου, έστω «Στο παρά πέντε».