Ξεπούλημα

Αν κάποτε «κάθε κήπος είχε μια καρδιά για τα πουλιά», σήμερα που στο κέντρο της πόλης δεν υπάρχουν κήποι οι αισθαντικοί τροβαδούροι πρέπει να αναζητήσουν αλλού την έμπνευση, τις εικόνες που θα τους συγκινήσουν και θα γίνουν τραγούδι. Πάντα, βεβαίως, υπάρχει και η εύκολη λύση: να αφεθούν να τους παρασύρει το ρέμα, ο χείμαρρος, εν προκειμένω της ευτέλειας. Με αυτό τον τρόπο, κι αν δεν είναι συνεπείς με την παλιά εικόνα τους –εκείνη που αγαπήσαμε–, θα παραμείνουν στην επικαιρότητα (αν αυτό είναι το ζητούμενο) και θα βγάλουν παραδάκι με ουρά (κυρίως αυτό). Το θέμα είναι πόσο αντέχουν να ξεπουλήσουν τον εαυτό τους. Αυτές είναι μερικές από τις σκέψεις που έκανα παρακολουθώντας τον Γιώργο Μαρίνο στην επιθεώρηση «Θέλει η Ελλάδα να κρυφτεί» (Θέατρο Αλίκη) να προσπαθεί να μας εξηγήσει γιατί οι άντρες πέρδονται περισσότερο από τις γυναίκες. Και να σέρνεται από σαρδάμ σε σαρδάμ. Ήταν ένα εξαιρετικά θλιβερό βράδυ…