«Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει…»

«Δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν να ξεσκίσουν αυτό που είσαι, την ψυχή σου, την επαγγελματική σου οντότητα με τόση μεγάλη χαρά. Η χαρά τους μου δημιουργεί ανατριχίλα. Σε τι να πρωτοαπαντήσω; Λέγονται πια τόσο πολλά που δεν προλαβαίνω καν να τα μάθω όλα». Το γνωρίζαμε, αλλά το επιβεβαιώνει η Ελένη Μενεγάκη με την παραπάνω δήλωσή της: κέντρο του μικρόκοσμού της, η αφεντιά της. Με τους κακούς να προσπαθούν να την αποκαθηλώσουν, να τη βλάψουν, να την ακυρώσουν. Τι τραβάνε κι αυτά τα είδωλα! Τα χαμένα στον αυτοθαυμασμό τους. Τα παγιδευμένα στην καλομακιγιαρισμένη εικόνα τους. Τα χτισμένα μέσα σε τόσους τόνους μέικαπ που απλώς δεν μπορούν να δουν παραέξω. Αν και, εδώ που τα λέμε, ένα βλέμμα στον έξω κόσμο μπορεί και να απέβαινε μοιραίο για εκείνα. Αν διαπίστωναν πόσο αδιάφορα μας είναι στην πραγματικότητα, ίσως και να αυτοκτονούσαν από υπερβολική δόση μάσκαρα.