Είναι φανερό ότι μέρα με τη μέρα τα αδιέξο­δα του παρωχημένου μας πολιτικού συστή­ματος βαθαίνουν. Ωστόσο, ακόμα και την ύστατη ώρα, καθώς το πολιτικό μας σύστημα ψυ­χορραγεί, ανθίσταται – οι εδραιωμένες νοοτροπίες δεν ξεριζώνονται εύκολα, θέλουν τον χρόνο τους και δυστυχώς χρόνος δεν υπάρχει.

Έτσι, έχουμε το παράδοξο που γενικεύτηκε: κάθε ομά­δα, τάξη, συντεχνία ή κλάδος που θέλει να απερ­γήσει, στρέφεται με πρωτοφανή μανία εναντίον της κοινωνίας και την εκβιάζει ανοιχτά, ανερυθρίαστα και με τη συνδρομή των εκάστοτε κομμάτων της αντιπολίτευσης. Σε αυτή την πρωτοφανή πολι­τική, η σημερινή αντιπολίτευση – που θα έβγαζε γέλιο αν οι στιγμές δεν ήταν τόσο κρίσιμες – έχει το θράσος (εκτός από την αμνησία) να πολιτεύε­ται αντιμνημονιακά… Να σας θυμίσω ονόματα; Να σας φέρω στον νου περιστατικά; Εκτός από αρ­χηγό, η Ν.Δ. έχει αλλάξει σήμα και γραφεία, για να μην έρχονται στον νου οι εφιαλτικές μέρες της πρόσφατης διακυβέρνησής της με όλο το λαμπρό επιτελείο της συμφοράς σε πρώτη γραμμή μάχης, πλην του… Ραφηνάτου πρώην αρχηγού της! Η Ν.Δ. δεν συναινεί στη χαριστική βολή ενός εγκλήματος που διέπραξε εκείνη. Πιο πέρα, ο Καρατζαφέρης αγωνίζεται υπέρ μιας οικουμενικής, όπου θα παίζει ρυθμιστικό ρόλο ο ίδιος – υπέρ του έθνους, φυσικά… Το ΚΚΕ, τιμημένο και σταθερό, βρέξει -χιονίσει, έχει τη λύση: Να φύγουμε από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, και μεμιάς θα βρούμε την υγειά μας! Α, πού και πού να μνημονεύουμε και τον Ιωσήφ, για να μην ξεχνιόμαστε! Ο Συνασπισμός είναι ολο­φάνερο πως έχει τις λύσεις, αλλά βρίσκεται σε συνεννοήσεις με τον Αλαβάνο για το πώς θα τις προτείνουν· επικρατέστερο σενάριο είναι ο Αλέ­ξης να βάλει το «ύφος» κι ο Αλαβάνος τη «βαθιά φωνή»…

Αν και η περίπτωση θυμίζει «Δελφινάριο» της συμφοράς, το απίθανο είναι ότι αποτελεί την απτή πραγματικότητα ενός πολιτικού συστήματος που εκλέγεται κληρονομικώ δικαίω, είτε μέσω οικο­γενειών είτε μέσω αγωνιστικών και αναλλοίωτων στερεότυπων. Η ουσία είναι ότι η πολιτική στη χώ­ρα μας ασκείται μέσα στους ασφυκτικά στενούς κορσέδες του πελατειακού συστήματος και βασί­ζεται στην ιώβειο λαϊκή υπομονή, η οποία ταΐζεται με ψευτιές, απατηλές υποσχέσεις αλλά και εξαγο­ράζεται με θέσεις, επιχορηγήσεις και μια πλούσια και ευφάνταστη γκάμα ρουσφετιών. Ένα πρώτο βήμα για την επίλυση των προβλημάτων που προ­έκυψαν, αλλά και αυτών που θα ακολουθήσουν, είναι να κατανοήσουμε την ανάγκη να αλλάξουμε, όχι μέσα από γενικές και αόριστες καταγγε­λίες εναντίον του καπιταλισμού, που μπορεί να περιμένει τη σειρά του, αλλά του τρόπου με τον οποίο πολιτευόμαστε δημόσια και ιδιωτικά…

xenofonb@gmail.com