Όταν παλεύουν οι ελέφαντες τα… έξυπνα ποντίκια φροντίζουν να απομακρύνονται.

Τα… ανόητα βρίσκονται στο κέντρο της αμερικανορωσικής διαμάχης που εξελίσ- σεται και στο γήπεδο του ΟΑΣΕ.

Πτυχές αυτής της διαμάχης παρακολου- θήσαμε από κοντά το περασμένο διήμερο στη Σύνοδο του ΟΑΣΕ που οργάνωσε στην Αθήνα η ελληνική – μέχρι το τέλος του χρό- νου – προεδρία του οργανισμού.

Το πρώτο αξιοσημείωτο γεγονός ήταν η απουσία των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Βρετανίας. Οι χώρες αυτές εκπροσωπήθηκαν με «δευ- τεροκλασάτους» αξιωματούχους, αφαι- ρώντας κάτι από τη λάμψη και τη σημασία της Συνόδου.

Το δεύτερο πολύ σημαντικό γεγονός, το οποίο εξηγεί και τη χαμηλή εκπροσώπηση των Αμερικανοβρετανών στη Σύνοδο, είναι η πρόταση που διακινεί για διαβούλευση η Ρωσία.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας δια- βίβασε στον ΟΑΣΕ ρώσικη πρόταση που σε γενικές γραμμές επιδιώκει μια καινούργια διευθέτηση της επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη μεταξύ ΝΑΤΟ και Μόσχας.

Με απλά λόγια, η Μόσχα λέει στους Αμερικάνους (και τα εξαρτήματά τους) ότι το παιχνίδι με τις βελούδινες επανα- στάσεις σε χώρες τριγύρω από τη Ρωσία τελείωσε και πως δεν πρόκειται να ανεχτεί την επανάληψη καταστάσεων όπως αυτές στη Γεωργία.

Προκειμένου, λοιπόν, να αποφευχθούν «ατυχήματα», η Ρωσία ζητά να συμφωνη- θούν και πάλι κάποια «όρια». Ποια είναι η θέση της ελληνικής κυβέρνησης;

Κοντά στη Ρωσία, που μπορεί να δια- σφαλίσει την ενεργειακή επάρκεια της χώρας; Ή κοντά στις ΗΠΑ που μπορούν να τινάξουν στον αέρα την ελληνική οικονο- μία ή να κλιμακώσουν ασφυκτικά την πίε- ση χρησιμοποιώντας τον τούρκικο «μοχλό» στο Αιγαίο;