Το ποτήρι της Aριστεράς μπορεί να είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, ανάλογα με την οπτική αυτού που το βλέπει. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το περιεχόμενο είναι πικρό.

Το ποτήρι της Aριστεράς μπορεί να είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, ανάλογα με την οπτική αυτού που το βλέπει. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το περιεχόμενο είναι πικρό. Μέλη, φίλοι και κυρίως ψηφοφόροι του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μείνει με μια πικρή γεύση μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Όπως και να το κάνουμε, αφήνει μια πίκρα, αν «είσαι ΚΚΕ» και πρέπει να πανηγυρίσεις επειδή διατήρησες τις δυνάμεις σου χάνοντας μόνο (!) 66.000 ψήφους. Πικρό είναι να είσαι ευχαριστημένος που ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς κατάφερε να μπει στη Βουλή. Τέτοιοι στόχοι προφανώς ικανοποιούν τα κομματικά επιτελεία και εδραιώνουν ίσως ηγεσίες, μηχανισμούς και οφίτσια. Αφήνουν όμως αδιάφορη την κοινωνία και περιορίζουν την Αριστερά σε φωνή διαμαρτυρίας, που ο λόγος και οι προτάσεις της κινούνται στη σφαίρα του ανέφικτου. Όμως, πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Έτσι δεν είναι, σύντροφοι;