Με την ευκαιρία της κρίσης έχουν αναθαρρήσει όλοι εκείνοι οι οποίοι τη θεωρούν και την αντιλαμβάνονται ως πεδίον δόξης λαμπρό, προκείμενου να αλώσουν το «διεφθαρμένο» σύστημα και μεταξύ των άλλων «ρηξικέλευθων» πολιτικών προτάσεων που ρίχνουν στην κοινή γνώμη είναι και το να βγούμε επιτέλους από τη «διαβολική» και «ψυχροπολεμική» Ε.Ε.

Με την ευκαιρία της κρίσης έχουν αναθαρρήσει όλοι εκείνοι οι οποίοι τη θεωρούν και την αντιλαμβάνονται ως πεδίον δόξης λαμπρό, προκείμενου να αλώσουν το «διεφθαρμένο» σύστημα και μεταξύ των άλλων «ρηξικέλευθων» πολιτικών προτάσεων που ρίχνουν στην κοινή γνώμη είναι και το να βγούμε επιτέλους από τη «διαβολική» και «ψυχροπολεμική» Ε.Ε. Δυστυχώς έκλεισε το Αιγινήτειο, και το Δαφνί δεν έχει περίσσιες θέσεις! Δεν θα μπω στην εξωφρενική αυτή διαδικασία να καταγράψω τι μέλλει γενέσθαι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τι ολική καταστροφή θα σήμαινε για τη χώρα… Απλώς μπαίνω στον πειρασμό να αναρωτηθώ: αν όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι αναλυτές, ιδεολόγοι ή ό,τι άλλο μπορεί να είναι δέχονταν μια πρόταση να σπουδάσει δωρεάν το παιδί τους στο Λονδίνο ή στην Πιονγκγιάνγκ, ποια πόλη θα διάλεγαν; Αν τους δινόταν η δυνατότητα να ζήσουν στη Γαλλία ή στη Β. Κορέα ποια χώρα θα διάλεγαν; Είμαι περίεργος, γιατί όλα – σκέφτομαι – πρέπει να έχουν ένα όριο!