Ο Λευτέρης της «Οδού Πουθενά»

Το διάβασα κι απόρησα: «Η μοναχοκόρη του Λευτέρη Πανταζή Κωνσταντίνα ταξίδεψε από την Αμερική, όπου σπουδάζει υποκριτική, για να γιορτάσει τα 18α γενέθλιά της με τον πατέρα της, αλλά και για να κάνει η ίδια την απονομή του 18ου πλατινένιου άλμπουμ του πατέρα της με τίτλο στην “Οδό πουθενά”». Απόρησα, όχι επειδή το παιδί έχει καλλιτεχνικές ανησυχίες (μπορεί και να «τα λέει»), αλλά που εν έτει 2010 ο Πανταζής πουλάει τόσο (φούμαρο;) ώστε να κάνει πλατινένιο δίσκο. Βεβαίως ο τίτλος του δίσκου, το σουρεαλιστικό «Οδός πουθενά», λέει πολλά. Πουθενά στον κόσμο η πλατίνα δεν μοιράζεται σαν τα στραγάλια και δη σε υποθέσεις τελειωμένες. Πουθενά στον κόσμο ένα κακέκτυπο του (επίσης υπερτιμημένου κατά τη γνώμη μου Τόλη Βοσκόπουλου) δεν θα έκανε καριέρα στις πίστες. Μόνο στην Οδό Πουθενά, την κεντρική λεωφόρο μιας χώρας –της χώρας μας– όπου το τίποτε θριαμβεύει… Ενίοτε, δε, το ραίνουμε και με γαρίφαλα!